ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΑΚΟΛΟΥΘΙΩΝ Μ. ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗΣ 2012

25.2.2012

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

          Ἡ Ἱερά Μητρόπολη γνωστοποιεῖ τά ἀκόλουθα :

         

          α) Τήν Κυριακή τῆς «Τυρινῆς» (26 Φεβρουαρίου), στίς 6 τό ἀπόγευμα, θά ψαλῇ ὁ Κατανυκτικός Ἑσπερινός (τῆς «συγχωρήσεως») στόν Ἱερό Ναό τοῦ Ἁγ. Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ, ἐν μονοεκκλησίᾳ.

          β) Τήν Καθαρά Δευτέρα, στίς 6 τό ἀπόγευμα, θά ψαλῇ τό Μέγα Ἀπόδειπνον, πάλι στόν Ἱ. Ν. Ἁγ. Κοσμᾶ, ἐν μονοεκκλησίᾳ.

          γ) Οἱ «Χαιρετισμοί» θά ψάλλωνται στούς ἐνοριακούς Ἱερούς Ναούς, καθώς ἐπίσης καί στόν Ναό τοῦ Ἁγ. Κοσμᾶ. Ὥρα ἐνάρξεως, 7:30 τό ἀπόγευμα.

          δ) Τήν Κυριακή τῆς Ὀρθοδοξίας  θά τελεσθῇ ἡ Θεία Λειτουργία καί ἡ Λιτάνευση τῶν Ἱερῶν Εἰκόνων στόν Ἱ. Ναό Ἁγ. Κοσμᾶ, ἐν μονοεκκλησίᾳ.

          ε) Στούς κατανυκτικούς ἑσπερινούς θά χοροστατῇ καί θά ὁμιλῇ ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καί Κονίτσης.

              Παρακαλοῦνται οἱ χριστιανοί μας νά συμμετέχουν σ᾿  ὅλες αὐτές τίς ἐκδηλώσεις . Γιατί , μέ τήν Θεία Λειτουργία , τήν συμπροσευχή, τόν λόγο τοῦ Θεοῦ καί , βέβαια, καί μέ τήν νηστεία πού πρέπει νά τήν τηροῦν ὅλοι ὅσοι μποροῦν , οἱ ψυχές εἰρηνεύουν καί γεμίζουν ἀπό τήν ἐν Κυρίῳ χαρά - οὐράνια δῶρα πού τά ἔχουμε ὅλοι ἀνάγκη στούς σημερινούς ταραγμένους καιρούς.

 ( Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως) 

ΕΠΕΙΓΟΥΣΑ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Φεβρουάριος 2012

ΕΠΕΙΓΟΥΣΑ   ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

            Ὅπως εἶναι γνωστό, οἱ «Χιλιαστές» ἤ «μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ» χρησιμοποιοῦν πολλοὺς τρόπους γιὰ νὰ παρασύρουν στὶς φοβερὲς ἀντορθόδοξες πλάνες τους, τοὺς ἀνυποψίαστους χριστιανούς.

            Τελευταῖα, ἔχουν βάλει σὲ ἐφαρμογὴ τὴν ἑξῆς μέθοδο : Ἀπὸ τὸν τηλεφωνικὸ κατάλογο τοῦ Ο.Τ.Ε. βρίσκουν τὰ τηλέφωνα οἰκογενειῶν ἤ μεμονωμένων ἀτόμων. Ἀρχίζουν, λοιπόν, νὰ τηλεφωνοῦν, ρωτῶντας μὲ προσποιητὸ ἐνδιαφέρον καὶ ἐπίπλαστη εὐγένεια γιὰ τὴν ὑγεία τῶν ἀνθρώπων, τὴν οἰκογένειά τους, τὶς δουλειές τους, τὸ σπίτι τους, προκειμένου - ὅπως λένε - νὰ τοὺς ἐξυπηρετήσουν στὶς τυχὸν ἀνάγκες τους. Ἄν κάποιοι «τσιμπήσουν» τὸ δόλωμα, ὑπάρχει βάσιμος φόβος νὰ πέσουν θύματα τῶν «Γιεχωβάδων». Γιατί, αὐτοὶ θὰ ἀρχίσουν τὶς κατ’ οἶκον καὶ τὶς κατ’ ἰδίαν ἐπισκέψεις, προσφέροντας τὰ αἱρετικὰ ἔντυπά τους καὶ διαδίδοντας τὶς πλανεμένες διδασκαλίες τους.

            Ἡ Μητρόπολη, μόλις πληροφορήθηκε τὴν δολία αὐτὴ μέθοδο τῶν «Χιλιαστῶν», σπεύδει νὰ ἐνημερώσῃ τοὺς χριστιανοὺς τῆς ἀκριτικῆς μας Ἐπαρχίας, ὥστε ἄν τυχὸν κληθοῦν στὸ τηλέφωνο ἀπὸ ἄγνωστο ἄτομο, ποὺ κάνει τὶς παραπάνω ἐρωτήσεις, νὰ κλείνουν τὸ ἀκουστικό, ἀρνούμενοι νὰ συνεχίσουν τὴν συνομιλία.

            Χρειάζεται μεγάλη προσοχή, θερμὴ προσευχή καὶ ἐπαγρύπνηση. Ἄς μὴ ξεχνᾶμε ὅτι, ὅπως λέει ἡ Ἁγία Γραφή, «ὁ σατανᾶς μετασχηματίζεται (=μεταμορφώνεται) εἰς ἄγγελον φωτός» (Β΄ Κορ. ια΄ 14), γιὰ νὰ παρασύρῃ τοὺς ὀρθοδόξους πιστοὺς στὸν αἰώνιο ὄλεθρο καὶ στὴν πνευματικὴ καταστροφή. «Στῶμεν καλῶς».

(Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως)

64 χρόνια ἀπὸ τὴν Μάχη τῆς Κονίτσης...

