Χριστούγεννα μὲ καθαρὲς καρδιές

 

ΙΕΡΑ  ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ

ΔΡYΪΝΟΥΠΟΛΕΩΣ ,  ΠΩΓΩΝΙΑΝΗΣ  &  ΚΟΝΙΤΣΗΣ

Ἀριθ.  Πρωτ. 969                                                                                    

 Χριστούγεννα 2019

                                                                             Ἐν τῷ Ἱερῷ Ἐπισκοπείῳ

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ   198ῃ

ΘΕΜΑ: «Χριστούγεννα τότε... Χριστούγεννα σήμερα...”

Ἀγαπητοί μου Χριστιανοί,

-Α-

Ἕνας διάσημος ξένος συγγραφέας, ὁ Τζιοβάνι Παπίνι, ἀναφερόμενος στὴν Γέννηση τοῦ Κυρίου, ἔγραφε : Ὁ Ἰησοῦς γεννήθηκε σ’ ἕνα σταῦλο. Ἕνας σταῦλος, ἕνας πραγματικὸς σταῦλος, δὲν εἶναι τὸ χαριτωμένο κι’ ἀνάλαφρο ὑπόστεγο, ποὺ οἰ χριστιανοὶ ζωγράφοι φαντάστηκαν, σχεδὸν σὰν νὰ ντρέπονταν, γιατὶ ὁ Θεός τους κατοίκησε μέσα στὴν φτώχεια. Ὁ σταῦλος, ὁ ἀληθινὸς σταῦλος, εἶναι ἡ κατοικία τῶν ζώων. Δὲν εἶναι ἡ στοὰ μὲ τὶς κολόνες καὶ τὰ κιονόκρανα, οὔτε τὸ ὄμορφο καλυβάκι τῆς ἑορταστικῆς “φάτνης” τῆς παραμονῆς τῶν Χριστουγέννων. Ὁ αὐθεντικὸς σταῦλος εἶναι σκοτεινός, βρώμικος, λερωμένος. Καθαρὴ εἶναι μονάχα, ἡ γωνιὰ ὅπου βάζουν τὴν τροφὴ τῶν ζώων, δηλαδὴ ἡ φάτνη.

Αὐτὸς εἶναι ὁ ἀληθινὸς σταῦλος ὅπου γεννήθηκε ὁ Ἰησοῦς. Ὁ πιὸ βρωμερὸς τόπος ὑπῆρξε τὸ πρῶτο ἐνδιάιτημα τοῦ πιὸ ἁγίου παιδιοῦ ποὺ γέννησε γυναῖκα. Ὁ Χριστὸς δὲν γεννήθηκε τυχαῖα σ’ ἕνα σταῦλο. Τάχα ὁ κόσμος δὲν εἶναι ἕνας ἀπέραντος σταῦλος, ὅπου οἱ ἄνθρωποι τρῶνε καὶ κοπρίζουν ; Τὸ πιὸ ὄμορφα, τὰ πιὸ ἁγνά, τὰ πιὸ θεϊκὰ πράγματα, δὲν τὰ μεταβάλλουν συχνὰ σὲ κοπριά ; Ὕστερα ξαπλώνονται πάνω σ’ αὐτοὺς τοὺς σωροὺς τῆς κοπριᾶς καὶ ὀνομάζουν αὐτὴ τὴν κατάσταση “ἀπόλαυση τῆς ζωῆς” ! Πάνω στὴν γῆ, λοιπόν, ποὺ εἶχε μεταβληθῆ σὲ σταῦλο ἀλόγων ζώων, ὅπου ὅλες οἱ διακοσμήσεις καὶ τὰ μυρωδικὰ δὲν μποροῦν νὰ σκεπάσουν τὴν βρωμιὰ καὶ τὴν δυσωδία τῆς κοπριᾶς, πρόβαλε μιὰ νύχτα ὁ Ἰησοῦς, γεννημένος ἀπὸ μιὰ Παρθένο ἄσπιλη, μὲ μοναδικό του ὅπλο τὴν Ἀθωότητα (βλ. Τζ.Π. “Ἱστορία τοῦ Χριστοῦ”).

