Τετάρτη 26 Μαρτίου 2008

Ἐγκύκλιος 121η: "Ὁ ἀγώνας τοῦ 1821 δὲν ἐτελείωσε - συνεχίζεται"








Ἀριθ.  Πρωτ.19
25ῃ Μαρτίου 2008
Ἑορτὴ Εὐαγγελισμοῦ - Ἐθνικῆς Παλιγγενεσίας
Ἐν τῷ Ἱερῷ Ἐπισκοπείῳ


ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ  121ῃ 

ΘΕΜΑ: Ὁ ἀγώνας τοῦ 1821 δὲν ἐτελείωσε - συνεχίζεται.
            
 Ἀγαπητοί μου Χριστιανοί
-Α-
            «Ἀθάνατο κρασὶ τοῦ Εἰκοσιένα» εἶχε χαρακτηρίσει τὸν ἀγῶνα τῆς Ἐθνικῆς μας Παλιγγενεσίας ὁ ἐθνικός μας ποιητὴς Κωστῆς Παλαμᾶς. Καὶ εἶχε πῆ αὐτὸν τὸν ὑπέροχο λόγο τὴν χαραυγὴ τῆς 28ης Ὀκτωβρίου 1940, τότε ποὺ ἡ Ἑλλάδα ἀντιμετώπιζε  ἕναν ἄλλον ἐχθρό, τὴν φασιστικὴ Ἰταλία.
            Γιατί, πραγματικά, ὁ ἀγώνας τοῦ  Εἰκοσιένα εἶναι ἕνα δυνατό, μεθυστικὸ κρασί, ποὺ ξυπνάει ἱστορικὲς μνῆμες, ὁλοκαυτώματα, μάχες καὶ νῖκες, μικρότητες ἀλλὰ καὶ μεγαλεῖα, παλληκάρια σεμνὰ καὶ γενναῖα, μπαρουτοκαπνισμένους ὁπλαρχηγούς, δεσποτάδες, παπάδες καὶ καλογέρους, ποὺ εὐλογοῦσαν ὅπλα τὰ ἱερά. Ὅλοι ἀγωνίζονταν «πρῶτα ὑπὲρ πίστεως καὶ ὕστερα ὑπὲρ πατρίδος», ὅπως βεβαιώνει ὁ θρυλικὸς Γέρος τοῦ Μωριᾶ, ὁ Θεόδωρος Κολοκοτρώνης.
-Β-
            Μόνο σύμπτωση δὲν εἶναι τὸ γεγονός, ὅτι ἡ Ἐπανάσταση τοῦ 1821 ἄρχισε ἀνήμερα τῆς ἑορτῆς τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου. Ἕνας ζυγὸς βαρύς, βαρύτατος, ποὺ κράτησε τετρακόσια ὁλόκληρα χρόνια τοὺς Ἕλληνες, ραγιᾶδες στὴν τουρκικὴ σκληρότητα καὶ αὐθαιρεσία. Βέβαια, κάποιοι σύγχρονοί μας προσπαθοῦν νὰ ὡραιοποιήσουν ἐκεῖνα τὰ χρόνια τῆς σκλαβιᾶς καί, οὔτε λίγο - οὔτε πολύ, νὰ ἀμνηστεύσουν τὸν Τοῦρκο δυνάστη. Ὅμως, ἄλλο πρᾶγμα εἶναι νὰ τὰ ὑποστηρίζῃ κανεὶς αὐτὰ μέσα στὴν ἀσφάλεια καὶ τὴν ἡσυχία τοῦ δωματίου ἤ τοῦ σπουδαστηρίου του, καὶ ἄλλο νὰ τὰ ζῇς καὶ νὰ ὑφίστασαι τὶς φοβερὲς συνέπειες τῆς σκλαβιᾶς.
            Καὶ δὲν ἦσαν τὰ χρόνια οὔτε πέντε, οὔτε δέκα, οὔτε πενήντα. Ἦσαν τετρακόσια χρόνια, κατὰ τὰ ὁποῖα οἱ Ἕλληνες ἐτράβηξαν τὰ πάνδεινα. Ἄν εἶχαν στόμα νὰ μιλήσουν τὰ ὁλοσκότεινα μπουντρούμια τῶν φυλακῶν καὶ τὰ ὄργανα τῶν βασανιστηρίων, θὰ παρουσιαζόταν μπροστά μας ὅλη ἡ ἔκταση καὶ ἡ φρίκη τῶν φοβερῶν ἐκείνων καιρῶν. Σφαγὲς ἀμέτρητων γυναικοπαίδων, βίαιοι ἐξισλαμισμοὶ καὶ τὸ ἀπαίσιο  παιδομάζωμα , ποὺ μετέβαλε τὰ ἀθῶα Ἑλληνόπουλα σὲ Γενιτσάρους καὶ τὰ ἔστρεφε ἐνάντια στὴν πατρίδα τους.