ΓΝΩΣΤΟΠΟΙΗΣΗ

Ἡ Ἱερὰ Μητρόπολη Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καὶ Κονίτσης γνωστοποιεῖ τὰ ἑξῆς:

          Συμπληρώθηκαν ἤδη ἑξήντα τέσσερα χρόνια (Δεκέμβριος 1947-Δεκέμβριος 2011) ἀπὸ τὴν ἱστορικὴ «Μάχη τῆς Κονίτσης», ἡ νικηφόρα ἔκβαση τῆς ὁποίας ἔσωσε τὴν τιμὴ καί, πρὸ παντός, τὴν ἐδαφικὴ ἀκεραιότητα τῆς Ἑλληνικῆς μας Πατρίδος.

          Θὰ τελεσθῇ καὶ φέτος, τὴν Κυριακὴ  8 Ἰανουαρίου 2012, τὸ Μνημόσυνο γιὰ τὴν ἀνάπαυση τῶν ψυχῶν τῶν ἡρωϊκῶς πεσόντων μαχητῶν τῆς θρυλικῆς Μάχης. Θὰ προηγηθῇ ἡ Θεία Λειτουργία, καὶ στὶς 10:15 π.μ.  θὰ ψαλῇ τὸ ἱερὸ Μνημόσυνο στὸν Ἱ. Μητροπολιτικὸ Ναὸ τοῦ Ἁγίου Νικολάου Ἄνω Κονίτσης.

          Τῆς Θείας Λειτουργίας καὶ τοῦ Μνημοσύνου θὰ προστῇ καὶ θὰ χοροστατήσῃ, ἀντίστοιχα, ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καὶ Κονίτσης κύριος ΑΝΔΡΕΑΣ. Ὁ Σεβασμιώτατος θὰ χοροστατήσῃ, ἐπίσης, καὶ στὸ Τρισάγιο ποὺ θὰ τελεσθῇ στὸ Μνημεῖο τῶν Πεσόντων, τὸ ὁποῖο βρίσκεται μέσα στὸ κοιμητήριο τῆς Ἄνω Κονίτσης. Στὴν συνέχεια θὰ ἀκολουθήσῃ μικρὴ δεξίωση στὸ Ἐνοριακὸ Κέντρο τοῦ Ἱ. Ναοῦ Ἁγ. Νικολάου, πλησίον τοῦ Κοιμητηρίου Ἄνω Κονίτσης.

          Θερμὴ παράκληση, νὰ μετάσχουμε ὅλοι. Εἶναι χρέος μας γιὰ τὴν γενιὰ ἐκείνη ποὺ πέρασε, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὶς γενιὲς ποὺ ἔρχονται.

(Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως).

Ἡ Πολιτεία νὰ μὴν προκαλεῖ τὸ Θρησκευτικὸ συναίσθημα τοῦ Λαοῦ

Ἐν Δελβινακίῳ τῇ 24ῃ Δεκεμβρίου 2011

Ἀριθ. Πρωτ.  108

ΔΕΛΤΙΟ  ΤΥΠΟΥ

Ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καὶ Κονίτσης κ. ΑΝΔΡΕΑΣ,

ἔκανε τὶς ἀκόλουθες Δηλώσεις :

             «Ἐμβρόντητος πληροφορήθηκα ἀπὸ τὰ Μ.Μ.Ε., ὅτι ἀπεφασίσθη ὁ ἐγκλεισμὸς στὶς φυλακὲς τοῦ Ἱερομονάχου Ἐφραίμ, Καθηγουμένου τῆς Ἱερᾶς Μεγίστης Μονῆς Βατοπαιδίου τοῦ Ἁγίου Ὄρους, γιὰ τὴν γνωστὴ καὶ πολύκροτη ὑπόθεση.

            Δὲν γνωρίζω τὸ σκεπτικὸ τῆς ἐν λόγῳ ἀποφάσεως. Λέω, ὅμως, ὅτι ἐν ὄψει τῶν Χριστουγέννων καί, γενικῶς, τῶν ἑορτῶν τοῦ Δωδεκαημέρου, τὸ νὰ φυλακισθῇ ὁ Καθηγούμενος ὡς κοινὸς κακοποιός, ἀποτελεῖ πράξη ποὺ στρέφεται κυρίως ἐναντίον τῆς Ἐκκλησίας καί, φυσικά, καὶ ἐναντίον τοῦ Ἁγίου Ὄρους, πρὸς μεγάλη χαρὰ τῶν Ἐκκλησιομάχων.

            Ὅταν, ὅμως, πλεῖστοι ὅσοι ἀπατεῶνες, λυμεῶνες τοῦ δημοσίου χρήματος, ἀνήθικοι, διεφθαρμένοι, μεγαλέμποροι ναρκωτικῶν, κλέφτες καὶ ληστές, κυκλοφοροῦν ἐλεύθεροι στὴν κοινωνία, συνεχίζοντας, περίπου ἀνενόχλητοι, τὸ ὀλέθριο ἔργο τους, ἡ δικαιοσύνη μας ἐξαντλεῖται σ’ ἕναν καλόγηρο; Κι’ ἄν, ἐπὶ τέλους, ὁ ἐν λόγῳ καλόγηρος προέβη σὲ κάποιες συναλλαγὲς μὲ ἐκπροσώπους τῆς Πολιτείας , αὐτὸ ἔγινε - ὅπως ὅλοι γνωρίζουν - γιὰ νὰ ἔχῃ πόρους  καὶ νὰ συντηρῆται τὸ μεγάλο Μοναστήρι τοῦ Βατοπαιδίου  μὲ τὴν πολυπληθῆ Ἀδελφότητα (πάνω ἀπὸ 120 μέλη) καὶ τοὺς προσκυνητές, ποὺ σὲ πυκνὰ πλήθη κατακλύζουν κυριολεκτικὰ τὸ Μοναστήρι, ὅπου τοὺς παρέχεται ὄχι μόνο πνευματικὴ βοήθεια, ἀλλὰ καὶ τροφὴ καὶ φιλοξενία, ἐπὶ καθημερινῆς βάσεως.