-Β-

Πράγματι !  Ὅταν γεννήθηκε ὁ Χριστός, στὰ μέγαρα τῶν πλουσίων ἐπλεόναζε ἡ διαφθορὰ καὶ ἡ ἀκολασία. Ἀλλά, καὶ στὰ μικρὰ σπίτια τῶν φτωχῶν, ἡ ἠθικὴ ἐξαχρείωση συναγωνιζόταν τὴν ὑλικὴ ἀθλιότητα καὶ στέρηση. Καὶ σ’ αὐτὸν ἀκόμα τὸν περιλάλητο Ναὸ τοῦ Σολομῶντος, στὰ Ἱεροσόλυμα, ἐδέσποζε ἡ ὑποκρισία καὶ ὠργίαζε ἡ ἀσέβεια. Ὅταν ὁ πιστὸς χριστιανὸς  μελετᾷ τὸ πρῶτο κεφάλαιο τῆς πρὸς Ρωμαίους ἐπιστολῆς τοῦ ἀποστόλου Παύλου, νοιώθει ἕνα ρῖγος νὰ διατρέχῃ τὸ σῶμα του. Γιατί, διαπιστώνει, τὸν δυσώδη βόρβορο τῆς ἀρχαίας ἐκείνης ἐποχῆς. Ἄνθρωποι λοιγικοὶ εἶχαν ἐξολισθήσει σὲ ἀπύθμενα βάθη ἁμαρτίας, καὶ γι’ αὐτὸ εἶχαν μεταβληθῆ σὲ ἄλογα καὶ ἀνελεύθερα κτήνη, ἀσυγράτητα στὶς ἀτίθασες ὁρμές τους καὶ στὰ τυφλὰ καὶ ζῳὼδη ἔνστικτά τους. Ὁ ἀπόστολος Παῦλος, θεόπνευστος κήρυκας τῶν θείων ἀληθειῶν, γράφει μὲ πόνο : Οἱ ἄνθρωποι “καθὼς οὐκ ἐδοκίμασαν τὸν Θεὸν ἔχει ἐν ἐπιγνώσει, παρέδωκεν αὐτοὺς ὁ Θεὸς εἰς ἀδόκιμον νοῦν, ποιεῖν τὰ μὴ καθήκοντα, πεπληρωμένους πάσῃ ἀδίκίᾳ, πορνείᾳ, πονηρίᾳ, πλεονεξίᾳ, κακίᾳ, μεστοὺς φθόνου, φόνου, ἔριδος, δόλου, κακοηθείας ..., ὑπερηφάνους, ἀλαζόνας ..., ἀστόργους, ἀνελεήμονας”. Καὶ ἐνῷ γνωρίζουν ὅτι, ὅσοι κάνουν αὐτὲς τὶς ἀξιοκατάκριτες πράξεις, θὰ τιμωρηθοῦν, “οὐ μόνον αὐτὰ ποιοῦσιν, ἀλλὰ καὶ συνευδοκοῦσι τοῖς πράσσουσι”, ἐπιδοκιμάζουν, δηλαδή, ἐκείνους ποὺ τὰ κάνουν αὐτά !  (Ρωμ. Α΄ 21-32).

-Γ-

Αὐτὴ ἦταν ἡ κατάσταση τοῦ κόσμου, τότε ποὺ γεννήθηκε ὁ Χριστός. Κι’ ἀπὸ ἐκείνη τὴν Ἅγια Νύχτα, ἔχουν περάσει περισσότερα ἀπὸ δύο χιλιάδες χρόνια. Σὲ ὅλα τὰ μήκη καὶ τὰ πλάτη τῆς γῆς ὑψώνονται περικαλλεῖς καὶ μεγαλόπρεποι Ναοί. Κι’ οἰ χριστιανοὶ ἑτοιμάζονται νὰ γιορτάσουν τὰ Χριστούγεννα : Μὲ φῶτα, μὲ πολύχρωμα στολίδια, μὲ τραγούδια καὶ μουσικές, μὲ ρεβεγιὸν καὶ ταξίδια σὲ μακρυνὲς χῶρες. Ἀλλά, ὅπως τότε, ἡ ἔλλειψη τῆς ἀγάπης συνετέλεσε, ὥστε ὁ Χριστὸς νὰ γεννηθῇ στὸν σκοτεινὸ καὶ βρώμικο σταῦλο, ἔτσι καὶ σήμερα : Ἡ χωρὶς Χριστὸ ζωή, μὲ τὴν ἀστραφτερή, ἀλλὰ φευγαλέα λάμψη τῆς κοσμικότητας - ὅπως γράφει ὁ Τζιοβάνι Παπίνι - μεταβάλλει τὸν κόσμο σὲ σωροὺς κοπριᾶς, ὅπου οἱ ἄνθρωποι ξαπλώνουν ἐπάνω τους, κι’ ὀνομάζουν αὐτὴ τὴν κατάσταση “ἀπόλαυση τῆς ζωῆς”.

Γι’ αὐτό, εἶναι ἀνάγκη νὰ ἀγαπήσουμε βαθειὰ τὸν Χριστό. Καὶ νὰ τοῦ δώσουμε καθαρὴ τὴν καρδιά μας μὲ τὰ ἁγιαστικὰ Μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας, γιὰ νὰ τὴν κάνῃ φάτνη Του. Αὐτὸ εὔχομαι ὁλόψυχα σὲ ὅλους, ὥστε μαζὶ μὲ τὸν Χριστὸ νὰ γιοράσουμε Χριστούγεννα εὐλογημένα.

Διάπυρος πρὸς Χριστὸν εὐχέτης

Ο   ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

†  Ὁ Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καὶ Κονίτσης  Α Ν Δ Ρ Ε Α Σ

Ἐτήσιο μνημόσυνο στὸ Δελβινάκι γιὰ τὸν ἥρωα Βορειοηπειρώτη ΚΩΝ/ΝΟ ΚΑΤΣΙΦΑ

                                         ΙΕΡΑ  ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ

ΔΡYΪΝΟΥΠΟΛΕΩΣ,  ΠΩΓΩΝΙΑΝΗΣ  &  ΚΟΝΙΤΣΗΣ

 

 

ΓΝΩΣΤΟΠΟΙΗΣΗ - ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Ἡ Ἱερά Μητρόπολη Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καί Κονίτσης γνωστοποιεῖ, ὅτι τήν Κυριακή, 27ῃ Ὀκτωβρίου 2019, θά τελεσθῇ Θεία Λειτουργία καί Ἐθνικό Μνημόσυνο γιά τόν ἥρωα

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟ ΚΑΤΣΙΦΑ,

ὁ ὁποῖος δολοφονήθηκε πέρυσι ἀπό τήν ἀλβανική Ἀστυνομία, ἀνήμερα τῆς Ἐθνικῆς Ἐπετείου τῆς 28ης Ὀκτωβρίου 1940.

