Ἀριθ. Πρωτ. 16
Ἐν Δελβινακίῳ τῇ 9 Μαρτίου 2009
ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 129η
ΘΕΜΑ: Ἐθνικὴ Παλιγγενεσία καὶ σύγχρονη σκλαβιά.
Ἀγαπητοί μου Χριστιανοί,
-Α-
Δάφνες καὶ Σημαῖες θὰ γεμίσῃ ξανὰ τὶς ἡμέρες αὐτὲς ἡ Πατρίδα μας. Ἀρματωλοὶ καὶ Κλέφτες, Μπουρλοτιέρηδες καὶ Ναυμάχοι, Στρατηγοὶ καὶ μπαρουτοκαπνισμένοι Ἀγωνιστὲς θὰ ξανάρθουν πάλι, γιὰ νὰ μᾶς θυμήσουν ἕνα θαῦμα : Τὸ θαῦμα τῆς Ἐπαναστάσεως τοῦ 1821 καὶ τῆς, ἐν συνεχείᾳ, Ἐθνικῆς μας Παλιγγενεσίας.
Γιατί, πραγματικά, αὐτὸς ὁ ἀγώνας μιᾶς χούφτας ἀνθρώπων ἐνάντια σὲ μιὰ μεγάλη καὶ πανίσχυρη Δύναμη, τὴν Τουρκικὴ Αὐτοκρατορία, ἦταν ἕνα θαῦμα. Ἀπειροπόλεμοι οἱ Ἕλληνες, μὲ λίγα λιανοντούφεκα. Ἔμπειροι σὲ πολεμικὲς συρράξεις οἱ Τοῦρκοι, μὲ ὅπλα, μὲ κανόνια, μὲ στόλους. Ἀλλὰ καὶ μὲ τὴν φανερὴ ὑποστήριξη τῆς «Ἱερῆς Συμμαχίας» τῶν Εὐρωπαϊκῶν «Μεγάλων Δυνάμεων», ποὺ μὲ ἐπὶ κεφαλῆς τὸν μισέλληνα καὶ κυνικὸ Μέττερνιχ, κατεδίκαζε κάθε προσπάθεια τῶν μικρῶν καὶ ἀνήμπορων λαῶν νὰ ἀποκτήσουν τὴν ἐλευθερία τους. Τετρακόσια χρόνια πικρῆς σκλαβιᾶς στὸν Τοῦρκο δυνάστη θἄλεγε κανείς, ὅτι εἶχαν σβήσει στὶς καρδιὲς τῶν ραγιάδων τὸν πόθο τῆς ἐλευθερίας. Τετρακόσια ὁλόκληρα χρόνια ἦταν αὐτά. Οὔτε πέντε, οὔτε δέκα, οὔτε πενήντα ἤ ἑκατό. Τετρακόσια χρόνια μέσα στὴν αὐθαιρεσία, τὴν σκληρότητα καὶ τὴν ἀπληστία τοῦ βάρβαρου ἀνατολίτη, καὶ μὲ τὴν ἀφόρητη πίεση γιὰ ἐξισλαμισμό, ἀλλὰ καὶ μὲ τὶς κατὰ καιροὺς σφαγές, πότε ἐδῶ καὶ πότε ἐκεῖ, θὰ ἔλεγε κανείς, ὅτι δὲν ὑπῆρχε πλέον καμμιὰ ἐλπίδα τὸ Γένος τῶν Ἑλλήνων νὰ ξαναγεννηθῇ. Ἔτσι ἔλεγε ἡ ἀνθρώπινη λογική.