            Ἄς προσέξῃ πολὺ ἡ Πολιτεία νὰ μὴ προκαλῇ τὸ θρησκευτικὸ συναίσθημα τοῦ Λαοῦ. Τὸν φθάνει ἡ φτώχεια καὶ ἡ δυστυχία, ποὺ τοῦ ἔχουν προκαλέσει ἄφρονες καὶ ἀνίκανοι πολιτικοί. Οἱ καιροὶ εἶναι δύσκολοι καὶ πονηροί. Τὸ Ἔθνος χρειάζεται, πάνω ἀπ’ ὅλα ἑνότητα καὶ ὁμοψυχία, ἡ ὁποία, ὅμως, δὲν ἐπιτυγχάνεται μὲ τέτοιες μεθοδεύσεις. Στῶμεν καλῶς ».

(Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως).

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ Ι.Μ.Δ.Π.Κ.

Νύκτα  Χριστουγέννων 2011

Ἀριθ.  Πρωτ. 105

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ   153ῃ

ΘΕΜΑ: "Χριστὸς ἐξ οὐρανῶν ἀπαντήσατε"

            Ἀγαπητοί μου Χριστιανοί,

-Α-

            Ἕνα μικρὸ καὶ ἄσημο χωριό, ἡ Βηθλεέμ, ἕνας ὑγρός, σκοτεινὸς καὶ βρώμικος στάβλος καὶ ἕνα παχνὶ γιὰ τὰ ἄχυρα τῶν ζώων, πῆραν ξαφνικὰ τεράστιες διαστάσεις. Γέμισαν φῶς ἐκτυφλωτικό. Κι' ἔγιναν πόλος ἕλξεως μυριάδων ψυχῶν ἀπ' ὅλα τὰ μήκη καὶ τὰ πλάτη τῆς γῆς. Τὸ ἱερὸ εὐαγγέλιο, λιτὰ καὶ μὲ πολλὴ ἁπλότητα, μᾶς ἀφηγεῖται τὰ περιστατικὰ τῆς Γεννήσεως τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ.

            Ἡ ἀπέραντη ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καὶ Πατρὸς πρὸς τὸν ἄνθρωπο, τὸν κάθε ἄνθρωπο, ἀνεξαρτήτως φυλῆς καὶ Ἔθνους, ἔκανε ὥστε νὰ γεννηθῇ ὡς ἄνθρωπος τὸ δεύτερο πρόσωπο τῆς Ἁγίας Τριάδος, ὁ Ἰησοῦς Χριστός, ὅταν "ἦλθε τὸ πλήρωμα τοῦ χρόνου" (Γαλ. δ΄4), ὁ κατάλληλος, δηλαδή, καιρός, ποὺ μὲ τόσες προσδοκίες καὶ μὲ τόση λαχτάρα  περίμενε τόσους αἰῶνες ἡ ἀνθρωπότητα.

-Β-

            Ὁ ἱερὸς εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς προσδιορίζει μὲ ἀκρίβεια τὸν χρόνο καὶ τὸν τόπο τῆς Γεννήσεως : "ἐξῆλθε δόγμα παρὰ Καίσαρος Αὐγούστου ἀπογράφεσθαι πᾶσαν τὴν οἰκουμένην. Αὕτη ἡ ἀπογραφὴ πρώτη ἐγένετο ἡγεμονεύοντος τῆς Συρίας Κυρηνίου" (Λουκᾶ β΄ 1-2). Ἐκδόθηκε, δηλαδή, διάταγμα ἀπὸ τὸν Καίσαρα Αὔγουστο, τὸν αὐτοκράτορα τῆς Ρώμης, νὰ ἐγγραφοῦν στοὺς δημοσίους φορολογικοὺς καταλόγους ὅλοι οἱ κάτοικοι τοῦ κόσμου, ποὺ βρισκόντουσαν κάτω ἀπὸ τὴν κυριαρχία τῶν Ρωμαίων. Καὶ ὁ ἱερὸς Λουκᾶς σημειώνει μὲ ἱστορικὴ ἀκρίβεια, ὅτι ἡ ἀπογραφὴ αὐτὴ ἦταν ἡ πρώτη ποὺ ἔγινε στὴν Ἰουδαία, ὅταν ἡγεμόνας τῆς Συρίας ἦταν ὁ Κυρήνιος · διακρίνεται δὲ ἀπὸ τὴν δεύτερη ἀπογραφή, ποὺ ἐνήργησε ἀργότερα πάλι ὁ ἴδιος ὁ Κυρήνιος. Ὅταν, λοιπόν, τὸ εὐαγγέλιο παραθέτει ἱστορικὰ στοιχεῖα, τὰ ὁποῖα ἐπιβεβαιώνονται καὶ ἀπὸ μὴ εὐαγγελικὲς πηγές, τὸ νὰ ὑποστηρίζουν κάποιοι ὅτι ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς εἶναι ... μυθικὸ πρόσωπο (!) , αὐτὸ φανερώνει ὁλοκάθαρα, πὼς αὐτοὶ ἔχουν διακόψει τὴν ἐπαφὴ καὶ τὴν ἐπικοινωνία μὲ τὴν ἁπλῆ λογική. Ὅπως βεβαιώνει ἡ Ἁγία Γραφή, ἀνήκουν σ' ἐκεῖνους ποὺ ἐνῷ ἔχουν τὰ μάτια καὶ τὰ αὐτιά τους σὲ λειτουργία, ὅμως οὔτε βλέπουν οὔτε ἀκοῦνε τὴν πραγματικότητα, ὅτι ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς εἶναι μιὰ προσωπικότητα, ποὺ ἔβαλε ὁριστικὰ καὶ ἀμετάκλητα τὴν σφραγῖδα της στὴν παγκόσμια Ἱστορία. Ἔτσι ἔχουμε τὴν ἱστορία πρὸ  Χριστοῦ καὶ τὴν ἱστορία μετὰ Χριστόν.