Ἡ Θεία Λειτουργία καί τό Ἐθνικό Μνημόσυνο θά τελεσθοῦν στόν Μητροπολιτικό Ἱερό Ναό τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου, στό ἡρωϊκό Δελβινάκι. Ὅσοι ἀγαποῦν τόν Χριστό, τήν Ἑλλάδα καί τήν πολύπαθη Βόρειο Ἤπειρο νά ἔλθουν νά συμπροσευχηθοῦμε γιά τήν ἀνάπαυση τῆς ψυχῆς τοῦ ἥρωα – ἐθνομάρτυρα Κωνσταντίνου Κατσίφα.

(Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως)

Τὸ ναυτικό μας στὸ Ἔπος τοῦ 1940-41

                                   ΙΕΡΑ  ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ

ΔΡYΪΝΟΥΠΟΛΕΩΣ ,  ΠΩΓΩΝΙΑΝΗΣ  &  ΚΟΝΙΤΣΗΣ

Ἀριθ.  Πρωτ.:  768    

  Ἐν Δελβινακίῳ τῇ 14ῃ Ὀκτωβρίου  2019

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ  223η

ΘΕΜΑ: "Ὁ δοξασμένος ἀγώνας τοῦ Ναυτικοῦ μας στὸ ἔπος τοῦ 1940-41”.

Ἀγαπητοί μου Χριστιανοί,

-Α-

Ὅταν στὶς 15 Αὐγούστου 1940, ὑποβρύχιο “ἀγνώστου ἐθνικότητος” βύθιζε τὴν “ΕΛΛΗ” στὸ λιμάνι τῆς Τήνου, ἡ Κυβέρνηση τὸ γνώριζε καὶ ὁ Λαὸς τὸ διαισθανότανε : Ἡ γειτονικὴ Ἰταλία ἑτοιμαζόταν γιὰ πόλεμο ἐναντίον τῆς Ἑλλάδος. Ἕναν πόλεμο, ποὺ δὲν θὰ διεξαγόταν μόνο στὰ βουνὰ τῆς Πίνδου καὶ τῆς Βορείου Ἠπείρου ἀπὸ τὸν Στρατὸ Ξηρᾶς καὶ τὴν Ἀεροπορία, μὰ καὶ στὶς θάλασσες καὶ στὰ πέλαγα, ἀπὸ τὰ πολεμικὰ πλοῖα καὶ τὰ ὑποβρύχια, ποὺ ἔγραψαν σελίδες δόξας καὶ μεγαλείου.

Ἔτσι, ὅταν ἡ Ἑλλάδα, μὲ τὸ στόμα τοῦ πρωθυπουργοῦ Ἰωάννου Μεταξᾶ, ἀπέρριψε τὸ ἰταμὸ ἰταλικὸ τελεσίγραφο, καὶ σὰν ἀστραπὴ πέρασε στ’ ἀραγμένα καράβια ἡ εἴδηση, σήκωσε κῦμα πελώριο τὴν ὀργὴ γιὰ τὸ ἄθλιο τόλμημα τῆς γείτονος. Τὰ πληρώματα ἐνθουσιάστηκαν, ἀξιωματικοὶ καὶ ναῦτες δὲν βλέπανε τὴν ὥρα νὰ σαλπάρουν. Καὶ ποτέ, μηχανικοὶ καὶ θερμαστές, δὲν δούλεψαν τόσο σβέλτα γιὰ νὰ βάλουν μπροστά. Ὅλοι καίγονταν ἀπὸ μιὰ φλόγα νὰ βγοῦν στ’ ἀνοιχτά, νὰ πολεμήσουν τὸν θρασύδειλο ἐχθρό, ποὺ εἶχε βεβηλώσει τόσο ἀδιάντροπα τὴν γιορτὴ τῆς Παναγίας.

-Β-

Τὰ ἀντιτορπιλικά μας : τὰ “Ψαρά”, ἡ “Ὕδρα”, οἱ “Σπέτσες”, ὁ “Κουντουριώτης”, ἡ “Βασίλισσα Ὄλγα”, ὁ “Βασιλεὺς Γεώργιος” καὶ ἄλλα, καθὼς καὶ τὰ ὑποβρύχιά μας : ὁ “Παπανικολῆς”, ὁ “Πρωτεύς”, ὁ “Κατσώνης” καὶ ὁ “Τρίτων”, κάνουν περιπολίες στὴν Ἀδριατικὴ θάλασσα καὶ φθάνουν ἀνεμπόδιστα μέχρι τὸ Πρίντεζι. Ἐν τῷ μεταξύ, ὁ Στρατός μας νικοῦσε τὰ ἐχθρικὰ στρατεύματα στὸ συγκρότημα τῆς Πίνδου, οἱ μηχανοκίνητοι Κένταυροι πάθαιναν πανωλεθρία στὸ Καλπάκι καὶ σὲ λίγο ὁ Ἑλληνικὸς Στρατὸς νικητὴς καὶ ἐλευθερωτὴς ἔμπαινε στοὺς Ἁγίους Σαράντα. Ἔτσι, μὲ διαταγὴ τοῦ Ἀρχηγοῦ Διοικητοῦ ὑποβρυχίων τὰ ὑποβρύχιά μας μποροῦσαν νὰ ἐπεκτείνουν, τώρα, τὶς περιπολίες τους.  

