Ἡ δολοφονία τοῦ ἐθνομάρτυρα βορειοηπειρώτη ΚΩΝ/ΝΟΥ ΚΑΤΣΙΦΑ ἦταν προμελετημένη

   Ἐν Δελβινακίῳ τῇ 30ῇ Ὀκτωβρίου 2020      

 

 ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καί Κονίτσης κύριος ΑΝΔΡΕΑΣ,

  ἔκανε τίς ἀκόλουθες δηλώσεις:

 

«Δυό χρόνια μετά τήν στυγερή δολοφονία τοῦ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΚΑΤΣΙΦΑ, μᾶς ἦλθε μιά συγκλονιστική ἀποκάλυψη ἀπό τόν γαμβρό του: Ὁ ἐθνομάρτυρας Βορειοηπειρώτης κακοποιήθηκε ἐπί πέντε (5) ὧρες ἀπό τούς Ἀλβανούς, μιά μέρα πρίν τόν ἐκτελέσουν. Ἡ κακοποίησή του ἔγινε κατ’ ἐντολή τῆς κυβερνήσεως Ράμα.

Ἔτσι, λοιπόν, εἶναι πιά ὁλοφάνερο, ὅτι ἡ δολοφονία τοῦ παλληκαριοῦ ἀνήμερα τῆς 28^ης Ὀκτωβρίου 2018 ἦταν προμελετημένη, ἐπειδή, μάλιστα, τόλμησε νά ὑψώσῃ τήν γαλανόλευκη Ἑλληνική Σημαία στό στρατιωτικό νεκροταφεῖο τῶν Ἑλλήνων, πού ἔπεσαν ἡρωϊκῶς μαχόμενοι κατά τό Ἔπος τοῦ 1940. Γι’ αὐτό, καί τό φετινό μνημόσυνό του, μετά τήν προκλητική αὐταρχικότητα τῶν ἀλβανικῶν Ἀρχῶν, ὡρίστηκε νά γίνῃ στίς 24 Ὀκτωβρίου καί ὄχι στίς 28 Ὀκτωβρίου. Κι’ αὐτό, γιατί ἡ ἀλβανική Κυβέρνηση ἔτρεμε τήν ὀργή τῶν Βορειοηπειρωτῶν, πού μποροῦσε νά ὁδηγήσῃ σέ ἐπεισόδια μιά τέτοια ἡμέρα, κατά τήν ὁποία ἡ ἀγάπη γιά τήν Πατρίδα βρίσκεται στά ὕψη.

Πέρα, ὅμως, ἀπό αὐτό, οἱ χαροκαμμένοι γονεῖς τοῦ ΚΑΤΣΙΦΑ, ἐκτός ἀπό τόν πόνο πού ταλανίζει τήν ψυχή τους, ἔχουν τό καθημερινό μαρτύριο νά βλέπουν τίς ἀλβανικές Ἀρχές νά παρακολουθοῦν κάθε τους κίνηση στό χωριό τους, τούς Βουλιαράτες, ἐνῷ καί τό πόρισμα γιά τίς συνθῆκες τοῦ θανάτου τοῦ παλληκαριοῦ δέν ἔχει ἀκόμη ἐκδοθῆ, ἄν καί ἔχουν περάσει δυό ὁλόκληρα χρόνια ἀπό τήν στυγερή δολοφονία τοῦ νεαροῦ Βορειοηπειρώτη.

 Ἐξ ἄλλου, εἶναι θλιβερό τό γεγονός, ὅτι Ἑλλαδίτης κληρικός, πού ὑπηρετοῦσε, τότε, στήν Μητρόπολη Ἀργυροκάστρου, ἐδήλωσε θρασύτατα, ὅτι «ὁ ΚΑΤΣΙΦΑΣ προκάλεσε τά γεγονότα καί οἱ λάθος ἀντιλήψεις του», παρουσιάζοντάς τον, μάλιστα, ὡς … ταραχοποιό!

Ἀνεξαρτήτως, ὅμως, ἀπ’ ὅλα αὐτά, γεγονός μένει ὅτι ὁ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΤΣΙΦΑΣ μιά μέρα πρίν ἀπό τή δολοφονία του κακοποιήθηκε ἀπό τούς Ἀλβανούς ἐπί 5 ὧρες καί ὅτι, συνεπῶς, ἡ δολοφονία ἦταν προμελετημένη. Ἔτσι, νομίζουμε ὑπερβολικούς τούς πανηγυρισμούς γιά τήν συμφωνία τοῦ Ἕλληνα ΥΠΕΞ μέ τόν Ράμα γιά τήν παραπομπή τῆς ὅποιας διαφορᾶς μας γιά ΑΟΖ - ὑφαλοκρηπῖδα. Γιά μᾶς, τό πιό σπουδαῖο εἶναι τό τί γίνεται μέ τούς Ἕλληνες τῆς Βορείου Ἠπείρου. Τί γίνεται μέ τήν ὑπόθεση ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΚΑΤΣΙΦΑ. Μέ τίς περιουσίες τῶν Βορειοηπειρωτῶν, ἰδίως στήν περιοχή τῆς Χειμάρρας, καί, γενικώτερα, μέ τά δίκαια καί τά δικαιώματά τους.