-Γ-

            Μετά, λοιπόν, τὸ αὐτοκρατορικὸ διάταγμα, "ἀνέβη δὲ καὶ Ἰωσήφ ἀπὸ τῆς Γαλιλαίας ἐκ πόλεως Ναζαρὲτ εἰς τὴν Ἰουδαίαν εἰς πόλιν Δαυΐδ, ἥτις καλεῖται Βηθλεέμ, διὰ τὸ εἶναι αὐτὸν ἐξ οἴκου καὶ πατριᾶς Δαυΐδ, ἀπογράψασθαι σὺν Μαριὰμ τῆ μεμνηστευμένῃ αὐτῷ γυναικί, οὔσῃ ἐγκύῳ" (Λουκᾶ β΄ 4-5). Ἔτσι ταξίδεψε καὶ ὁ μνήστωρ Ἰωσὴφ μὲ τὴν Μαριάμ, ἡ ὁποία ἦταν ἔγκυος ἐκ Πνεύματος Ἁγίου, στὴν Βηθλεέμ, ἐπειδὴ καταγόταν ἀπὸ τὸ γένος καὶ τὴν οἰκογένεια τοῦ Δαβίδ.

            Βέβαια, ἕνα ταξίδι ἐκεῖνα τὰ χρόνια δὲν ἦταν εὔκολη ὑπόθεση, ἄν μάλιστα λάβουμε ὑπ' ὄψη καὶ τὰ ὑποτυπώδη μέσα τῆς ἐποχῆς, ἀλλὰ καὶ τὴν ἀπόσταση ἀνάμεσα στὴν Βηθλεὲμ καὶ τὴν Ναζαρέτ, καθὼς καὶ τὸ γεγονὸς τῆς ἐγκυμοσύνης τῆς Θεοτόκου. Ἀλλὰ ὁ Ἰωσὴφ τὸ ἐπεχείρησε. Καὶ κάποτε ἔφθασε στὴν Βηθλεέμ. Ὅταν, ὅμως, βρέθηκε ἐκεῖ μὲ τὴν Μαριάμ, ὅπως πάλι μᾶς πληροφορεῖ τὸ Εὐαγγέλιο, "ἐπλήσθησαν αἱ ἡμέραι τοῦ τεκεῖν αὐτήν, καὶ ἔτεκε τὸν υἱὸν αὐτῆς τὸν πρωτότοκον, καὶ ἐσπαργάνωσεν αὐτὸν καὶ ἀνέκλινεν αὐτὸν ἐν τῇ φάτνῃ, διότι οὐκ ἦν αὐτοῖς τόπος ἐν τῷ καταλύματι" (Λουκᾶ β΄ 6-7). Συνέβη, δηλαδή, νὰ συμπληρωθοῦν οἱ ἡμέρες γιὰ νὰ γεννήσῃ ἡ Μαριάμ. Κι' ὅπως ἦταν φυσικό, κατευθύνθηκαν στὸ πανδοχεῖο καὶ ἐζήτησαν ἕνα χῶρο, μικρό βέβαια, γιὰ τὴν ἑτοιμόγεννη. Ἀλλὰ στὴν Βηθλεὲμ ὑπῆρχε πολυκοσμία, λόγῳ τῆς ἀπογραφῆς. Ἔτσι δὲν κατέστη δυνατὸν νὰ βρεθῇ μιὰ μικρὴ γωνιὰ στὸ πανδοχεῖο. Καὶ φαίνεται, ὅτι ὁ πανδοχέας τοὺς ὑπέδειξε νὰ πᾶνε στὴν κοντινὴ σπηλιά, ὅπου σταβλιζόντουσαν τὰ ζῶα.

-Δ-

            Φυσικά,  τὸ "σπήλαιον", ἡ σπηλιά, δὲν εἶχε οὔτε φῶς, οὔτε νερὸ τρεχούμενο, οὔτε ἄλλες ἀνέσεις, στὶς ὁποῖες ἐμεῖς, οἱ σύγχρονοι ἄνθρωποι, ἔχουμε συνηθίσει καὶ τὶς θεωροῦμε ἀπολύτως ἀπαραίτητες. Ἦταν ἕνας χῶρος σκοτεινὸς καὶ ὑγρός, ποὺ τὸν γέμιζαν οἱ ἀναθυμιάσεις ἀπὸ τὶς ἀκαθαρσίες τῶν ζώων. Ὅμως, ἡ Μαριὰμ δὲν διαμαρτυρήθηκε οὔτε βαρυγκόμησε γι' αὐτό. Πειθαρχῶντας γιὰ μιὰ ἀκόμη φορὰ στὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, δέχθηκε ταπεινὰ αὐτὴν τὴν ταπεινωτικὴ καὶ ἀνάλγητη συμπεριφορὰ τῶν ἀνθρώπων.

            Ἀλλ' ἄν οἱ ἄνθρωποι γνώριζαν, ἄν ἤξεραν ποιὸς ἐρχόταν ἐκείνη τὴν ὥρα στὴν γῆ, θὰ τοῦ παραχωροῦσαν ὄχι μόνο ὁλόκληρο τὸ πανδοχεῖο, μὰ καὶ τὴν καρδιά τους καὶ τὴν ζωή τους. Ὅμως, ὅταν οἱ καρδιὲς εἶναι σκληρὲς ἀπὸ τὰ ἁμαρτωλὰ πάθη, οἱ ἄνθρωποι δὲν μποροῦν καί, κυρίως, δὲν θέλουν νὰ ὑποδεχθοῦν καὶ νὰ φιλοξενήσουν τὸν Χριστό. Ἔτσι δὲν στάθηκαν ἄξιοι καὶ ἱκανοὶ ν' ἀκούσουν, ὅπως οἱ ἄδολοι ποιμένες, τὸ χαρμόσυνο μήνυμα, ὅτι "ἐτέχθη ἡμῖν σήμερον σωτήρ, ὅς ἐστι Χριστὸς Κύριος, ἐν πόλει Δαυΐδ" (Λουκᾶ β΄ 11). Οὔτε νὰ νοιώσουν τὰ σκιρτήματα τῆς χαρᾶς τῶν σοφῶν Μάγων, ὅταν εἶδαν τὸ φωτεινὸ ἐκεῖνο ἀστέρι νὰ τοὺς ὁδηγῇ "ἕως ἐλθὼν ἔστη ἐπάνω οὗ ἦν τὸ παιδίον ... καὶ πεσόντες προσεκύνησαν αὐτῷ, καὶ ἀνοίξαντες τοὺς θησαυροὺς αὐτῶν προσήνεγκαν αὐτῷ δῶρα, χρυσὸν καὶ λίβανον καὶ σμύρναν" (Ματθ. β΄ 9,11).