-Γ-

Τὰ ἀντιτορπιλικά μας, ἐνῷ εἶχαν προσβολὲς ἀπὸ τὰ ἐχθρικὰ ὑποβρύχια, κατώρθωναν μὲ ἀφάνταστη ἐπιτηδειότητα νὰ τοὺς ξεφεύγουν. Ἔτσι σὲ ὅλες τὶς ἀποστολές, δὲν χάθηκε οὔτε ἕνας φαντάρος, οὔτε ἕνα κτῆνος, οὔτε τίποτε ἀπὸ πολεμικὸ ὑλικό. Γιατὶ τὰ πλοῖα αὐτά, μέσα στὶς δύο πρῶτες ἑβδομάδες τοῦ πολέμου μετέφεραν : 80.000 ἄνδρες, 120.000 μεταγωγικὰ κτήνη, 10.000 φορτηγὰ αὐτοκίνητα καὶ χιλιάδες τόννους πυρομαχικὰ στὸ θέατρο τοῦ πολέμου. Καὶ γιὰ νὰ γίνῃ αὐτό, πρέπει νὰ τὸ τονίσουμε, ἀξιωματικοὶ καὶ πληρώματα λυώσανε κυριολεκτικὰ στὰ πόδια τους, χωρὶς ὅμως νὰ παραπονεθοῦν. Ὅλα γιὰ τὴν σωτηρία καὶ τὴν δόξα τῆς Πατρίδος.

-Δ-

Ὅμως, δὲν ἄργησε νὰ ἔλθῃ τὸ θαυμαστὸ κατόρθωμα τοῦ ὑποβρυχίου “Παπανικολῆς”. Ἰταλικὴ νηοπομπή, μὲ πολλὰ πλοῖα, περνάει τὸ στενὸ τοῦ Ὀτράντο κατευθυνόμενη πρὸς τὴν Ἀλβανία. Ὁ κυβερνήτης  τοῦ “Παπανικολῆ” Μίλτων Ἰατρίδης, ὅταν ἀνέλαβε αὐτὴ τὴν ἀποστολὴ εἶχε δηλώσει :  “Μὲ τὴν βοήθεια τοῦ Θεοῦ καὶ τὰς εὐχὰς τοῦ Βασιλέως μας πλέω μεθ’ ὁρμῆς ἀκαθέκτου διὰ τὴν νίκην”. Καὶ νά, ἡ νίκη ἦρθε μὲ τὴν ἐξουδετέρωση τῆς ἐχθρικῆς νηοπομπῆς. Ἐννιὰ ὧρες κυνηγοῦσαν τὸν “Παπανικολῆ” τὰ ἰταλικὰ ἀντιτορπιλικά, ποὺ συνώδευαν τὴν νηοπομπή, μὲ τὶς βόμβες βυθοῦ νὰ σκάζουν δεξιά του, ἀριστερά, πίσω, μπορστά, παντοῦ ! Ἀλλὰ ὁ δοξασμένος “Παπανικολῆς” τὸ βράδυ τῶν Χριστουγέννων 1940 βρίσκεται σῶος καὶ ἀβλαβῆς μεταξὺ Κεφαλλωνιᾶς καὶ Ζακύνθου, ὅπου τὸν συναντᾷ τὸ τορπιλλοβόλο “Σφενδόνη” καὶ τὸ πλήρωμά της παρατεταγμένο στὸ κατάστρωμα τὸν ὑποδέχεται μὲ ζητωκραυγές. Κι’ ὅταν τσουγκρίζουν τὰ ποτήρια τους, λένε συγκινημένοι ὁ ἕνας στὸν ἄλλο : “Ἡ ἀσέβεια στὴν Παναγία πληρώνεται μὲ τόκο καὶ ἐπιτόκιο” !

Ἐδῶ σταματῶ, ἀγαπητοὶ ἀδελφοί, ἄν καὶ πολλοὶ ἀκόμη εἶναι οἱ ἄθλοι τῶν πλοίων μας. Σταματῶ γιατὶ μὲ πνίγει ἡ συγκίνηση ἀπὸ τὰ κατορθώματα τοῦ ναυτικοῦ μας, ποὺ δόξασαν καὶ ἐλάμπρυναν τὴν πατρίδα μας.

Χρόνια πολλὰ σὲ ὅλους. Ὁ Χριστὸς καὶ ἡ Παναγία μας νὰ σκέπουν καὶ νὰ φρουροῦν τὸ Ἔθνος.  

Διάπυρος πρὸς Χριστὸν εὐχέτης

Ο  ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

†  Ὁ Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καὶ Κονίτσης  Α Ν Δ Ρ Ε Α Σ

Ἑορτὴ τοῦ Ἀγ. Ἰωάννου τοῦ ἐκ Κονίτσης (23 Σεπτεμβρίου)

                                     ΙΕΡΑ  ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ

ΔΡYΪΝΟΥΠΟΛΕΩΣ ,  ΠΩΓΩΝΙΑΝΗΣ  &  ΚΟΝΙΤΣΗΣ

Ἀριθ.  Πρωτ.: 714        

         Ἐν Δελβινακίῳ τῇ 2ᾳ Σεπτεμβρίου  2019

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ  222α

ΘΕΜΑ: Ὁ Νεομάρτυρας Ἰωάννης εἶναι “ἡ ἀλλοίωσις τῆς δεξιᾶς τοῦ Ὑψίστου”.

