Ἐγκύκλιος 128η: Χριστούγεννα 2008

Νύκτα  Χριστουγέννων 2008

Ἐν τῷ Ἱερῷ Ἐπισκοπείῳ

Ἀριθ.  Πρωτ. 144

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ  128ῃ

ΘΕΜΑ: «Καὶ πεσόντες (οἱ Μάγοι) προσεκύνησαν αὐτῷ».

          Ἀγαπητοί μου Χριστιανοί,

-Α-

          Ἀνάμεσα στὰ περιστατικὰ τῆς Γεννήσεως τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ, ποὺ μᾶς ἀναφέρουν ὁ Εὐαγγελιστὴς Ματθαῖος καὶ ὁ Εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς, ξεχωρίζει ἡ προσκύνηση τῶν Μάγων. Στὸ ἱερὸ Εὐαγγέλιο τοῦ Ματθαίου γίνεται ἐκτενὴς λόγος γιὰ τὴν ἄφιξη τῶν ἐπιφανῶν ἐκείνων ἐπισκεπτῶν στὰ Ἱεροσόλυμα καὶ στὴν συνέχεια στὴν Βηθλεέμ.

          Μακρινὴ ἦταν ἡ πατρίδα τους. Ἴσως ἡ Ἀραβία ἤ ἡ Περσία. Οἱ ἄνθρωποι αὐτοὶ ἦσαν, θὰ λέγαμε, ἐπιστήμονες ἀστρονόμοι, ποὺ μελετοῦσαν τὰ οὐράνια σώματα καὶ τὶς κινήσεις τους. Φαίνεται, ὅμως, ὅτι εἶχαν καὶ πνευματικὰ ἐνδιαφέροντα, γιατὶ περίμεναν τὸν σωτῆρα τοῦ κόσμου. Ἡ Γραφὴ δὲν μᾶς πληροφορεῖ ποῦ καὶ πῶς εἶχαν μάθει γιὰ τὸ γεγονὸς αὐτό. Τελικῶς τοὺς φανερώθηκε μὲ τὴν παρουσία ἑνὸς ἄστρου, τὸ ὁποῖο εἶχε ἀσύλληπτο μέγεθος, ἀλλὰ καὶ φῶς ἐκθαμβωτικό, ποὺ τοὺς βεβαίωνε ὅτι ἡ προσδοκία τους εἶχε πλέον πραγματοποιηθῆ.

-Β-

          Ποῦ, ὅμως, εἶχε γεννηθῇ ὁ νέος βασιληᾶς ;  Σὲ ποιὰ  περιοχὴ τοῦ τότε γνωστοῦ κόσμου ; Ἄγνωστο. Κι’ αὐτό, ἀκριβῶς, τὸ ἄγνωστο θὰ ἔπρεπε, λογικά, νὰ τοὺς ἀποτρέψῃ νὰ ἐπιχειρήσουν ἕνα ταξίδι μὲ κόπους πολλούς, μὲ κινδύνους μεγάλους καί, πρὸ παντός, μὲ ἀβέβαιη ἔκβαση. Γιατὶ θὰ εἶχαν νὰ ἀντιμετωπίσουν τὶς καιρικὲς συνθῆκες, τὴν ζέστη, τὸ κρύο, τὶς καταιγίδες, ἀλλὰ καὶ τὶς ληστρικὲς συμμορίες, γεγονὸς συνηθισμένο ἐκεῖνα τὰ χρόνια. Αὐτά, βέβαια, παρατηροῦνται καὶ σήμερα. Ὁ σύγχρονος, ὅμως, ἄνθρωπος εἶναι σχετικὰ ἐξασφαλισμένος στὰ ταξίδια του, λόγῳ τῶν μέσων μεταφορᾶς, ποὺ παρέχουν ὁπωσδήποτε ἀσφάλεια καὶ ἐκμηδενίζουν τὶς ἀποστάσεις. Ἀλλὰ τότε οἱ ἄνθρωποι ταξίδευαν μὲ τὰ ζῶα, ἄλογα ἤ καμῆλες. Γι’ αὐτὸ καὶ οἱ διαδρομές - πέρα τῶν ποικίλων κινδύνων - ἀπαιτοῦσαν καὶ μακρὸ χρονικὸ διάστημα, ἑβδομάδες καὶ μῆνες, ἀνάλογα, βέβαια, μὲ τὸ ποῦ πήγαιναν.