            Ἀγαπητοί μου Χριστιανοί,

-Ε-

            Τὰ φετινὰ Χριστούγεννα βρίσκουν τὴν Πατρίδα μας σὲ μιὰ πολύπλευρη κρίση : Οἰκονομική, Κοινωνική, μά, πρὸ παντὸς πνευματικὴ καὶ ἠθική. Ἄν ζοῦσε τώρα ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός, θὰ ἐπανελάμβανε αὐτὸ ποὺ ἔλεγε γιὰ τὴν ἐποχή του : "Ἀγρίανε τὸ Γένος μας". Ἔχει, πράγματι, ἀγριέψει ὁ λαός μας. Ἀντιμετωπίζει προβλήματα τεράστια, ὅπως τῆς φτώχειας, τῆς πείνας καὶ τῆς ἀνασφάλειας. Ἕνα δὲ μέρος τοῦ λαοῦ μας ἔχει διακόψει ἤ καὶ χαλαρώσει τοὺς πατροπαράδοτους δεσμοὺς μὲ τὸν Χριστὸ καὶ τὴν Ἁγία Του Ἐκκλησία. Ἀλλὰ νά, πάλι ἀκούγονται, χαρούμενες καὶ ἐλπιδοφόρες οἱ καμπάνες τῶν Χριστουγέννων, ποὺ διαλαλοῦν ὅτι "ἐτέχθη ἡμῖν σήμερον Σωτήρ". Αὐτὸ τὸ μήνυμα πρέπει ὅλοι νὰ τὸ ἀκούσουμε καὶ νὰ τὸ βάλουμε στὴν καρδιά μας καὶ στὴν ζωή μας. Γιατὶ πουθενὰ ἀλλοῦ δὲν μπορεῖ ὀ ἄνθρωπος νὰ βρῇ τὴν σωτηρία, τὴν ψυχική του γαλήνη καὶ τὴν λύση τῶν ποικίλων καὶ πιεστικῶν προβλημάτων του, παρὰ μόνο κοντὰ στὸν Χριστό.

            Παρακαλῶ τὸν νεογέννητο Κύριό μας νὰ εἰρηνεύσῃ τὶς καρδιὲς τῶν Βορειοπειρωτῶν ἀδελφῶν μας, γιὰ νὰ ξαναβροῦν τὸν δρόμο πρὸς τὴν ἐθνική τους ἀποκατάσταση. Στέλνω ἑόρτιο χαιρετισμὸ πρὸς τοὺς Κυπρίους ἀδελφούς, στὰ μαθητικά, φοιτητικὰ καὶ ἐργαζόμενα νειᾶτα, στὰ στρατευμένα παιδιὰ τῆς  Πατρίδος μας καὶ στὸν ὅπου γῆς ἀπόδημο Ἑλληνισμό.

            Χρόνια πολλὰ σὲ ὅλους, ἅγια, εὐλογημένα. Φάτνη καθαρὴ καὶ ζεστὴ οἱ καρδιές μας.   

             

Διάπυρος πρὸς Χριστὸν  εὐχέτης

Ο   ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

+  Ὁ Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καὶ Κονίτσης  Α Ν Δ Ρ Ε Α Σ

Δελτίον Τύπου: Περὶ τῶν θλιβερῶν γεγονότων στὶς Παρελάσεις

Ἐν Δελβινακίῳ τῇ 28ῃ Ὀκτωβρίου 2011

Ἀριθ. Πρωτ.  103

 ΔΕΛΤΙΟΝ  ΤΥΠΟΥ

 Ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καὶ Κονίτσης κ. ΑΝΔΡΕΑΣ,

ἔκανε τὶς ἀκόλουθες Δηλώσεις :

             « Ἡ σημερινὴ ἐπέτειος τοῦ θρυλικοῦ «ΟΧΙ» τῆς 28ης Ὀκτωβρίου 1940 ἀμαυρώθηκε, δυστυχῶς, σὲ ἀρκετὲς πόλεις τῆς Πατρίδος μας. Ἐκδηλώσεις ἀποδοκιμασίας ἐναντίον πολιτικῶν προσώπων καί, μάλιστα, τοῦ Προέδρου τῆς Δημοκρατίας στὴν Θεσσαλονίκη, ἔδειξαν τὴν ἀγανάκτηση τοῦ λαοῦ μας ποὺ ἔχει φθάσει στὸ μὴ περαιτέρω, γιὰ τὴν ἐξαθλίωση, ἡ ὁποία παρατηρεῖται σὲ ὅλους τοὺς τομεῖς τῆς καθημερινῆς ζωῆς τῶν Ἑλλήνων...

            Θὰ πῶ, χωρὶς περιστροφές, ὅτι καὶ ἐγὼ ἀγανακτῶ, διότι ἡ Πολιτεία φέρεται μὲ περίσσεια σκληρότητα πρὸς τὴν Ἐκκλησία γενικῶς, ἀλλὰ καὶ πρὸς τὴν ἀκριτικὴ Μητρόπολή μας. Γιατὶ μὲ τοὺς δυσβάστακτους φόρους μᾶς βάζει τὸ μαχαίρι στὸ λαιμὸ καὶ μᾶς ὁδηγεῖ στὸ νὰ σταματήσουμε τὴν λειτουργία τῶν μικρῶν φιλανθρωπικῶν μας Ἱδρυμάτων.