Ἀγαπητοί μου Χριστιανοί,

-Α-

Ἀλήθεια, πῶς ἕνα τουρκόπουλο καὶ μουσουλμανόπουλο ἔγινε χριστιανόπουλο ; Πῶς ὁ Χασὰν ἔγινε Ἰωάννης, πού, μάλιστα, ἀξιώθηκε νὰ μαρτυρήσῃ γιὰ τὸν Χριστὸ καὶ νὰ τὸν τιμᾷ ἡ Ἐκκλησία σὰν Ἅγιο, στὶς τάξεις τῶν Νεομαρτύρων ; Ἡ ἀνθρώπινη σκέψη δὲν μπορεῖ νὰ τὸ ἐξηγήσῃ. Γιατί, στὸν 19ο αἰώνα ἡ τουρκοκρατία ἦταν κυρίαρχη σ’ ὁλόκληρο τὸν Ἑλληνισμό. Κι’ αὐτὸ σήμαινε, ὅτι οἱ Ἕλληνες ἦταν “ραγιάδες”, δοῦλοι δηλαδή, ποὺ κινδύνευαν κάθε στιγμή, ἀφοῦ οἱ Τοῦρκοι τοὺς θεωροῦσαν γκιαούρηδες, “ἄπιστους” · ὁπότε μποροῦσαν νὰ χάσουν ὄχι μόνο τὴν ἐλάχιστη περιουσία ποὺ εἶχαν, μά, τὸ κυριώτερο, νὰ χάσουν τὴν ζωή τους, ἄν τὸ ἤθελε ὁ σκληρὸς κατακτητής.

-Β-

Ἀλλά, ἄν ὁ Ἕλληνας καὶ Χριστιανὸς κινδύνευε, παρὰ τὸ ὅτι οἱ γονεῖς του καὶ οἱ πρόγονοί του ἦταν πάντοτε χριστιανοί, πόσο, στ’ ἀλήθεια, θανάσιμο κίνδυνο διέτρεχε ἕνας μουσουλμᾶνος, ποὺ θὰ ἀποφάσιζε νὰ γίνῃ χριστιανός ; Τὸ κοράνι προέβλεπε θάνατο !  Ἦταν δηλαδὴ καταδικασμένος εὐθὺς ἐξ ἀρχῆς. Γι’ αὐτό, καὶ σὲ ὅλη τὴν διάρκεια τῆς τουρκοκρατίας, λίγοι ἦταν οἱ μουσουλμᾶνοι οἱ ὁποῖοι μετεστράφησαν στὸν χριστιανισμό. Λίγοι, ἀλλὰ μὲ γενναία καρδιά, ἀποφασισμένοι νὰ τὰ δώσουν ὅλα στὸν Χριστό, ὁ Ὁποῖος “ἔχει ἐπὶ τὸ ἱμάτιον καὶ ἐπὶ τὸν μηρὸν αὐτοῦ ὄνομα γεγραμμένον, βασιλεὺς βασιλέων καὶ κύριος κυρίων” (Ἀποκ. Ιθ΄ 16)

-Γ-

Ἀνάμεσα στοὺς λίγους καὶ ἐκλεκτοὺς ξεχωρίζει ὁ Χασάν, ὁ γιὸς τοῦ Σέχη τῆς Κονίτσης, ἕνα νέο παιδί, εἰκοσάχρονο. Τὸ πρᾶγμα μοιάζει ἀπίστευτο. Μήπως ὁ νέος αὐτὸς μουσουλμᾶνος δὲν γνώριζε τὶ συνέπειες εἶχε ἡ ἀποστασία ἀπὸ τὴν ψεύτικη θρησκεία τοῦ Μωάμεθ ; Μήπως δὲν θὰ εἶχε συλλογισθῆ, ὅτι κινδύνευε κι’ αὐτὴ τἡ ζωή του, τὰ νειᾶτα του, ἡ καλοπέρασή του στὸ σπίτι του καὶ οἱ τιμὲς ποὺ τὸν περίμεναν, ὅταν θὰ διαδεχόταν τὸν σέχη πατέρα του ; Τὸ σίγουρο εἶναι, ὅτι ὅλα τὰ γνώριζε καὶ ὅλα τὰ σκέφθηκε καὶ τὰ ἀναλογίστηκε. Ὅμως, μέσα του, ἄκουγε ζωηρὰ τὸν λόγο τοῦ Χριστοῦ : “τὶ ὠφελήσει ἄνθρωπον ἐὰν κερδήσῃ τὸν κόσμον ὅλον, καὶ ζημιωθῇ τὴν ψυχήν αὐτοῦ;” (Μᾶρκ. Η΄36). Πράγματι, “αὕτη ἡ ἀλλοίωσις τῆς δεξιᾶς τοῦ Ὑψίστου” (Ψαλμὸς οστ΄ 11).

