Νύκτα Ἀναστάσεως 2009
Ἀριθ. Πρωτ. 17
ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 130ή
ΘΕΜΑ: «Καὶ ἐγενόμην νεκρός, καὶ ἰδοὺ ζῶν εἰμι εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων» (Ἀποκ.α΄ 18)
Ἀγαπητοί μου Χριστιανοί,
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ !
-Α-
Μήνυμα χαρᾶς καὶ ἐλπίδος φέρνει σ’ ὁλόκληρο τὸν κόσμο ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ. Μήνυμα, ποὺ τὸ ἔχει ἰδιαίτερη ἀνάγκη ἡ ἀνθρωπότητα, ἡ ὁποία διέρχεται μιὰ μεγάλη κρίση. Ὄχι μόνο οἰκονομική - πολλοὶ λένε ὅτι εἶναι μεγαλύτερη καὶ χειρότερη ἀπὸ τὸ περιβόητο «κράχ» τοῦ 1929 - ἀλλά, κυρίως πνευματικὴ καὶ ἠθική. Γιατὶ μᾶς περικυκλώνει ἐπικίνδυνα ἡ ἀπάτη, τὸ ἔγκλημα, οἱ ποικίλοι ἐκβιασμοί, ἡ ἀπροκάλυπτη καὶ ἀδιάντροπη ἀνηθικότητα, ἡ ἀναίδεια καὶ ἡ ποικιλόμορφη βία.
Μέσα, λοιπόν, σ’ αὐτὴ τὴν πνιγηρὴ ἀτμόσφαιρα, ἀκούγεται σὰν μιὰ πνοὴ αἰσιοδοξίας καὶ ἐλπίδος, τὸ μήνυμα : ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ ! ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ ! Ἀκούστηκε πρῶτα, δειλά - δειλά, στὴν Ἱερουσαλὴμ ἀπὸ τὶς Μυροφόρες καὶ τοὺς Ἁγίους Ἀποστόλους, γιὰ νὰ φθάσῃ στὰ πέρατα τῆς Οἰκουμένης.
-Β-
Δὲν θὰ ἀπεῖχε κανεὶς ἀπ’ τὴν πραγματικότητα ἄν ἔλεγε, ὅτι ἡ ἄσχημη ἀτμόσφαιρα τῶν καιρῶν μας εἶναι παρόμοια μ’ ἐκείνη ποὺ ἐπικρατοῦσε τὴν ἡμέρα τῆς Μεγάλης Παρασκευῆς. Ἡ φονικὴ μανία τῶν ἀρχόντων, τὸ ἀνεξήγητο μῖσος ἐναντίον τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἡ ἀβουλία τοῦ λαοῦ, ποὺ τὴν μιὰ φώναζε «Ὠσαννά» καὶ ὑποδεχόταν ὡς βασιλέα τὸν Κύριο, καὶ τὴν ἄλλη δήλωνε ἀναίσχυντα, ὅτι «οὐκ ἔχομεν βασιλέα εἰ μὴ Καίσαρα» (Ἰωάν. ιθ΄ 15), κραυγάζοντας καὶ πιέζοντας ἀφόρητα τὸν Πιλᾶτο «ἆρον ἆρον, σταύρωσον αὐτόν» (Ἰωάν. ιθ΄ 15), ἡ τρομοκρατία ποὺ εἶχαν ἐπιβάλει οἱ ἐχθροὶ τοῦ Ἐσταυρωμένου, εἶναι ἀκριβῶς αὐτὸ ποὺ βλέπουμε καὶ ζοῦμε στοὺς καιρούς μας. Τὰ Μ.Μ.Ε., στὴν πλειοψηφία τους, πολεμᾶνε τὴν Ἐκκλησία καὶ τὶς εὐαγγελικὲς ἀρχές, ἐξογκώνοντας τὶς παρεκτροπὲς κάποιων - ὁπωσδήποτε λίγων - κληρικῶν. Ἄλλοι θέτουν θέμα χωρισμοῦ Κράτους - Ἐκκλησίας, ἄλλοι νομοθετοῦν ἀντιχριστιανικοὺς νόμους (ὅπως τὸ σύμφωνο «ἐλεύθερης συμβιώσεως») καὶ ἄλλοι ζητοῦν τὴν δήμευση τῆς ἐλάχιστης ἐκκλησιαστικῆς περιουσίας, ποὺ ἔχει ἀπομείνει ἀπὸ τὶς κατὰ καιροὺς ἁρπαγές, τὶς ὁποῖες ἔχει διενεργήσει ἡ ἑκάστοτε πολιτικὴ ἡγεσία. Καὶ ὁ λαός μας, « ὁ πάντοτε εὐκολόπιστος καὶ πάντα προδομένος», ἄγεται καὶ φέρεται κατὰ ποῦ φυσᾶνε οἱ ἄνεμοι τῶν καιρῶν. Αὐτὸ ποὺ ἔζησε ἡ πρωτεύουσα καὶ ἄλλες μεγάλες πόλεις, τὸν περασμένο Δεκέμβριο, δὲν ἔχει προηγούμενο. Ὁ φόβος καὶ ὁ τρόμος ἁπλώθηκε πάνω σ’ ὁλόκληρη τὴν κοινωνία.