-Γ-

          Οἱ ἀστρονόμοι, ὅμως, ἐκεῖνοι - ποὺ σύμφωνα μὲ τὴν παράδοση ἦσαν τρεῖς - δὲν ὑπολόγισαν καθόλου τὶς δυσκολίες καὶ τὸ ἀβέβαιο τοῦ ταξιδιοῦ. Ἀνέβηκαν στὰ ζῶα τους καὶ ξεκίνησαν. Ἀλλ’ ὁ Θεός, βλέποντας τὴν ἀγαθή τους προαίρεση, ἄφησε τὸ φωτεινὸ ἀστέρι νὰ τοὺς δείχνῃ τὸν δρόμο. Ὡρισμένοι ὑποστηρίζουν, ὅτι ἐπρόκειτο γιὰ ἄγγελο. Ὅπως, ὅμως, καὶ νὰ ἔχῃ τὸ πρᾶγμα, γεγονὸς μένει ὅτι οἱ Μάγοι δὲν κινδύνευαν νὰ χάσουν τὸν δρόμο τους, ἀφοῦ εἶχαν ἐξασφαλισμένο τὸν ὁδηγό.

          Πόσο καιρὸ ταξίδεψαν δὲν τὸ γνωρίζουμε. Κάποτε, ὅμως, ἔφθασαν στὰ Ἱεροσόλυμα τὸν καιρὸ ποὺ βασίλευε ὁ Ἡρώδης ὁ Μέγας. Ὁ εὐαγγελιστὴς Ματθαῖος γράφει : «Τοῦ δὲ Ἰησοῦ γεννηθέντος ἐν Βηθλεὲμ τῆς Ἰουδαίας ἐν ἡμέραις Ἡρώδου τοῦ βασιλέως, ἰδοὺ μάγοι ἀπὸ ἀνατολῶν παρεγένοντο εἰς Ἱεροσόλυμα» (Ματθ. β΄ 1). Ὅταν, ὅμως, ἔφθασαν στὰ Ἱεροσόλυμα τὸ ἀστέρι χάθηκε. Ἀλλὰ οἱ σοφοὶ Μάγοι ἄρχισαν νὰ ρωτᾶνε δεξιὰ κι’ ἀριστερὰ «ποῦ ἐστιν ὁ τεχθεὶς βασιλεὺς τῶν Ἰουδαίων ; Εἴδομεν γὰρ αὐτοῦ τὸν ἀστέρα ἐν τῇ ἀνατολῇ καὶ ἤλθομεν προσκυνῆσαι αὐτῷ» (Ματθ. β΄ 2). Προκλήθηκε, λοιπόν, μεγάλη ἀναταραχὴ στὴν πόλη. Πρῶτος ταράχθηκε ὁ βασιληᾶς. Κι’ ἔπειτα ὅλοι οἱ κάτοικοι, γιατὶ ἀναλογιζόντουσαν ὅτι θὰ εἶχαν νὰ ἀντιμετωπίσουν τὴν ὀργὴ τοῦ Ἡρώδη, ποὺ ἔμαθε ὅτι κάποιος ἄλλος βασιληᾶς θὰ τοὔπερνε τὸν θρόνο. Τελικά, προσδιωρίσθηκε ἡ Βηθλεέμ, ὅπως ἔλεγαν οἱ προφητεῖες. Ὁ Ἡρώδης ἐκάλεσε τοὺς Μάγους καὶ τοὺς παρακάλεσε, ἀφοῦ θὰ προσκυνοῦσαν τὸ νεογέννητο παιδί, νὰ περνοῦσαν νὰ τὸν ἐνημερώσουν γιὰ νὰ προσκυνήσῃ κι’ αὐτός, στὴν πραγματικότητα, ὅμως, νὰ τὸ φονεύσῃ, προκειμένου νὰ διατηρήσῃ τὸν θρόνο του.

-Δ-

          Ὅταν οἱ Μάγοι ἀνεχώρησαν γιὰ τὴν Βηθλεὲμ ἐδοκίμασαν μεγάλη χαρά, γιατί «ὁ ἀστὴρ ὅν εἶδον ἐν τῇ ἀνατολῇ προῆγεν αὐτούς, ἕως ἐλθὼν ἔστη ἐπάνω οὗ ἦν τὸ παιδίον» (Ματθ. β΄ 9). Νά, πάλι τὸ φωτεινὸ ἀστέρι τοὺς ὁδηγοῦσε μέχρις ὅτου στάθηκε ἐκεῖ ποὺ βρισκόταν τὸ παιδίον Ἰησοῦς. Κι’ ἐδῶ εἶναι τὸ θαυμαστό : «Πεσόντες προσεκύνησαν αὐτῷ» καὶ τοῦ πρόσφεραν τὰ δῶρα τους «χρυσὸν καὶ λίβανον καὶ σμύρναν» (Ματθ. β΄ 11). Τὶ ἔβλεπαν μπροστά τους ; Ἕνα ἀδύναμο βρέφος, χωρὶς κάτι τὸ ἰδιαίτερο. Ὅμως ἡ πίστη τους, ἀλλὰ καὶ ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ τοὺς βεβαίωνε, ὅτι αὐτὸ τὸ βρέφος ἦταν ὁ Σωτὴρ καὶ Λυτρωτὴς ποὺ αἰῶνες τώρα περίμενε ἡ ἀνθρωπότητα. Κι’ ἐνῷ πρωτύτερα τὸν βασιληᾶ Ἡρώδη δὲν τὸν προσκύνησαν, ἐδῶ τώρα πέφτουν στὸ ἔδαφος καὶ προσκυνοῦν τὸ Θεῖο Βρέφος, προσφέροντάς του καὶ τοὺς θησαυροὺς τῆς ἀγάπης τους «χρυσὸν καὶ λίβανον καὶ σμύρναν».