-Δ-

Ἔτσι, ὅταν βρέθηκε - ἄγνωστο πῶς -στὸ Ἀγρίνιο, τὸ ἀποφάσισε ἀδίστακτα : Χριστιανός. Ἐπῆγε, λοιπόν, στὴν Ἰθάκη, ποὺ ἦταν Βενετοκρατούμενη, βαπτίσθηκε καὶ πῆρε τὸ ὄνομα Ἰωάννης. Ἐδημιούργησε, κατόπιν, χριστιανικὴ οἰκογένεια, ἐργαζόμενος ὡς ἀγροφύλακας στὶς Φυτεῖες τοῦ Ἀγρινίου, ποὺ τότε λεγόταν Μαχαλᾶς. Κι’ ὅταν ἦλθε ἡ ὥρα, ἔδωσε τὴν καλὴ μαρτυρία Ἰησοῦ Χριστοῦ. Οὔτε οἱ κολακεῖες, οὔτε οἱ ἀπειλὲς κατάφεραν νὰ λυγίσουν τὸ γενναῖο φρόνημά του. Καὶ δέχθηκε μὲ χαρὰ τὸ μαρτύριο τοῦ ἀποκεφαλισμοῦ, στὶς 23 Σεπτεμβρίου 1814, μένοντας ἔτσι ἕνα δυνατὸ παράδειγμα πίστεως γιὰ ὅλους μας, ἰδιαίτερα γιὰ τοὺςνέους μας, οἱ ὁποῖοι ἀναζητοῦν πρότυπα ζωῆς. Γι’ αὐτό, ἀκριβῶς, καὶ ἡ τοπική μας Ἐκκλησία, ἀγαπᾷ καὶ τιμᾷ τόσο πολὺ τὸν Νεομάρτυρα Ἅγιο Ἰωάννη τὸν ἐκ Κονίτσης, μὲ τὶς καθιερωμένες ἑορταστικὲς ἐκδηλώσεις, ποὺ ἔχουν ὡς ἑξῆς : α) τὴν παραμονὴ τῆς μνήμης του, Κυριακή, 22 Σεπτεμβρίου, στὶς 7 μ.μ. θὰ τελεσθῇ ὁ πανηγυρικὸς ἑσπερινός. β) Τὴν κυριώνυμη δὲ ἡμέρα, Δευτέρα, 23 Σεπτεμβρίου, Ὄρθρος καὶ Θεία Λειτουργία. Ὅλες οἱ ἀκολουθίες, θὰ γίνουν, σὺν Θεῷ, στὸν Ἱερὸ Ναὸ τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ, ὅπου καὶ θὰ σᾶς περιμένω ὅλους μὲ πολλὴ χαρά.

Διάπυρος πρὸς Χριστὸν εὐχέτης

Ο  ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

 †  Ὁ Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καὶ Κονίτσης  Α Ν Δ Ρ Ε Α Σ

Ἑορτάζει ἡ Κόνιτσα τὸν Ἅγιο Κοσμᾶ

 ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ

ΔΡYΪΝΟΥΠΟΛΕΩΣ, ΠΩΓΩΝΙΑΝΗΣ & ΚΟΝΙΤΣΗΣ

Ἀριθ. Πρωτ. 660 

Ἐν Δελβινακίῳ τῇ 16ῃ Αὐγούστου 2019

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 221^ῃ

Θέμα: «Ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός ὁδηγός τοῦ Ἔθνους»

Ἀγαπητοί μου Χριστιανοί,

-Α-

Εἶναι σέ ὅλους γνωστό, ὅτι ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός, σέ δίσεκτους καιρούς, ἐβοήθησε τό Γένος μας νά μήν ἐξισλαμισθῇ, ἀλλά νά κρατήσῃ γερά τήν ὀρθόδοξη πίστη καί τήν ἐθνική του συνείδηση. Οἱ λόγοι του εἶναι σήμερα ἐπίκαιροι ὅσο ποτέ ἄλλοτε : «τοῦτο σᾶς λέγω καί σᾶς παραγγέλω · κἄν ὁ οὐρανός νά κατεβῇ κάτω, κἄν ἡ γῆ νά ἀνεβῇ ἐπάνω, κἄν ὅλος ὁ κόσμος νά χαλάσῃ, καθώς μέλλει νά χαλάσῃ, σήμερον, αὔριον, νά μή σᾶς μέλῃ τί ἔχει νά κάμῃ ὁ Θεός. Τό κορμί σας ἄς τό καύσουν, ἄς τό τηγανίσουν · τά πράγματά σας ἄς σᾶς τά πάρουν · μή σᾶς μέλλει · δώσατέ τα · δέν εἶναι ἰδικά σας. Ψυχή καί Χριστός σᾶς χρειάζονται. Αὐτά τά δύο ὅλος ὁ κόσμος νά πέσῃ, δέν ἠμπορεῖ νά σᾶς τά πάρῃ, ἐκτός καί τά δώσετε μέ τό θέλημά σας. Αὐτά τά δύο νά τά φυλάγετε, νά μή τά χάσετε» (Διδαχή Δ΄).

-Β-

Ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ὑπῆρξε θερμός φίλος τῆς μορφώσεως τῶν Ἑλληνόπουλων, βάζοντας ὡς θεμέλιό της τήν καλλιέργεια τῆς εὐσέβειας καί τῆς ἀρετῆς. Ἔλεγε : «Νά μαζευθῆτε ὅλοι νά κάμετε ἕνα σχολεῖον καλόν, νά βάλετε καί ἐπιτρόπους νά τό κυβερνοῦν, νά βάνουν διδάσκαλον νά μανθάνουν ὅλα τά παιδιά γράμματα, πλούσια καί φτωχά. Διότι ἀπό τό σχολεῖον μανθάνομεν τί εἶνε Θεός, τί εἶνε Ἁγία Τριάς, τί εἶνε Ἄγγελοι, δαίμονες, παράδεισος, κόλασις, ἀρετή, κακία · τί εἶνε ψυχή, σῶμα κλπ. Διότι χωρίς τό σχολεῖον περιπατοῦμεν εἰς τό σκότος · ἀπό τό σχολεῖον ἀνοίγει τό μοναστήριον» (Διδαχή Α΄). Γράφοντας πρός τόν ἀδελφό του Ἱερομόναχο Χρύσανθο, Σχολάρχη στήν Νάξο, ἀναφέρει χαρακτηριστικά : «Ἕως τριάκοντα ἐπαρχίας περιῆλθον, δέκα σχολεῖα Ἑλληνικά ἐποίησα, διακόσια διά κοινά γράμματα» (Ἐπιστολή 2ας Μαρτίου 1779, ἔτους τοῦ μαρτυρίου του).

