Ἐν Δελβινακίῳ τῇ 10ῃ Σεπτεμβρίου 2011
Ἀριθ. Πρωτ. 66
ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 151η
Ἀγαπητοί μου Χριστιανοί,
-Α-
Μιὰ ἀπὸ τὶς λαμπρότερες σελίδες τῆς Ἐκκλησιαστικῆς μας Ἱστορίας εἶναι ἐκείνη ποὺ ἀναφέρεται στοὺς ΝΕΟΜΑΡΤΥΡΕΣ, οἱ ὁποῖοι ἔδωσαν τὸ αἷμα τους καὶ τὴν ζωή τους γιὰ τὴν πίστη τοῦ Χριστοῦ, κατὰ τὴν περίοδο τῆς Τουρκοκρατίας.
Ἡ Τουρκοκρατία, ποὺ κράτησε γιὰ περισσότερα ἀπὸ τετρακόσια (400) χρόνια, ἦταν ἡ ἐποχή, "ποὺ ὅλα τἄσκιαζε ἡ φοβέρα καὶ τὰ πλάκωνε ἡ σκλαβιά", ὅπως σημειώνει ὁ Ἐθνικός μας Ποιητὴς Διονύσιος Σολωμός. Οἱ Ἕλληνες, κάτω ἀπὸ τὸν βαρὺ καὶ βάρβαρο ζυγὸ τῶν Τούρκων, ζοῦσαν μιὰ ζωὴ μὲ ἀφάνταστες δυσκολίες ἀπὸ κάθε ἄποψη. Ἦταν "ραγιάδες", δοῦλοι, δηλαδή, τῶν ἀπάνθρωπων κατακτητῶν, χωρὶς τίποτε δικό τους νὰ ἔχουν καὶ νὰ ὁρίζουν. Ἡ ζωή τους, ἡ οἰκογένειά τους, τὰ παιδιά τους ἦταν στὴν διάθεση τῶν Τούρκων. Καί, πρὸ παντός, ἡ Ὀρθόδοξη Πίστη τους, τὴν ὁποία ἔπρεπε νὰ ἀπαρνηθοῦν ἄν ἤθελαν νὰ ζήσουν κάπως ἀνθρώπινα. Ἔτσι, εἴχαμε ἀρκετοὺς ἐξισλαμισμοὺς στὰ χρόνια τῆς Τουρκοκρατίας.
-Β-
Ποιός, ὅμως, θὰ περίμενε, ὅτι κάποιοι Τοῦρκοι θὰ ἀπηρνοῦντο τὴν μωαμεθανικὴ θρησκεία καὶ θὰ γινόντουσαν Χριστιανοί; Βέβαια, αὐτοὶ ἦσαν λίγοι, ἀλλὰ εἶχαν πίστη φλογερὴ καὶ ἀταλάντευτη, ὥστε, συχνά, ἔφθαναν καὶ μέχρι τὸ μαρτύριο.
Ἕνας τέτοιος μουσουλμάνος ἦταν καὶ ὁ γιὸς τοῦ Σέχη τῆς Κονίτσης, ὁ Χασάν, πού, ὅταν γιὰ ἄγνωστους λόγους βρέθηκε στὸ Ἀγρίνιο (τότε, Βραχώρι), ἑλκύσθηκε ἀπὸ τὸν Χριστιανισμό. Στὴν συνέχεια ἐπῆγε στὴν Ἰθάκη, ὅπου βαπτίσθηκε καὶ πῆρε τὸ ὄνομα
Ἰωάννης. Νὰ σημειωθῇ, ὅτι ἡ Ἰθάκη, ὅπως καὶ ὅλα τὰ Ἑπτάνησα ἦσαν, τότε, Ἑνετοκρατούμενα, ὁπότε ὁ Χασὰν δὲν ἐκινδύνευε μὲ τὸ βάπτισμά του νὰ πέσῃ στὴν μανία τῶν φανατικῶν Τούρκων μουσουλμάνων.
-Γ-
Ἔπειτα, ἐπέστρεψε στὸ Ἀγρίνιο, παντρεύτηκε μιὰ χριστιανὴ σεμνὴ Ἑλληνοπούλα καὶ δημιούργησε χριστιανικὴ οἰκογένεια, ἐνῷ ἐργαζόταν ὡς ἀγροφύλακας στὸ χωριὸ "Μαχαλᾶς" (σημερινὲς "Φυτεῖες" ) κοντὰ στὸ Ἀγρίνιο.