-Γ-
Ἀλλά, νά ! Γλυκόλαλες οἱ καμπάνες φέρνουν τὸ μήνυμα, ποὺ γεμίζει χαρὰ καὶ αἰσιοδοξία τὶς ψυχές : ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ ! Ἡ ζωὴ ἐνίκησε τὸν θάνατο, τὸ φῶς διέλυσε τὸ σκοτάδι, ἡ ἀλήθεια πὼς ὁ Χριστὸς ἐβγῆκε ἀπὸ τὸν τάφο νικητὴς καὶ θριαμβευτής, παραμερίζει καὶ ἐξουδετερώνει τὸ ψέμα καὶ τὴν διαβολή. Ἔντρομοι οἱ Γραμματεῖς καὶ οἱ Φαρισαῖοι σοφίζονται διάφορα ψεύδη γιὰ νὰ συκοφαντήσουν τὴν Ἀνάσταση. Χρησιμοποιοῦν βία καὶ ἀπειλὲς ἐναντίον τῶν Ἀποστόλων «τὸ καθόλου μὴ φθέγγεσθαι μηδὲ διδάσκειν ἐπὶ τῷ ὀνόματι τοῦ Ἰησοῦ» (Πράξ. δ΄ 18). Ἐκεῖνοι, ὅμως, διακηρύσσουν μὲ παρρησία, ὅτι «οὐκ ἔστιν ἐν ἄλλῳ οὐδενὶ ἡ σωτηρία · οὐδὲ γὰρ ὄνομά ἐστιν ἕτερον ὑπὸ τὸν οὐρανὸν τὸ δεδομένον ἐν ἀνθρώποις ἐν ᾧ δεῖ σωθῆναι ἡμᾶς» (Πράξ. δ΄ 12). Ὁ Χριστὸς εἶναι ὁ μοναδικὸς Σωτήρας καὶ Λυτρωτής. Μιὰ ἀλήθεια, ποὺ ἔχει φθάσει ἀτόφια μέχρι τὶς μέρες μας. Καὶ θὰ συνεχίσῃ νὰ κυριαρχῇ ὅσο θὰ ὑπάρχουν ἄνθρωποι πάνω στὴ γῆ.
-Δ-
Εἶναι χαρακτηριστικό, τὸ ὅτι ὅλοι ὅσοι εἶχαν ἀνεβῆ στὸν Γολγοθᾶ ἀπὸ περιέργεια γιὰ τὸ σταυρικὸ πάθημα τοῦ Κυρίου, «θεωροῦντες τὰ γενόμενα (τὸ σκοτάδι ποὺ ἐπὶ τρίωρο σκέπασε τὴν γῆ, καθὼς καὶ τὸν ἰσχυρὸ σεισμό, ποὺ ἀκολούθησε τὸν θάνατο τοῦ Ἰησοῦ), τύπτοντες ἑαυτῶν τὰ στήθη ὑπέστρεφον» (Λουκᾶ κγ΄ 48). Ἔνοιωθαν τύψεις στὴν συνείδησή τους, γιατὶ εἶχαν συναινέσει στὴν καταδίκη καὶ στὴν σταύρωση τοῦ Κυρίου. Καὶ χτυπῶντας τὰ στήθη τους γιὰ νὰ δείξουν τὴν μετάνοιά τους γιὰ τὸ φοβερὸ ἔγκλημα, ἐπέστρεφαν στὴν Ἱερουσαλήμ. Σ’ αὐτοὺς τοὺς σταυρωτὲς θὰ ποῦν ἀργότερα οἱ Ἀπόστολοι (μετὰ τὴν κάθοδο τοῦ Ἁγίου Πνεύματος), ὅτι τὸν Ἰησοῦν «ὑμεῖς ἐσταυρώσατε» (Πράξ. β΄ 36), ἀλλὰ «ὁ Θεὸς (Τὸν) ἀνέστησε λύσας τὰς ὠδῖνας τοῦ θανάτου, καθότι οὐκ ἦν δυνατὸν κρατεῖσθαι αὐτὸν ὑπ’ αὐτοῦ» (Πράξ. β΄24).