            Παρά ταῦτα, δὲν μὲ βρίσκει σύμφωνο ἡ ματαίωση ἤ ἡ ὑποβάθμιση τῶν στρατιωτικῶν καὶ μαθητικῶν παρελάσεων. Γιατὶ οἱ παρελάσεις γίνονται γιὰ νὰ τιμηθοῦν κάποιοι ἥρωες ποὺ ἐδόξασαν τὴν Ἑλλάδα καὶ μᾶς δείχνουν τὸν δρόμο τοῦ καθήκοντος καὶ τῆς τιμῆς, ὅπως τὰ παλληκάρια τοῦ 1940. Θέλω νὰ πιστεύω, ὅτι οἱ σημερινὲς θλιβερὲς ἐκδηλώσεις δὲν θὰ ἀποτελέσουν, γιὰ κανένα λόγο, πρόσχημα γιὰ νὰ καταργηθοῦν μελλοντικῶς οἱ παρελάσεις. Κάτι τέτοιο θὰ ἦταν ὀλέθριο γιὰ τὴν Πατρίδα μας καὶ γιὰ τὴν κατάφορτη ἀπὸ δόξα ἱστορία της.

            Σὲ ὅλους ὅσοι ἀντιδροῦν ἔναντι τῶν πολιτικῶν μας ἔχω νὰ πῶ τοῦτο : Ὅταν θὰ ἔλθουν - ὅποτε ἔλθουν - οἱ ἐκλογές, ἔχουν στὰ χέρια τους ἕνα δυνατὸ ὅπλο : τὴν ψῆφο. Ἄς τοὺς μαυρίσουν καὶ ἄς τοὺς στείλουν στὰ σπίτια τους. Ἡ δημοκρατία αὐτὸν τὸν δρόμο γνωρίζει. Ὅλα τὰ ἄλλα ἀποτελοῦν ἐκτροπή. Καὶ τὴν ἐκτροπὴ τὴν ἔχουμε γνωρίσει καὶ τὴν ἔχουμε ζήσει ὅλοι μας στὸ σχετικὰ πρόσφατο παρελθόν...

            Μὲ αὐτὲς τὶς σκέψεις χαιρετίζω τοὺς προσφιλεῖς μου συνέλληνες. Ἄς ἀγωνιστοῦμε ὅλοι μαζί γιὰ μιὰ Ἑλλάδα σεβαστὴ στοὺς φίλους καὶ ὑπολογίσιμη στοὺς ἐχθρούς, ἰδιαίτερα τώρα ποὺ διερχόμαστε τοὺς κρίσιμους αὐτοὺς καιρούς  ».

(Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως).

Ἐγκύκλιος 152α: "Ἀθάνατο τὸ Ἔπος του 1940 -41"

Ἐν Δελβινακίῳ τῇ 17ῃ Ὀκτωβρίου 2011

Ἀριθ.  Πρωτ. 101

 

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ  152α

ΘΕΜΑ:  Ἀθάνατο τὸ Ἔπος τοῦ 1940 - 41

 

            Ἀγαπητοί μου Χριστιανοί,

-Α-

            Ὅταν τὸ πρωϊνὸ τῆς Δευτέρας, 28^ης Ὀκτωβρίου 1940, ἀκούστηκαν οἱ σειρῆνες τοῦ πολέμου, ὁ Ἑλληνικὸς Λαὸς ξεχύθηκε στοὺς δρόμους σὰν νὰ ἄρχιζε κάποιο πανηγύρι. Ἄνδρες, γυναῖκες καὶ παιδιὰ τραγουδοῦσαν πατριωτικὰ τραγούδια καὶ κατευόδωναν τοὺς στρατιῶτες μας, ποὺ «μὲ τὸ χαμόγελο στὰ χείλη» τραβοῦσαν γιὰ τὸ Μέτωπο, ἀπ’ ὅπου ἤδη οἱ Ἰταλοὶ ἐπιδρομεῖς εἶχαν εἰσβάλει στὴν Χώρα μας. Ὅλοι οἱ Ἕλληνες, χωρὶς κανένα ἴχνος φόβου, ἔμοιαζαν σὰν νἄτανε μεθυσμένοι γιὰ τὶς νῖκες τοῦ Στρατοῦ μας, ποὺ τὶς μάντευαν καὶ τὶς περίμεναν. Γινόταν αὐτὸ ποὺ εἶχε πῆ ὁ ἐθνικός μας ποιητής, ὁ Κωστῆς Παλαμᾶς : «Αὐτὸ τὸ λόγο θὰ σᾶς πῶ, δὲν ἔχω ἄλλο κανένα. Μεθῦστε μὲ τ’ ἀθάνατο κρασὶ τοῦ Εἰκοσιένα».

            Ναί !  Μ’ ἐκεῖνο τὸ κρασὶ τῆς ἀθάνατης λεβεντιᾶς τοῦ Εἰκοσιένα εἶχαν μεθύσει οἱ Ἕλληνες τοῦ 1940. Γιατί, χωρὶς νὰ ὑπολογίσουν τοὺς κομπασμοὺς τοῦ Μουσολίνι, χωρὶς νὰ λάβουν ὑπ’ ὄψη τους τὴν ὑπεροπλία καὶ τὸν τεράστιο ἀριθμὸ τῶν Ἰταλῶν στρατιωτῶν. Καί, κυρίως, χωρὶς νὰ πτοηθοῦν ἀπὸ τὸ στοιχεῖο τοῦ αἰφνιδιασμοῦ, εἶπαν τὸν λόγο τοῦ πρωθυπουργοῦ Ἰωάννου Μεταξᾶ πρὸς τὸν Ἰταλὸ πρεσβευτή, τὸν Γκράτσι, ποὺ τὸν ἐπισκέφθηκε στὸ σπίτι του, στὶς 3 μετὰ τὰ μεσάνυχτα, ξημερώνοντας ἡ 28^η Ὀκτωβρίου 1940 : «Λοιπόν, ἔχουμε πόλεμο». Αὐτὴ ἡ φράση ἦταν τὸ θρυλικὸ «ΟΧΙ», ποὺ τὸ ἐπανέλαβαν κατόπιν οἱ Στρατιῶτες μας καὶ σύσσωμος ὁ Ἑλληνικὸς Λαός.