Ἀλλὰ ὁ ἀνθρωποκτόνος διάβολος ὡδήγησε τὰ βήματα τοῦ πατέρα τοῦ ἄλλοτε Χασὰν καὶ τώρα Ἰωάννη, νὰ βρῇ τὸν γιό του. Καὶ σὰν δὲν μπόρεσε νὰ τὸν μεταπείσῃ, τὸ δικαστήριο τὸν κατεδίκασε σὲ θάνατο. Ἔτσι, τὸ κεφάλι τοῦ Ἰωάννη ἔπεσε κάτω ἀπὸ τὸ σπαθὶ τοῦ δημίου, στὶς 23 Σεπτεμβρίου 18 14. Καὶ στὴν στρατιὰ τῶν Νεομαρτύρων προστέθηκε τὸ σεμνὸ καὶ γενναῖο αὐτὸ παλληκάρι, ποὺ γιὰ τὴν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ προτίμησε τὸν μαρτυρικὸ θάνατο ἀπὸ τὰ πλούτη, τὴν ἄνεση καὶ τὰ κοσμικὰ μεγαλεῖα τοῦ πατρικοῦ του σπιτιοῦ, ποὺ ὅμως βρισκόταν στὴν δούλεψη τῆς ψεύτικης θρησκείας τοῦ Μωάμεθ.
-Δ-
Πέντε χρόνια ἀργότερα, τὸ ἔτος 1819, ἔγινε ἡ ἀνακομιδὴ τῶν λειψάνων του, τὰ ὁποῖα τοποθετήθηκαν σὲ εἰδικὴ κρύπτη στὸ Μοναστήρι τοῦ Προυσσοῦ. Τὸ 1974 ἀνακαλύφθησαν μὲ θαυμαστὸ τρόπο. Καὶ ἀπὸ τὸν Σεπτέμβριο τοῦ 1978 ἡ ἀκριτικὴ Μητρόπολή μας ἔχει ἀποθησαυρισμένο στὸν Ἱ. Ναὸ Ἁγ. Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ, στὴν Κόνιτσα, ἕνα μικρὸ τεμάχιο ἀπὸ τὰ ἱερὰ Λείψανα τοῦ συμπολίτη μας Ἁγίου Νεομάρτυρος Ἰωάννου "τοῦ ἐκ Κονίτσης".
Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης εἶναι τὸ ἱερὸ καύχημά μας. Καὶ δικαιολογημένα ἡ Κόνιτσα τιμᾷ τὴν μνήμη του στὶς 22 καὶ 23 Σεπτεμβρίου, κάθε χρόνο. Ἔτσι καὶ ἐφέτος, οἱ ἑορταστικὲς ἐκδηλώσεις θὰ πραγματοποιηθοῦν, σὺν Θεῷ, κατὰ τὸ ἀκόλουθο
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ
α) Τὴν Πέμπτη, 22 Σεπτεμβρίου, στὶς 7 μ.μ ., θὰ τελεσθῇ Μέγας Πανηγυρικὸς Ἑσπερινὸς στὸν Ἱ. Ναὸ τοῦ Ἁγ. Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ.
β) Τὴν Παρασκευή, 23 Σεπτεμβρίου, κυριώνυμη ἡμέρα τῆς ἑορτῆς, θὰ τελεσθῇ ὁ Ὄρθρος καὶ ἡ Θεία Λειτουργία (7.30 - 10.30 π.μ.).
Στοὺς ταραγμένους καὶ δύσκολους καιρούς μας, μὲ διάχυτο τὸ κλῖμα τῆς ἀνησυχίας καὶ τὴς ἀβεβαιότητος, ὁ Νεομάρτυρας τῆς Κονίτσης ἔχει πολλὰ νὰ πῇ σὲ ὅλους μας, ἰδιαίτερα δὲ στὴν νέα γενιά. Γι' αὐτό, πάνδημη πρέπει νὰ εἶναι ἡ συμμετοχή μας στὸν φετινὸ ἑορτασμό.
Διάπυρος πρὸς Χριστὸν εὐχέτης
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
+ Ὁ Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καὶ Κονίτσης Α Ν Δ Ρ Ε Α Σ