-Γ-

Ἀλλά καί διά τήν χριστιανικήν ζωήν τῶν ὑποδούλων Ἑλλήνων μιλοῦσε : Γιά τήν ἀργία τῆς Κυριακῆς καί τήν ἀνάγκη τοῦ ἐκκλησιασμοῦ, τήν τήρηση τῆς νηστείας, καί μάλιστα τῆς Τετάρτης καί τῆς Παρασκευῆς, τήν μετάνοια καί τήν ἐξομολόγηση, τήν ἀγάπη καί τήν συγχώρηση, καί γενικά γιά ὅλες τίς χριστιανικές ἀρετές. Ὅπως ἐπίσης καί γιά τό ἁμάρτημα τῆς βλασφημίας, γιά τήν ὁποία ἔλεγε χαρακτηριστικά : «Ἕνας ἄνθρωπος νά μέ ὑβρίσῃ, νά φονεύσῃ τόν πατέρα μου, τήν μητέρα μου, τόν ἀδελφόν μου, καί ὕστερα τό μάτι νά μοῦ βγάλῃ, ἔχω χρέος ὡσάν χριστιανός νά τόν συγχωρήσω. Τό δέ νά ὑβρίσῃ τόν Χριστόν μου καί τήν Παναγίαν μου, δέν θέλω νά τόν βλέπω» (Διδαχή Δ΄). Ἄς μή ξεχνᾶμε, ὅτι ἐστήριξε τόν Λαό στήν ὀρθόδοξη πίστη, καί μάλιστα ἐναντίον τῆς παπικῆς προπαγάνδας, πού πάντοτε, μέχρι καί σήμερα, «ψαρεύει» σέ θολά νερά.

-Δ-

Στίς Διδαχές του, τέλος, ἀποκαλύπτεται ὁ πατριωτισμός του, ἡ φλογερή ἀγάπη του γιά τήν Ἐλευθερία, ὁ ἀσίγαστος πόθοςτου γιά τήν ἐθνική ἀποκατάσταση. Καί εἶναι πέρα γιά πέρα ἀληθινό,αὐτό πού πολλοί ὑποστηρίζουν, ὅτι ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ἐνέπνευσε στούς ἀγωνιστές τοῦ 1821, αὐτό πού ἔλεγε ὁ Γέρος τοῦ Μωρηᾶ, ὁ Θεόδωρος Κολοκοτρώνης : «Ὅταν ἐπιάσαμε τά ἄρματα εἴπαμε πρῶτα ὑπέρ πίστεως καί ὕστερα ὑπέρ Πατρίδος».

Αὐτόν, λοιπόν, τόν Μεγάλο Διδάχο καί Ἐθνεγέρτην τιμᾶ ἡ ἀκριτική Κόνιτσα. Ἔτσι : Τήν παραμονή, Παρασκευή, 23 Αὐγούστου 2019, θά τελεσθῇ ὁ Μέγας Ἑσπερινός, ὥρα 7 μ.μ. καί θά ἐπακολουθήσῃ ἡ σύντομη λιτάνευση, μέχρι τήν κεντρική πλατεῖα, τῆς Εἰκόνας καί τοῦ Ἱεροῦ Λειψάνου τοῦ Ἁγίου. Τήν κυριώνυμη ἡμέρα τῆς ἑορτῆς, Σάββατο, 24 Αὐγούστου, θά τελεσθῇ πολυαρχιερατική Θεία Λειτουργία.

Εὔχομαι ὁλόψυχα ἡ χάρη τοῦ Ἁγίου νά σᾶς σκέπῃ ὅλους καί νά σᾶς καθοδηγῇ.

Διάπυρος πρός Χριστόν εὐχέτης

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

† Ὁ Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καί Κονίτσης ΑΝΔΡΕΑΣ

Ἀγρυπνία στὴν Ἱ. Μονὴ Μολυβδοσκεπάστου (14/8)

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ

ΔΡYΪΝΟΥΠΟΛΕΩΣ, ΠΩΓΩΝΙΑΝΗΣ & ΚΟΝΙΤΣΗΣ

Ἀριθ. Πρωτ. 634

Ἐν Δελβινακίῳ τῇ 5ῃ Αὐγούστου 2019

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 220^ῄ

Θέμα: «Ἡ Κοίμηση τῆς Θεοτόκου, πανηγύρι χαρᾶς»

Ἀγαπητοί μου Χριστιανοί,

-Α-

Μέσα στήν καρδιά τοῦ καλοκαιριοῦ, ἡ Ἐκκλησία – ἀνάμεσα σέ πολλές καί ἀξιόλογες γιορτές – ἔχει κι’ ἕνα μεγάλο πανηγύρι χαρᾶς : Τήν Κοίμηση τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου. Ὅλα σχεδόν τά δειλινά τοῦ Δεκαπενταυγούστου οἱ Ἱεροί Ναοί μας γεμίζουν ἀπό τά κατανυκτικά τροπάρια τῆς Μικρῆς καί τῆς Μεγάλης Παρακλήσεως πρός τιμήν τῆς Παναγίας, ἀλλά καί γιά τήν τόνωση τῆς πίστεως τῶν χριστιανῶν.