-Β-

            Αὐτὸ τὸ «ΟΧΙ» τὸ ἐξέφραζε περίφημα μὲ τὴν δυνατὴ πέννα του ὁ τότε κορυφαῖος ἀρθρογράφος καὶ διευθυντὴς τῆς Ἐφημερίδος «Η  ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ» ἀείμνηστος Γεώργιος Βλάχος. Σὲ ἄρθρο του, λοιπόν, ποὺ δημοσιεύθηκε στὶς 29 Ὀκτωβρίου 1940 στὴν ἐν λόγῳ ἐφημερίδα καὶ μὲ τίτλο «τὸ στιλέτον», ἐτόνιζε καὶ αὐτά : «...Διατὶ πρὶν ἐδῶ κινηθῇ πρὸς τὸν πρωθυπουργικὸν οἶκον ὁ φαιδρότατος ἀντιπρόσωπός των καὶ κινηθῇ εἰς τὴν Ἤπειρον ὁ στρατὸς των, δὲν ἔρριπταν (οἱ Ἰταλοί) ἕνα πρόχειρον βλέμμα εἰς τὴν Ἑλληνικὴν Ἱστορίαν ; ... Πότε ἡ Ἑλλὰς παρεδόθη ἀμαχητί ; Πότε ἐνικήθη πρὶν ποτίσῃ τὸ χῶμα της μὲ τὴν τελευταίαν ρανίδα τοῦ αἵματός της ; Εἰς ποίαν στιγμὴν ἔκαμε λογαριασμοὺς τῶν δυνάμεών της πρὸς τὰς δυνάμεις τοῦ ἀντιπάλου της, διὰ νὰ μάθῃ ἔπειτα ἄν ἔχῃ τὴν δυνατότητα νὰ ὑπερασπίσῃ τὴν τιμήν της ; ... Φάρος λαμπροτάτου φωτὸς ἡ Ἑλλὰς καταυγάσασα τοὺς αἰῶνας, ἔδωσεν εἰς ὅλην τὴν ἀνθρωπότητα ὄχι μόνον τὴν ζωήν, τὸ φῶς, τὸν πολιτισμόν, τὰ γράμματα καὶ τὰς τέχνας, ἀλλὰ καὶ τὸ παράδειγμα τῆς αὐτοθυσίας καὶ τοῦ ἡρωϊσμοῦ... Κληρονόμοι πλούτου τόσον μεγάλου, βαρεῖς ἀπὸ τὸν φόρτον τόσων θρύλων καὶ τόσων παραδόσεων, πῶς μᾶς  ἐφαντάσθησαν τώρα (οἱ Ἰταλοί) κύπτοντας ἐμπρὸς εἰς τὰ κατάστιχα τῶν πετρελαίων καὶ τῆς βενζίνης καὶ τῶν μηχανοκινήτων μονάδων καὶ ἀποφασίζοντας νὰ παραδώσωμεν τὴν Ἱστορίαν μας εἰς τοὺς ἀριθμούς, καὶ εἰς τὰ πετρέλαια τὴν τιμήν μας ; ... ΘΑ ΑΠΟΘΑΝΩΜΕΝ  ΟΛΟΙ. Διότι... ἐκεῖ εἰς τὴν γωνίαν ὅπου ἠλπίζαμεν ὅτι δὲν θὰ μᾶς φθάσουν αἱ σφαῖραι καὶ τὰ θραύσματα τῶν ὀβίδων (τῆς πολεμικῆς συρράξεως ποὺ κυριαρχοῦσε στὴν Εὐρώπη), παρουσιάσθη ἐξαφνικὰ τὸ στιλέτον. Θὰ τὸ ὑποδεχθῶμεν - τὸ ὑπεδέχθημεν ἤδη - μὲ τὸ μέτωπον ὑψηλά, μὲ τὸ στῆθος προτεταμένον, μὲ τὰς χεῖρας ἐνόπλους, μὲ κάτι ἀνώτερον ἀπὸ τὸν χάλυβα, τὰ ἀεροπλάνα καὶ τὸ πετρέλαιον. Μὲ τὸ θάρρος καὶ μὲ τὰ πτερὰ τῆς ψυχῆς. Θὰ ἀποθάνωμεν ὅλοι... Καὶ ἄν οἱ Ἰταλοὶ κατορθώσουν νὰ νικήσουν ἕνα Λαόν, ὁ ὁποῖος ἔχει ἀποφασίσει νὰ ἀποθάνῃ, ἔ, τότε, θὰ εἶναι ἡ ἀπὸ αἰώνων πρώτη μεγάλη καὶ παράδοξος νίκη των. Ἀλλ΄ αὐτὸ δὲν θὰ συμβῇ. Ἡ Ἑλλὰς θὰ νικήσῃ, θὰ νικήσῃ ἡ αὐτοθυσία, τὸ θάρρος, ἡ Ἰδέα - καὶ τὸ στιλέτον θὰ ἡττηθῇ».  (Γ. Α. Βλάχου : Ἄρθρα τοῦ Πολέμου 1940-41, Ἀετὸς Α.Ε. Ἀθῆναι 1945, σελ. 5-6).