-Γ-
            Ἀλλά, δόξα τῷ Θεῷ !  Ἡ λύτρωση ἄργησε βέβαια, ὅμως, ἐπὶ τέλους ἦλθε. Καὶ ἦλθε τὴν ἡμέρα, ποὺ ὁ Ἀρχάγγελος Γαβριὴλ μετέδιδε στὴν Πάναγνη Κόρη τῆς Ναζαρὲτ τὸ εὐχάριστο μήνυμα ὅτι θὰ ἔφερνε στὸν κόσμο τὸν Υἱὸ τοῦ Θεοῦ.
            Αἰῶνες πολλοὺς ἡ ἀνθρωπότητα περίμενε τὸν κοσμοπόθητο Μεσσία. Κι’ ὅσο περνοῦσαν τὰ χρόνια τόσο καὶ ὡρίμαζε στὶς καρδιὲς ὁ πόθος γιὰ τὸν Σωτῆρα, ὅπως τὸ εἶχε πῆ ὁ Θεὸς πρὸς τὴν προμήτορα Εὔα λίγο πρὶν τὴν ἐκδίωξη τῶν Πρωτοπλάστων ἀπὸ τὸν Παράδεισο : «ἔχθραν θήσω ἀνὰ μέσον σοῦ (τοῦ διαβόλου δηλαδή) καὶ ἀνὰ μέσον τῆς γυναικὸς καὶ ἀνὰ μέσον τοῦ σπέρματός σου καὶ ἀνὰ μέσον τοῦ σπέρματος αὐτῆς · αὐτός σου τηρήσει κεφαλήν, καὶ σὺ τηρήσεις αὐτοῦ πτέρναν» (Γεν. γ΄ 15).
            Ἔτσι, ὅταν ἦλθε ὁ κατάλληλος καιρός, «ἀπεστάλη ὁ ἄγγελος Γαβριὴλ ὑπὸ τοῦ Θεοῦ» πρὸς τὴν Παρθένο Μαριὰμ καὶ τῆς ἔφερε τὸ εὐχάριστο καὶ συνταρακτικὸ μήνυμα : «χαῖρε, κεχαριτωμένη · ὁ Κύριος μετὰ σοῦ ·  εὐλογημένη σὺ ἐν γυναιξίν» · «εὗρες χάριν παρὰ τῷ Θεῷ. Καὶ ἰδοὺ συλλήψῃ ἐν γαστρὶ καὶ τέξῃ υἱόν, καὶ καλέσεις τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἰησοῦν. Οὗτος ἔσται μέγας καὶ υἱὸς ὑψίστου κληθήσεται, καὶ δώσει αὐτῷ Κύριος ὁ Θεὸς τὸν θρόνον Δαυῒδ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ, καὶ βασιλεύσει ἐπὶ τὸν οἷκον Ἰακὼβ εἰς τοὺς αἰῶνας, καὶ τῆς βασιλείας αὐτοῦ οὐκ ἔσται τέλος» (Λουκᾶ α΄ 26,28,31,32,33).
-Δ-
            Τὴν ἡμέρα, λοιπόν, τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου, ἐδιάλεξε ἡ Θεία Πρόνοια γιὰ νὰ φέρῃ τὸ μήνυμα καὶ τῆς ἐθνικῆς ἐλευθερίας στοὺς ὑποδούλους Ἕλληνες. Μὲ ὄργανό της τὸν φλογερὸ Μητροπολίτη Παλαιῶν Πατρῶν Γερμανὸ κηρύχθηκε ἡ Ἐπανάσταση στὸ ἱστορικὸ Μοναστήρι τῆς Ἁγίας Λαύρας καὶ μὲ σύνθημα : «ἐλευθερία ἤ θάνατος». Ἦταν τόσο ὁρμητικὸ τὸ ρεῦμα τοῦ ἐπαναστατικοῦ ἐκείνου ποταμοῦ, ποὺ οἱ Τοῦρκοι δὲν κατάφεραν νὰ τὸ ἀναστρέψουν. Κι’ ἔπειτα ἀπὸ ἀλλεπάλληλες νῖκες, ἀλλὰ καὶ κάποιες ἀποτυχίες, ἡ Ἑλλάδα ἀποτίναξε τὸν τουρκικὸ ζυγό, καὶ μὲ τὴν Ναυμαχία τοῦ Ναυαρίνου τερματίστηκαν τὰ δεινά της. Ἡ Ἑλλάδα  εἶχε, βέβαια, τότε, μικρὴ ἔκταση. Ἦταν, ὅμως, ἐλεύθερο κράτος, ἰσότιμο μὲ ὅλα τὰ ἐλεύθερα κράτη τοῦ κόσμου.