-Β-
Ὅμως, ὅταν μιλάῃ ἡ καρδιά, ποιὸς μπορεῖ νὰ τὴν σταματήσῃ ; Στὰ τετρακόσια χρόνια τῆς σκλαβιᾶς, οἱ Ἕλληνες δὲν ἔπαυσαν ποτὲ νὰ νοσταλγοῦν τὶς παλιὲς δόξες καὶ τὰ κλέη τοῦ Γένους. Μικροεπαναστάσεις καὶ Κινήματα ξεσποῦσαν σὲ διάφορες περιοχές, συχνὰ μὲ ὀδυνηρὲς συνέπειες γιὰ τοὺς ξεσηκωμένους ραγιάδες. Ἀλλὰ «τὸ πλήρωμα τοῦ χρόνου» τὸ ὥρισε ὁ Θεός. Καὶ ἦλθε στὶς 25 Μαρτίου 18 21. Τὴν ἡμέρα τῆς ἑορτῆς τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου, στὸ Μοναστήρι τῆς Ἁγίας Λαύρας, ποὺ εἶναι ἀφιερωμένο στὴν χάρη τῆς Παναγίας, ὑψώθηκε τὸ Λάβαρο τῆς Ἐπαναστάσεως ἀπὸ τὸν φλογερὸ Ἱεράρχη Παλαιῶν Πατρῶν Γερμανό. Οἱ Ὁπλαρχηγοὶ ὡρκίστηκαν μὲ σύνθημα : «Ἐλευθερία ἤ θάνατος». Καὶ ὁ μεγάλος ἐκεῖνος Ἀγῶνας ἄρχιζε κάτω ἀπὸ τὴν σκέπη καὶ μὲ τὶς εὐλογίες τῆς Ἐκκλησίας. Γιατὶ ἡ Ἐκκλησία, σ’ ὅλη τὴν μακραίωνη δουλεία ἦταν ἡ τροφὸς καὶ φρουρὸς τοῦ Γένους, λιτανεύοντας μαζὶ μὲ τὸν λαὸ τὸν Σταυρὸ τοῦ Μαρτυρίου. Καὶ παρὰ τὶς ἀναπόφευκτες ἀτέλειες καὶ τὰ λάθη κάποιων -ὀλίγων, πάντως - ἐκπροσώπων της, ἡ Ἐκκλησία ποτὲ δὲν πρόδωσε τὸν Λαὸ καὶ τὴν ἀποστολή Της. Αὐτό, ἄλλωστε, πιστοποιοῦν, ἐκτὸς τῶν ἄλλων, καὶ οἱ ἑκατόμβες τῶν Κληρικῶν ποὺ θυσιάστηκαν στὸν βωμὸ τοῦ καθήκοντος : Δέκα Πατριάρχες, 100 Ἐπίσκοποι καὶ 10.000 ἄλλοι κληρικοί, ὑπῆρξε τὸ βαρὺ τίμημα ποὺ πλήρωσε ἡ Ἐκκλησία, μένοντας πάντα πιστὴ καὶ ἄγρυπνη στὶς ἐπάλξεις τοῦ χρέους.
-Γ-
Αὐτὸν τὸν μεγάλο Ἀγῶνα γιορτάζουμε σήμερα. Καὶ περιδιαβάζουμε ἀπὸ τὴν Ἁγία Λαύρα στὴν Τριπολιτσά, στὰ Δερβενάκια, στὴν Χίο, «στῶν Ψαρῶν τὴν ὁλόμαυρη ράχη», στὸ κατακαϋμένο Μεσολόγγι, στὸ θρυλικὸ Χάνι τῆς Γραβιᾶς, στὴν Γέφυρα τῆς Ἀλαμάνας, στοὺς Μύλους τοῦ Ἄργους, στὸ Παλαμήδι τοῦ Ναυπλίου, σ’ ὅλους τοὺς ἱεροὺς τόπους, ποὺ καθαγιάστηκαν μὲ τὴν θυσία καὶ τὰ τίμια αἵματα τῶν ἡρώων τῆς Πίστεως καὶ τῆς Πατρίδος.
Γιορτάζουμε, ὅμως, μέσα σὲ μιὰ ἀτμόσφαιρα ἐσωτερικῆς ἀναστατώσεως καὶ παγκοσμίου κρίσεως καὶ ἀβεβαιότητος. Μιὰ τάση ὑποβαθμίσεως τῶν ἐθνικῶν ἐπετείων ἐπικρατεῖ. Κάποιοι μιλᾶνε ἐναντίον τῶν παρελάσεων. Κάποιοι βεβηλώνουν καὶ καῖνε τὴν Σημαία μας. Τὰ ἐκπαιδευτικὰ Ἱδρύματα ἔχουν, ἐν πολλοῖς, μεταβληθῆ σὲ χώρους ἀναρχίας καὶ μηδενισμοῦ. Ἡ ἐγκληματικότητα βρίσκεται σὲ ἔξαρση, ἐνῷ καλλιεργεῖται ἕνα πνεῦμα εὔκολου καὶ παράνομου πλουτισμοῦ. Γιὰ τὸ Βορειοηπειρωτικὸ καὶ τὸ Κυπριακό, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὸ λεγόμενο «Μακεδονικό», ὁ πολιτικὸς κόσμος ἐξακολουθεῖ νὰ παραμένῃ ἄβουλος καὶ μοιραῖος. Καὶ ἡ Ἐκκλησία, ἡ στοργικὴ Μητέρα τοῦ Ἔθνους, ἐπιχειρεῖται νὰ τεθῇ στὸ περιθώριο, σὰν «φτωχὸς συγγενής», νὰ μὴν ἔχῃ λόγο γιὰ ὅσα γίνονται ἤ καὶ γιὰ ὅσα βυσσοδομοῦνται σὲ βάρος τῆς Πατρίδος μας. Αὐτὴ εἶναι ἡ σύγχρονη σκλαβιά.
