Ἐν Δελβινακίῳ τῇ 6ῃ Σεπτεμβρίου 2010
Ἀριθ. Πρωτ. 41
ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 142α
ΘΕΜΑ: «Ἕνας μουσουλμάνος θυσιάζεται γιὰ τὴν πίστη τοῦ Χριστοῦ»
Ἀγαπητοί μου Χριστιανοί,
-Α-
Δὲν μπορεῖ νὰ τὸ συλλάβῃ ὁ νοῦς τοῦ ἀνθρώπου : Ἕνας μουσουλμάνος νὰ γίνῃ χριστιανὸς καὶ στὸ τέλος νὰ θυσιάσῃ τὴν ζωή του γιὰ τὸν Χριστό. Γιατὶ στὰ δίσεκτα ἐκεῖνα χρόνια τῆς τουρκοκρατίας τὸ νὰ ἀρνηθῇ κανεὶς τὸν μωαμεθανισμὸ ἰσοδυναμοῦσε μὲ θάνατο. Τὸ βλέπουμε αὐτὸ στοὺς νεομάρτυρες. Ἦσαν κυρίως νέοι, ποὺ εἴτε μὲ τὴν βία, εἴτε μὲ τὶς ὑποσχέσεις γιὰ πλούτη καὶ ἀπολαύσεις, γινόντουσαν μουσουλμάνοι. Ὅταν, ὅμως, ἀργότερα καταλάβαιναν τὴν πλάνη τους καὶ ἐπέστρεφαν στὴν Ἐκκλησία, ἀντιμετώπιζαν, κατὰ κανόνα, σκληρὰ βασανιστήρια καὶ τὸν θάνατο. Γιατί, ὅπως ἔλεγαν οἱ Τοῦρκοι, ἦταν θανάσιμη ἁμαρτία ἡ ἀπάρνηση καὶ ἡ περιφρόνηση τοῦ Μωάμεθ ...
-Β-
Αὐτὸ ἀκριβῶς συνέβη μὲ τὸν νεαρὸ Κονιτσιώτη μουσουλμάνο Χασάν, γυιὸ τοῦ Σέχη τῆς πόλεως. Κάποτε ὁ Χασάν, ἄγνωστο γιατὶ καὶ πῶς, βρέθηκε στὸ Ἀγρίνιο, ὅπου, ἀφοῦ εἶχε βαπτισθῆ, ζοῦσε μὲ τὸ νέο του ὄνομα Ἰωάννης καὶ ἐργαζόταν ὡς δραγάτης (ἀγροφύλακας) στὸν Μαχαλᾶ (σημερινὲς Φυτεῖες), ἔχοντας ἐν τῷ μεταξύ, δημιουργήσει καὶ χριστιανικὴ οἰκογένεια. Ἦταν ἡ χαρὰ καὶ τὸ καύχημα τῶν Ἀγρινιωτῶν ὁ νεαρὸς χριστιανός, ποὺ διακρινόταν γιὰ τὴν σεμνότητα, τὴν ἐργατικότητα καὶ τὸν ζῆλο του γιὰ τὴν χριστιανικὴ πίστη.
-Γ-
Ἀλλὰ ὁ πονηρὸς διάβολος δὲν ἔπαυσε νὰ τὸν καταδιώκῃ. Ἔτσι ὁ πατέρας του, ποὺ τὸν ἀναζητοῦσε, ἔφθασε στὸ Ἀγρίνιο καὶ τὸν βρῆκε. Δὲν γνωρίζουμε τὶ εἶπαν πατέρας καὶ
-2-
γιός. Γνωρίζουμε, ὅμως, τὴν δραματικὴ κατάληξη αὐτῆς τῆς συναντήσεως. Ὁ Ἰωάννης ἔμεινε σταθερὸς στὴν χριστιανική του πίστη. Καὶ παραλλάσσοντας τὸν λόγο τῆς Γραφῆς γιὰ τὸν Μωϋσῆ, μποροῦμε νὰ ποῦμε, ὅτι καὶ ὁ Ἰωάννης «ἠρνήσατο λέγεσθαι υἱὸς» τοῦ Κονιτσιώτη Σέχη, « μᾶλλον ἑλόμενος συγκακουχεῖσθαι » μὲ τοὺς σκλαβωμένους Ὀρθοδόξους Ἕλληνες « ἤ πρόσκαιρον ἔχειν ἁμαρτίας ἀπόλαυσιν, μείζονα πλοῦτον ἡγησάμενος ... τὸν ὀνειδισμὸν τοῦ Χριστοῦ · ἀπέβλεπε γὰρ εἰς τὴν μισθαποδοσίαν» (βλ. Ἑβρ. ια΄ 24-26).
-Δ-
Ἔτσι τὸ ἀποτέλεσμα ἦταν ἀναμενόμενο. Ὁ Ἰωάννης ἀποκεφασίσθηκε στὶς 23 Σεπτεμβρίου 1814 καὶ προστέθηκε στὸν χορὸ τῶν Νεομαρτύρων, ὁ ὁποῖος ἀποτελεῖ τιμὴ καὶ δόξα γιὰ τὴν Ἐκκλησία μας. Μετὰ δὲ τὴν εὕρεση τῶν τιμίων λειψάνων τοῦ Νεομάρτυρος Ἰωάννου, τὸν Ἰανουάριο τοῦ 1974, στὴν Μονὴ Προυσσοῦ, ἡ Μητρόπολή μας ἔχει τὴν χαρά, ἀλλὰ καὶ τὴν μεγάλη εὐλογία νὰ κατέχῃ ἕνα μικρὸ τμῆμα τοῦ χαριτοβρύτου λειψάνου τοῦ Ἁγίου, ποὺ τὸ φυλάσσει ὡς πολύτιμο θησαυρό.
-Ε-
Ἡ Κόνιτσα, ἡ πατρίδα τοῦ Νεομάρτυρος Ἰωάννου, τιμᾷ καὶ εὐλαβεῖται ἰδιαίτερα τὴν μνήμη του. Οἱ σχετικὲς ἑορταστικὲς ἐκδηλώσεις θὰ διεξαχθοῦν, σὺν Θεῷ, στὸν Ἱ. Ναὸ Ἁγ. Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ, κατὰ τὸ ἀκόλουθο
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ
α) Τὴν Τετάρτη, 22 Σεπτεμβρίου, στὶς 7 τὸ ἀπόγευμα, θὰ ψαλῇ ὁ Μέγας Ἑσπερινός.
β) Τὴν Πέμπτη, 23 Σεπτεμβρίου, κυριώνυμη ἡμέρα τῆς ἑορτῆς, 7.30 - 10.30 τὸ πρωΐ, θὰ τελεσθῇ ὁ Ὄρθρος καὶ ἡ Θεία Λειτουργία.
Θὰ σᾶς περιμένω ὅλους. Εἶναι χρέος μας νὰ τιμήσουμε τὸν συμπολίτη μας Ἅγιο.
Διάπυρος πρὸς Χριστὸν εὐχέτης
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
+ Ὁ Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καὶ Κονίτσης Α Ν Δ Ρ Ε Α Σ