-Ε-
            Ἀλλά, πρὸ παντός, δὲν εἶχε σβύσει μέσα της τὸ ὄνειρο νὰ ἐλευθερωθοῦν καὶ τὰ ὑπόλοιπα, ὑποδουλωμένα ἀκόμη, Ἑλληνικὰ ἐδάφη. Ἔτσι, ὕστερα ἀπὸ ἕνα σχεδὸν αἰῶνα, μὲ τὴν μεγάλη ἐθνικὴ  ἐξόρμηση τοῦ 1912-1913 ἐλευθερώθηκε ἡ Μακεδονία καὶ ἡ Ἤπειρος, λίγα χρόνια δὲ ἀργότερα καὶ ἡ Δυτικὴ Θράκη.
            Ὅμως, ἡ Βόρειος Ἤπειρος καὶ ἡ Κύπρος ἔμειναν καὶ συνεχίζουν νὰ μένουν ἔξω ἀπὸ τὸν Ἐθνικὸ κορμό. Κι’ ἐνῷ τὰ γεγονότα τρέχουν στὰ ταραγμένα Βαλκάνια, δὲν παρατηρεῖται κάποια κίνηση, κάποια προσπάθεια ἐκ μέρους μας νὰ δοῦμε τὶ μπορεῖ καὶ τὶ πρέπει νὰ γίνῃ γιὰ τὴν Βόρειο Ἤπειρο, τὴν Ἑλληνικὴ ἀπὸ τὰ πανάρχαια χρόνια. Ἔχουμε ἐμπλακῆ, δυστυχῶς, σ’ ἕναν ἄχαρο ἀγῶνα γιὰ τὴν ὀνομασία τοῦ κρατιδίου τῶν Σκοπίων. Κι’ ἐνῷ στὰ Βαλκάνια ἔχουν ἀνάψει φωτιὲς ἀπὸ τοὺς συμμάχους καὶ ἑταίρους μας, καὶ οἱ μουσουλμάνοι «Τσάμηδες» συνεχίζουν τὶς κινητοποιήσεις τους εἰς βάρος τῆ Πατρίδος μας. ἡ ἐπίσημη Πολιτεία, τὰ κόμματα, τὰ ἐργατικὰ συνδικᾶτα, οἱ φοιτητικοὶ σύλλογοι, παρουσιάζουν μιὰ περίεργη ἀδράνεια καὶ ἀπραξία. Δυστυχῶς, δὲν ἔχουμε διδαχθῆ ἀπὸ τὴν περίπτωση τῆς FYROM. Γιὰ πολλὰ χρόνια, κανεὶς δὲν ἔδινε σημασία στὸ ὄνομα «Μακεδονία» ποὺ εἶχε δοθῆ στὸ κρατίδιο αὐτό, ἐθεωρεῖτο δὲ ἀπὸ πολλοὺς ὡ θέμα ... ἀνύπαρκτο !  Νά, ὅμως, ποὺ ἐπειδὴ ἀργὰ συνειδητοποιήσαμε τὸ πρόβλημα, τώρα «τρέχουμε καὶ δὲν φθάνουμε» κατὰ τὸ κοινῶς λεγόμενο. Ἑπομένως πρέπει τὸ πάθημα νὰ μᾶς γίνῃ μάθημα, ἀναφορικὰ μὲ τὸ Βορειοηπειρωτικὸ Ζήτημα. Τὰ γεγονότα τρέχουν καὶ δὲν μᾶς περιμένουν...
-ΣΤ-
            Ἀλλά, σήμερα, εἶναι, πρέπει νὰ εἶναι, ἡμέρα καὶ γιορτὴ χαρᾶς. Χαρᾶς γιατὶ ὁ Ἀρχάγγελος Γαβριὴλ ἔφερε τὸ χαροποιὸ μήνυμα τῆς σαρκώσεως τοῦ Λόγου τοῦ Θεοῦ. Χαρᾶς, ἀκόμη, γιατί, σήμερα, ξεκίνησε  ὁ ἀγώνας τῆς ἐθνικῆς μας Παλιγγενεσίας. Γιορτάζουμε, λοιπόν, διπλῆ γιορτή. Ἄς δώσουμε, ἑπομένως, ὅλοι τὰ χέρια. Ἑνωμένοι καὶ ἀγαπημένοι ἄς μένουμε ἄγρυπνοι στὶς ἐπάλξεις τοῦ Ἔθνους. Στοὺς δύσκολους αὐτοὺς καιρούς, ἄς ἀντιτάξουμε τὴν ἑνότητα καὶ τὴν ἐκκλησιαστικὴ καὶ ἐθνική μας ὁμοψυχία σὲ κάθε ἐπίβουλο τῆς ἐλευθερίας μας. Χρόνια πολλὰ σὲ ὅλους , ἅγια, εὐλογημένα. 