-Ε-

          Πέρασαν ἀπὸ τότε δυὸ χιλιάδες χρόνια. Καὶ σὰν τοὺς Μάγους προσκύνησαν ταπεινὰ τὸν Χριστὸ ἀναρίθμητοι βασιλεῖς, σοφοὶ ἐπιστήμονες, γενναῖοι στρατηλάτες, διαπρεπεῖς πολιτικοὶ ἄνδρες, ἄνθρωποι μὲ περίοπτη θέση στὴν κοινωνία, ἀναγνωρίζοντάς Τον ὡς Σωτῆρα καὶ Λυτρωτή. Γι’ αὐτὸ ἀκριβῶς, προξενεῖ ὀδύνη βαθειὰ μιὰ τάση ποὺ παρατηρεῖται στὴν Πατρίδα μας τοὺς τελευταίους καιροὺς νὰ παραγκωνισθῇ ὁ Χριστὸς ἀπὸ τὴν ζωὴ τοῦ Ἔθνους. Ἔτσι, βλέπουμε νὰ ψηφίζωνται νόμοι ἀντιχριστιανικοὶ, αὐτόματο διαζύγιο, ἐκτρώσεις, σύμφωνο ἐλεύθερης συμβιώσεως, ἐξοβελισμὸς ἀπὸ τὰ Σχολεῖα τοῦ Μυστηρίου τῆς Ἐξομολογήσεως καὶ τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν, ἐνῷ γίνεται ἔντονος λόγος γιὰ χωρισμὸ τοῦ Κράτους ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία. Ἕνα κλῖμα εὐδαιμονισμοῦ, «ἁρπαχτῆς», εὔκολου πλουτισμοῦ, ἀναρχίας καὶ ἀσυδοσίας καὶ ἀναίδειας παρατηρεῖται, χωρὶς νὰ ὑπάρχῃ ἤ νὰ διαφαίνεται κάποια προσπάθεια ἀναχαιτίσεως τοῦ κατήφορου. Ἀλλὰ ὅταν ἀπομακρύνεται ὁ Χριστὸς ἤ, μᾶλλον, ὅταν ἀπομακρύνωνται οἱ ἄνθρωποι ἀπὸ τὸν Χριστὸ καὶ τὴν Ἁγία Του Ἐκκλησία, εἶναι φυσικὸ καὶ ἑπόμενο νὰ παρατηρῆται αὐτὴ ἡ ἀναστάτωση καὶ ἡ ἀνασφάλεια, τὴν ὁποία ὅλοι βιώνουμε.

-ΣΤ-

          Εἶναι, ἑπομένως, καιρὸς νὰ κάνουμε στροφὴ καὶ νὰ ἐπιστρέψουμε, χωρὶς ἀναβολή, στὸν Χριστό, καὶ σὰν τοὺς σοφοὺς Μάγους νὰ Τὸν προσκυνήσουμε καὶ νὰ Τὸν κάνουμε οὐσιαστικὰ Κύριο καὶ Θεό μας. Πρέπει νὰ κατανοήσουμε πόσο ἀληθινὸς εἶναι- ἀφοῦ εἶναι καὶ θεόπνευστος - ὁ λόγος τῆς Γραφῆς : « Οἱ μακρύνοντες ἑαυτοὺς ἀπὸ σοῦ (τοῦ Θεοῦ) ἀπολοῦνται» (Ψαλμ. οβ΄ 27). Εἶναι, δηλαδή, νόμος μὲ καθολικὴ ἰσχύ : Ὅσοι ἀπομακρύνονται ἀπὸ τὸν Θεό, θὰ χαθοῦν. Αὐτό, ἄλλωστε, μαρτυρεῖ καὶ ἡ Ἱστορία καὶ ἡ καθημερινὴ πραγματικότητα.

          Σήμερα, λοιπόν, ποὺ οἱ Χριστουγεννιάτικες καμπάνες χτυποῦν χαρμόσυνα, ἄς πᾶμε ὅλοι νὰ προσκυνήσουμε τὸν Νεογέννητο Χριστό, προσφέροντάς Του τὴν καρδιά μας σὰν ἄλλη φάτνη γιὰ ν’ ἀνακλιθῇ. Χρόνια πολλὰ καὶ ἅγια σὲ ὅλους, χρόνια χριστιανικὰ καὶ εὐλογημένα.

Διάπυρος πρὸς Χριστὸν εὐχέτης

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

+Ὁ Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καὶ Κονίτσης  Α Ν Δ Ρ Ε Α Σ