-Δ-
Ἀλλά, γιατί, γιατὶ ἐφθάσαμε σ’ αὐτὸν τὸν κατήφορο, σ’ αὐτὴν τὴν κατάσταση τὴν τόση θλιβερὴ καὶ ὁπωσδήποτε ἀπαράδεκτη ; Ἡ ἀπάντηση ἔρχεται ἀπὸ τὸ ἔπος τῆς Ἐθνικῆς μας Παλιγγενεσίας. Ὁ Γέρος τοῦ Μωριᾶ, μιλῶντας στοὺς μαθητὲς τοῦ Γυμνασίου τῶν Ἀθηνῶν, ποὺ εἶχαν πάει περίπατο στὴν Πνύκα, εἶπε στοὺς νέους ἀνθρώπους ἐκείνου τοῦ καιροῦ, ὅτι «ὅταν πιάσαμε τὰ ἄρματα εἴπαμε πρῶτα ὑπὲρ Πίστεως καὶ ὕστερα ὑπὲρ πατρίδος». Τὸ ἴδιο θὰ γράψῃ καὶ ὁ Μακρυγιάννης στὰ Ἀπομνημονεύματά του καὶ πάμπολλοι ἄλλοι Ἀγωνιστές, ποὺ μᾶς ἄφησαν γραπτὲς τὶς ὑποθῆκες τους. Αὐτὸ σημαίνει ὅτι χωρὶς πίστη στὸν Θεὸ καὶ χωρὶς ἀγάπη ἀνιδιοτελῆ πρὸς τὴν Πατρίδα, Ἔθνη δὲν ὑπάρχουν. Γιατὶ πάντα θὰ κυριαρχῇ τὸ δίκαιο τοῦ ἰσχυροτέρου καὶ ἡ κοινωνία θὰ γίνεται ζούγκλα καὶ ἡ σκλαβιὰ θὰ διαιωνίζεται.
Εἶναι, λοιπόν, ἀνάγκη νὰ γυρίσουμε στὶς ρίζες μας. Στὴν Ὀρθοδοξία μας, στὴν Ἁγία μας Ἐκκλησία, στὴν ἀγάπη μας πρὸς τὴν Πατρίδα, ἀλλὰ καὶ τὴν ἐκτὸς συνόρων Ἑλλάδα : τὴν Βόρειο Ἤπειρο καὶ τὴν Κύπρο, χωρὶς νὰ παύσουμε νὰ ἐνδιαφερώμεθα γιὰ ὅλα τὰ ἐθνικά μας θέματα. Ἑνωμένοι καὶ μονοιασμένοι, παραμερίζοντας τὰ ψευτοφιλότιμα καὶ τὴν ξεσυνέρεια καὶ τοὺς φανατικοὺς κομματισμούς, ποὺ καὶ στὰ παλαιότερα, ἀλλὰ καὶ στὰ νεώτερα χρόνια, πολὺ ἔχουν βλάψει καὶ ζημιώσει τὸν τόπο καὶ τὰ καλῶς νοούμενα συμφέροντα τῆς Πατρίδοσς μας. Πρὸ παντός, νὰ προσέξουμε τὴν ἀγωγὴ τῶν νέων μας, νὰ τοὺς δώσουμε ἰδανικά : Χριστὸ καὶ Ἑλλάδα. Γιατὶ οἱ καιροὶ ποὺ ἔρχονται καὶ ποὺ φαίνεται ὅτι θὰ εἶναι ἐξαιρετικὰ δύσκολοι, δὲν ἐπιτρέπουν ἐφησυχασμὸ καὶ ἀδιαφορία.
Ἀπὸ τὸ ταπεινὸ Ἐπισκοπεῖο ἀπευθύνω σὲ ὅλους τὶς πιὸ ἐγκάρδιες εὐχές μου. Χρόνια πολλὰ σὲ ὅλους, μὲ τὴν εὐλογία τοῦ Θεοῦ καὶ ὑπὸ τὴν σκέπη τῆς Παναγίας. Ἄς χαροῦμε ὅλοι τὴν "τρανή, διπλῆ γιορτή", τὸν Εὐαγγελισμὸ τῆς Θεοτόκου καὶ τὴν Ἐθνική μας Παλιγγενεσία. Χαιρετῶ ἰδιαίτερα τὰ στρατευμένα παιδιὰ τῆς Πατρίδος μας καί, μάλιστα, τοὺς ἡρωϊκοὺς ἀεροπόρους μας, πού, καθημερινῶς δίνουν μάχες, ἀναχαιτίζοντας τὴν τουρκικὴ θρασύτητα καὶ ἀλαζονεία πάνω ἀπὸ τὸ Αἰγαῖο. Στοὺς Βορειοηπειρῶτες καὶ στοὺς Κυπρίους ἀδελφοὺς στέλνω τὴν ἐν Χριστῷ ἀγάπη μου. Ὁ Θεὸς νὰ σκέπῃ τὴν Ἑλλάδα μας καὶ νὰ τὴν εὐλογῇ.
Ἐπὶ δὲ τοὺτοις, Διατελῶ
Διάπυρος πρὸς Χριστὸν εὐχέτης
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
+ Ὁ Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καὶ Κονίτσης Α Ν Δ Ρ Ε Α Σ