-Γ-

            Ὅμως, ἡ ἀγαπημένη μας Πατρίδα, πέρα ἀπὸ τὴν αὐτοθυσία καὶ τὸ θάρρος τοῦ Στρατοῦ καὶ τοῦ Λαοῦ μας, εἶχε γερὸ ἀντιστύλι τὴν Πίστη στὸν Τριαδικὸ Θεὸ καὶ τὴν ἐμπιστοσύνη στὴν Παναγία, τὴν Ὕπέρμαχο τοῦ Ἔθνους μας Στρατηγό. Γιατί, ὅταν τὸν Δεκαπενταύγουστο τοῦ 1940 ἰταλικὸ ὑποβρύχιο ἐβύθιζε τὸ εὔδρομο «ΕΛΛΗ» στὸ λιμάνι τῆς Τήνου, ὅπου βρισκόταν γιὰ ν’ ἀποδώσῃ τιμὲς στὴν γιορτὴ τῆς Θεομήτορος, ὁ Λαός μας εἶχε ἀκράδαντη τὴν πεποίθηση, ὅτι ἡ Θεοτόκος θὰ ἐκδικήσῃ τὴν πρωτοφανῆ ἐκείνη βεβήλωση. Καὶ παρὰ τὸ ὅτι ἡ Ἑλληνικὴ Κυβέρνηση γιὰ λόγους σκοπιμότητος δήλωσε ὅτι «ἀγνώστου ἐθνικότητος» ὑποβρύχιο ἔπληξε τὴν «ΕΛΛΗ», ἡ διαίσθηση τοῦ Λαοῦ ἐγνώριζε τὸν θρασύδειλο δολοφόνο ἀπὸ τὴν πρώτη στιγμή. Ἔτσι, ὅταν στὶς 28 Ὀκτωβρίου 1940 ἄρχισε ὁ Ἑλληνοϊταλικὸς Πόλεμος, οἱ Ἕλληνες ξεπροβόδιζαν τοὺς στρατιῶτες μας μὲ τὴν θερμὴ εὐχή :  «Νικηταὶ ὑπὸ τὴν σκέπην τῆς Παναγίας». Καὶ εἶναι ἀκριβῶς αὐτὴ ἡ εὐχή, ποὺ γράφτηκε σὰν ἀφιέρωση πίσω ἀπὸ τὶς μικρὲς εἰκόνες τῆς Μεγαλόχαρης ἀπὸ τὸν Μεγάλο ἐκεῖνο Πρωθιεράρχη, τὸν Ἀρχιεπίσκοπο Ἀθηνῶν Χρύσανθο τὸν ἀπὸ Τραπεζοῦντος, τὶς ὁποῖες εἰκόνες εἶχε δώσει ἐντολὴ νὰ προσφερθοῦν σὲ ὅλα τὰ μαχόμενα παιδιὰ τῆς Πατρίδος μας: «Νικηταὶ ὑπὸ τὴν σκέπην τῆς Παναγίας».

-Δ-

            Αὐτὴν ἀκριβῶς τὴν βοήθειαν τῆς Κυρίας Θεοτόκου ἄς ἀκούσουμε πῶς τὴν περιγράφει, πάλι μὲ τὴν δυνατὴ πέννα του, ὁ Γεώργιος Βλάχος, ὁ διευθυντὴς καὶ ἀρθρογράφος τῆς «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ», μετὰ τὴν κατάληψη τῆς Κορυτσᾶς : «Ἐκεῖ, εἰς τὸ μακρυνὸ νησὶ τοῦ Αἰγαίου (στὴν Τῆνο) ἐπιστρέφει τώρα ἡ Ὑπέρμαχος Στρατηγός. Ἡ θύρα τῆς Ἐκκλησίας εἶναι κλειστή. Τὰ κανδήλια φωτίζουν μὲ τὸ ὠχρό τους φῶς τὴν εἰκόνα, καὶ γύρω λάμπουν ἀσημένια, χρυσᾶ, ἀδαμαντοκόλλητα τὰ ἀναθήματα τῶν πιστῶν. Ἡ θύρα εἶναι κλειστὴ καὶ ἡ Παναγία περνᾷ. Θὰ σταθῇ ἐκεῖ ἐμπρὸς εἰς τὸ Ἱερόν, νὰ ζητήσῃ τὴν προστασίαν τῶν Οὐρανῶν διὰ τοὺς νεκρούς, διὰ τὰ ὀρφανὰ τοῦ πολέμου. Θὰ ὑψώσῃ τὰ χέρια Της διὰ νὰ ἁπαλύνῃ τῶν τραυμάτων τοὺς πόνους, μὲ τὸ μειδίαμά της θὰ στειρεύσῃ τὰ δάκρυα, μὲ τὸ βλέμμα της θὰ παρηγορήσῃ. Καὶ ἔπειτα θὰ καθήσῃ κατάκοπος : Εἶχεν αὐτές τὶς ἡμέρες δουλειά, πολλὴ δουλειὰ ἡ Παναγία ἐπάνω εἰς τὰ βουνὰ τῆς Ἠπείρου...» (Γ.Α. Βλάχου ὅ.π. σελ. 57).

-Ε-

            Ναί, ἀγαπητοί μου Χριστιανοί !  Αὐτὸ εἶναι σὲ ἁδρὲς γραμμὲς τὸ θαῦμα τοῦ 1940-41, ποὺ εἶχε δύο ἀρχές : Τὴν αὐτοθυσία καὶ τὸν ἡρωϊσμὸ τοῦ Στρατοῦ μας, καθὼς καὶ τὴν Πίστη τὴν ἀκλόνητη στὴν βοήθεια τοῦ Θεοῦ καὶ στὴν προστασία τῆς Παναγίας, τῆς Ἡγεσίας - Πολιτειακῆς, Πολιτικῆς, Στρατιωτικῆς καὶ Ἐκκλησιαστικῆς. Μᾶς χρειάζονται καὶ σήμερα αὐτὰ τὰ ἰδανικά, σὲ καιροὺς ποὺ ὁ ἀμοραλισμὸς καὶ ἡ ἀδίστακτη κερδοσκοπία ἔχουν ἀρχίσει ἀδίστακτα τὴν προσπάθειά τους νὰ συντρίψουν ὅ,τι κράτησε ὄρθιο τὸν μικρὸ μὲν σὲ ἔκταση, ἀλλὰ κατάφορτο ἀπὸ δόξα αὐτὸν τὸν τόπο. Κρατᾶτε, λοιπόν, τὰ ἰδανικὰ τοῦ Ἔπους τοῦ 1940-41. Ψηλὰ οἱ καρδιές. Μὴ φοβᾶστε τὶς δυσκολίες τῶν καιρῶν καὶ μὴ ἀποκάμνετε. Ὁ Θεὸς θὰ μᾶς ἐξαγάγῃ «εἰς ἀναψυχήν», ὅπως τότε, ὅπως πάντα.

           

            Χρόνια πολλὰ σὲ ὅλους, ἅγια καὶ ἀγωνιστικά.  

 

Διάπυρος πρὸς Χριστὸν εὐχέτης

 

Ο   ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

 

 

+  Ὁ Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καὶ Κονίτσης  Α Ν Δ Ρ Ε Α Σ