Ἄς μήν ἐπικεντρώνουμε τήν προσοχή μας μόνο στόν κορωνοϊό. Ἀσφαλῶς, ἡ κατάσταση ἀπαιτεῖ ἐπαγρύπνηση. Ἀλλά ἄς μήν ἀφήνουμε καί τά ἐθνικά μας θέματα στήν τύχη τους. Ὅπως φροντίζουμε νά ἀντιμετωπίζουμε ἐπιτυχῶς τόν ἐξ Ἀνατολῶν κακό γείτονά μας, ἔτσι νά ἀντιμετωπίζουμε καί τόν ἀπό Βορρᾶ πονηρό γείτονα. Οἱ καιροί εἶναι δύσκολοι. Οἱ ἡμέρες λίαν πονηρές. Ἄς μένουμε ἄγρυπνοι στίς ἐπάλξεις τοῦ χρέους πού ἔχουμε στούς πονεμένους καί ἀδικημένους ἀδελφούς μας Βορειοηπειρῶτες».

 

 (Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως)

Tό Ἔπος τοῦ 1940 – 41 συνεχίζει νά λάμπῃ στό στερέωμα.

  ΙΕΡΑ  ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ

ΔΡYΪΝΟΥΠΟΛΕΩΣ,  ΠΩΓΩΝΙΑΝΗΣ  &  ΚΟΝΙΤΣΗΣ

 

 Ἀριθ. Πρωτ. 837

                       

 Ἐν Δελβινακίῳ τῇ 18ῃ Ὀκτωβρίου 2020

 

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 231^ῃ

 

Θέμα:  Τό ἔπος 1940 – 41: Αἰώνια δόξα τῆς Ἑλλάδος καί τῆς Οἰκουμένης

 

Ἀγαπητοί μου Χριστιανοί,

-Α-

Στήν τρισχιλιόχρονη ἱστορία του, τό Ἑλληνικό Ἔθνος δέν βρέθηκε τόσο ἑνωμένο – σάν «μιά γροθιά» - ὅσο τήν στιγμή, πού «ὑποβρύχιο ἀγνώστου ἐθνικότητος» ἐτορπίλλισε, στό λιμάνι τῆς Τήνου, τό εὔδρομο τοῦ Πολεμικοῦ μας Ναυτικοῦ «ΕΛΛΗ», πού βρισκόταν ἐκεῖ, γιά νά ἀποδώσῃ τιμές στήν Ὑπεραγία Θεοτόκο, κατά τήν ἑορτή τῆς Κοιμήσεώς Της, στίς 15 Αὐγούστου 1940.

Ἡ Κυβέρνηση, θέλοντας νά διατηρήσῃ τήν οὐδετερότητά της, ἐχαρακτήρισε τό ὑποβρύχιο «ἀγνώστου ἐθνικότητος». Κι’ αὐτό, ἐνῷ κρατοῦσε στά χέρια της τά θραύσματα τῶν τορπιλλῶν, πού ἔδειχναν τήν ταυτότητα τοῦ πλοίου – δολοφόνου: ΙΤΑΛΙΚΗ! 

 

-Β-

Ἀλλά τό ἔνστικτο τοῦ Λαοῦ μας κατάλαβε ἀπό την πρώτη στιγμή τήν πραγματικότητα. Καί κρύβοντας τόν πόνο του γιά τό πρωτοφανές ἐκεῖνο ἀνοσιούργημα, πίστευε ἀκράδαντα, ὅτι σύντομα θά ἔδινε τήν ἀπάντηση στούς θρασεῖς τολμητίες ἡ ὑβρισμένη «Παναγία τῆς Τήνου».

Ἔτσι, δέν ἦταν καθόλου παράξενο, ὅτι ὅταν τό πρωΐ τῆς 28^ης Ὀκτωβρίου 1940, οἱ σειρῆνες ἀνήγγελλαν τήν ἐπίθεση τῆς φασιστικῆς Ἰταλίας ἐναντίον τῆς Χώρας μας, καί οἱ καμπάνες τῶν Ἐκκλησιῶν καλοῦσαν τόν πληθυσμό σέ προσευχή, ὁ Λαός μας ξεχύθηκε στούς δρόμους, γιά νά διαδηλώσῃ τήν ἀπόφασή του ἤ νά ζήσῃ ἐλεύθερος ἤ νά πεθάνῃ γιά τήν Ἑλλάδα τήν πολυαγαπημένη Πατρίδα του.