Κι’ αὐτό, ἀπὸ τότε, ἐπαναλαμβάνεται διὰ μέσου τῶν αἰώνων πρὸς ὅλους ὅσοι καθ’ οἱονδήποτε τρόπον πολεμοῦν τὸν Χριστὸ καὶ τὴν Ἀνάστασή Του. Ἄνθρωποι καὶ πολιτικὰ συστήματα καὶ καθεστῶτα, ποὺ στάθηκαν ἀμείλικτοι διῶκτες τῆς Ἐκκλησίας, φάνηκε πρὸς στιγμὴν νὰ θριαμβεύουν. Ἔπειτα, ὅμως, ἀπὸ κάποιο διάστημα, ὅσο ἔκρινε ἡ ἀγαθότης τοῦ Κυρίου, ἔσβησαν καὶ χάθηκαν · «ἀπώλετο τὸ μνημόσυνον αὐτῶν μετ’ ἤχου» (Ψαλμ. θ΄ 7), ὅπως βεβαιώνει ὁ ἀψευδὴς καὶ αἰώνιος λόγος τοῦ Θεοῦ.
-Ε-
Θάρρος, λοιπόν, ἀδελφοί ! Ἕνα κακὸ ὄνειρο ἦταν καὶ πέρασε. Θὰ ’ρθοῦν, πάλι, καιροὶ ἀναψύξεως. Μὴ ἀποκάμνετε. Ὁ Χριστὸς εἶναι τὸ Α καὶ τὸ Ω τῆς Ἱστορίας. Γι’ αὐτὸ λέει καὶ διακηρύττει, ὅτι «ἐγενόμην νεκρός, καὶ ἰδοὺ ζῶν εἰμι εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων» (Ἀποκ. α΄ 18). Σταυρώθηκα καὶ πέθανα γιὰ τὴν σωτηρία τῶν ἀνθρώπων. Καὶ ἰδού, ὅτι παρὰ τὸν σταυρικὸ θάνατό μου ζῶ στοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων.
Ἀγωνίζεστε, ἀδελφοί. Μένετε ἑδραῖοι καὶ ἀμετακίνητοι ἐπὶ τῶν ἐπάλξεων τοῦ χρέους. Γιατὶ ἔχουμε χρέος στὶς γενιὲς ποὺ ἔρχονται, στοὺς Βορειοηπειρῶτες καὶ στοὺς Κυπρίους ἀδελφούς, στὰ στρατευμένα, στὰ φοιτητικά, στὰ μαθητικὰ καὶ στὰ ἐργαζόμενα νειᾶτα, ἀλλὰ καὶ στὸν ἀπόδημο Ἑλληνισμό, ὁ ὁποῖος δίνει τὴν μαρτυρία τοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς Ἑλλάδος σ’ ὅλα τὰ μήκη καὶ τὰ πλάτη τῆς γῆς.
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ, ἀγαπητοί μου χριστιανοί. Ἡ ζωή σας, ἡ οἰκογένειά σας, τὰ παιδιά σας καὶ τὰ καλά σας ἔργα νὰ εἶναι γεμᾶτα ἀπὸ τὸ ἀνέσπερο ἀναστάσιμο φῶς. ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ !
Ἐπὶ δὲ τούτοις, Διατελῶ
Διάπυρος πρὸς Χριστὸν εὐχέτης
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
+ Ὁ Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καί Κονίτσης Α Ν Δ Ρ Ε Α Σ