Γιατί ἡ Θεοτόκος εἶναι ἡ στοργική Μάνα γιά ὅλους. Καί ἐπειδή στήν ζωή της ἐπόνεσε πολύ, γι’ αὐτό καί μπορεῖ νά καταλαβαίνῃ τόν πόνο μας, νά συμπαρίσταται στίς πίκρες μας καί νά ἀντιλαμβάνεται τούς πόθους μας, μεσιτεύοντας στόν Υἱό καί Θεό της.

-Β-

Μέσα στήν ζοφερή ἀτμόσφαιρα τῶν ἡμερῶν μας, πού πόλεμοι καί ἀκοές πολέμων φθάνουν καθημερινά στά αὐτιά μας, εἶναι πραγματικά μεγάλη παρηγοριά ἡ παρουσία τῆς Παναγίας στήν ζωή μας. Γι’ αὐτόν, ἀκριβῶς τόν λόγο, σέ κάθε γωνιά τῆς Πατρίδος μας ὑπάρχουν παμπάλαια Μοναστήρια, Ναοί μεγαλοπρεπεῖς καί ταπεινά ἐξωκκλήσια. Γιατί, ἀνέκαθεν οἱ χριστιανοί ἔνοιωθαν καί νοιώθουν τήν ἀνάγκη νά καταφεύγουν στήν Σκέπη τῆς Παναγίας. Ἰδιαίτερα, ἐμεῖς οἱ Ἕλληνες, ἀπό τά χρόνια τῆς Βυζαντινῆς Αὐτοκρατορίας, μέχρι τήν νεώτερη ἐποχή, ἐπειδή ἔχουμε ζήσει χειροπιαστά τήν προστασία τῆς Θεοτόκου, τήν θεωροῦμε ὡς τήν Ὑπέρμαχο τοῦ Ἔθνους μας Στρατηγό.

-Γ-

Ὅταν μέ τήν βοήθειά Της ὁ Στρατός μας ἔγραφε τήν θρυλική ἐποποιΐα τοῦ 1940 καί οἱ καμπάνες διαλαλοῦσαν μιά καινούργια νίκη, οἱ Ναοί, στίς πόλεις καί στά χωριά μας, γέμιζαν ἀπό τά πλήθη τῶν πιστῶν, πού ἔσπευδαν, μέ δάκρυα χαρᾶς στά μάτια νά ψάλουν «τῇ Ὑπερμάχῳ Στρατηγῷ τά νικητήρια». Στιγμές ἀνεπανάληπτες, μοναδικές, πού συγκλόνιζαν τούς Ἕλληνες.

Θά ἔλεγα, ὅμως, ὅτι ἡ Θεοτόκος, καί στούς καιρούς μας, εἶχε δεχθῆ πλήθος ἀπό θερμές προσευχές καί ἱκεσίες, γιά τούς σκλάβους, τότε, ἀδελφούς τῆς Βορείου Ἠπείρου. Ὁ μεγάλος καί ἅγιος Προκάτοχός μου, ὁ μητροπολίτης ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΟΣ, αὐτός καθιέρωσε τήν Ἀγρυπνία στήν ἱστορική Μονή τῆς Μολυβδοσκέπαστης καί τήν ὁλονύκτια προσευχή πρός τήν Θεομήτορα, γιά τούς ἀδελφούς, πέρα ἀπ’ τά σύνορα, πού δέν μποροῦσαν οὔτε τόν σταυρό τους νά κάνουν ...

-Δ-

Πέρασαν πολλά χρόνια ἀπό τότε. Ὅμως ἡ Ἀγρυπνία δέν σταμάτησε. Συνεχίζεται. Καί θά ἔλεγα, πιό ἔντονα καί πιό θερμά. Γιατί τό δρᾶμα τῶν Βορειοηπειρωτῶν – μέ ἄλλη, βέβαια, μορφή – συνεχίζεται κι’ αὐτό. Ἡ Μακεδονία προδόθηκε. Ἡ Κύπρος ἀντιμετωπίζει καινούργια προβλήματα, ὅπως καί τό Αἰγαῖο. Καί ἡ Θράκη ἐκπέμπει S.O.S. γιά τήν ἐγκατάλειψη ...

Ἔτσι λοιπόν καί φέτος, θά πραγματοποιηθῇ, Θεοῦ θέλοντος, ἡ Ἀγρυπνία στήν Μολυβδοσκέπαστη. Θά ἀρχίσῃ στίς 9 μ.μ. τῆς 14ης Αὐγούστου καί θά τελειώσῃ γύρω στίς 5 – 5.30 π.μ. τῆς 15ης. Ἀργότερα, θά τελεσθῇ καί δεύτερη Θεία Λειτουργία.

Θά σᾶς περιμένω ὅλους. Ἡ Παναγία σκέπη καί βοήθειά μας.

Διάπυρος πρός Χριστόν εὐχέτης

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

† Ὁ Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καί Κονίτσης ΑΝΔΡΕΑΣ