 -Γ-

Κι’ ἐνῷ ὁ Λαός ἐπανηγύριζε στούς δρόμους τῆς Ἀθήνας καί τῶν μεγάλων πόλεων, κι’ οἱ φαντάροι μας «μέ τό χαμόγελο στά χείλη» βάδιζαν γιά τό Μέτωπο, οἱ Ἕλληνες, ὅλοι οἱ Ἕλληνες, ἔμεναν ἑνωμένοι κάτω ἀπό τήν ἄξια Ἡγεσία ἐκείνων τῶν καιρῶν. Ἡγεσία: πολιτειακή, πολιτική, στρατιωτική καί ἐκκλησιαστική. Ἐπί κεφαλῆς τοῦ Κράτους, ὁ Βασιλεύς Γεώργιος ὁ Β΄ ˙ Πρωθυπουργός ὁ Ἰωάννης Μεταξᾶς ˙ Ἀρχιστράτηγος, ὁ Ἀλέξανδρος Παπάγος. Καί Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος, ὁ ἀπό Τραπεζοῦντος Χρύσανθος Φιλιππίδης.

-Δ- 

Πραγματικά. Μιά Ἡγεσία ἀντάξια τῶν περιστάσεων, πού εἶχε ἔγκαιρα προετοιμάσει τό Ἔθνος, καθώς ὁ ὁρίζοντας στην Εὐρώπη εἶχε θολώσει καί εἶχε ἤδη ἀρχίσει, ἀπό τήν 1^η Σεπτεμβρίου 1939, ὁ Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος. Ἡ τότε Κυβέρνηση καί οἱ Ἡγήτορες τοῦ Στρατοῦ, σιωπηλά καί ἀθόρυβα, εἶχαν λάβει τά κατάλληλα μέτρα, ἐν τῷ μέτρῳ βεβαίως τοῦ δυνατοῦ, γιά τήν ἀντιμετώπιση τοῦ ἐχθροῦ, ὁ ὁποῖος, ἄλλωστε, δέν ἔκρυβε τίς προθέσεις του. Καί ἡ Ἐκκλησία, ὑπό τήν Ἡγεσία τοῦ μεγάλου ἐκείνου Ἀρχιεπισκόπου Χρυσάνθου, σκέπασε στοργικά κάτω ἀπό τίς φτεροῦγες της, «ὡς ἡ ὄρνις τά νοσσία ἑαυτῆς», τόν Λαό καί τόν Στρατό, ἀποδεικνύοντας γιά μιά ἀκόμη φορά, τήν μεγάλη ἀξία πού ἔχει ἡ ἑνότητα τῆς Πίστεως, καί ἡ συναλληλία Πολιτείας καί Ἐκκλησίας.

-Ε-

Ἔτσι ἁπλᾶ, ἀλλά ἀποφασιστικά, γράφτηκε τό Ἔπος τοῦ 1940 – 41, τό ὁποῖο εἶναι καί θά μένῃ αἰώνια δόξα τῆς Ἑλλάδος καί τῆς Οἰκουμένης, ὅσο κι’ ἄν οἱ τότε σύμμαχοί μας παρασπόνδησαν καί κατάφωρα μᾶς ἀδίκησαν. Καί σήμερα οἱ Ἔνοπλες Δυνάμεις τῆς Χώρας ἀγρυπνοῦν ἀκλόνητες στίς ἐπάλξεις τοῦ Ἐθνικοῦ Χρέους. Καί ἄν, ὅ μή γένοιτο, τό ἀπαιτήσουν οἱ ταραγμένοι καιροί μας, τά σημερινά Ἑλληνόπουλα, πάλι «μέ τό χαμόγελο στά χείλη» θά ἀπαντήσουν στίς ὅποιες προκλήσεις. Γιατί τό Ἔπος τοῦ 1940 – 41 συνεχίζει νά λάμπῃ στό στερέωμα. Καί νά μᾶς δείχνῃ τόν δρόμο. Τόν δρόμο πού ὁδηγεῖ στό μεγαλεῖο καί στήν δόξα, καί πού θά συνεχίσῃ νά φωτίζῃ ὁλόκληρη τήν Οἰκουμένη.

 

Διάπυρος πρός Χριστόν εὐχέτης

 

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

 † Ὁ Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καί Κονίτσης ΑΝΔΡΕΑΣ