Διάπυρος πρὸς Χριστὸν εὐχέτης

Ο   ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
 Ὁ Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καὶ Κονίτσης  Α Ν Δ Ρ Ε Α Σ

Δευτέρα 17 Μαρτίου 2008

Δετίον Τύπου:"Περὶ τοῦ ἐὰν ἡ Ἐκκλησία ἔχει λόγο στὰ δρώμενα τοῦ Ἔθνους"


Image






Ἐν Δελβινακίῳ τῇ 17ῃ Μαρτίου 2008
Ἀριθ. Πρωτ. 41

ΔΕΛΤΙΟΝ ΤΥΠΟΥ

  Τὴν Κυριακὴ τῆς Ορθοδοξίας, 16.3.2008, ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καὶ Κονίτσης κύριος ΑΝΔΡΕΑΣ, στὸ κήρυγμά του, στὸν ἐν Κονίτσῃ . Ναὸ τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ, ἔκανε δύο ἐπισημάνσεις. Ἡ πρώτη ἀφορᾷ στὸ κῦμα τῆς διαφθορᾶς ἀπὸ τὸ ὁποῖο δεινοπαθεῖ ἡ κοινωνία. Στὴν δεύτερη, εἶπε τὰ ἑξῆς:
    «Ἡ δεύτερη ἐπισήμανση ἔχει νὰ κάνῃ μὲ ὅσα ἀκούστηκαν καὶ ἐλέχθησαν καὶ ἐγράφησαν μὲ τὴν εὐκαιρία τῆς ἐκλογῆς τοῦ νέου Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν, σχετικῶς μὲ τὴν θέση τῆς Ἐκκλησίας στὰ ζητήματα τοῦ Ἔθνους. Ἔγινε λόγος, κατὰ κόρον μάλιστα, γιὰ τοὺς «διακριτούς» ρόλους Ἐκκλησίας καὶ Πολιτείας. Καὶ κάποιοι κύκλοι, οἱ ὁποῖοι λυσσωδῶς εἶχαν πολεμήσει τὸν ἀείμνηστο Ἀρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο, ποὺ συχνὰ ἔλεγε καυτὲς ἀλήθειες πάνω στὰ ἐθνικὰ θέματα, ἔδειξαν τώρα νὰ ἱκανοποιοῦνται. Γιατί, κακὰ τὰ ψέματα ! Οἱ κύκλοι αὐτοὶ θέλουν νὰ περιορισθῇ ἡ Ἐκκλησία μέσα στοὺς Ναοὺς καὶ νὰ μὴν ἀσχολῆται μὲ ἄλλα θέματα, παρὰ μόνο νὰ λέῃ τὰ «πατερημά» της. Κάποιοι δέ, ἄν βέβαια μποροῦσαν, θὰ φρόντιζαν νὰ ἐξαφανίσουν τὴν Ἐκκλησία ἀπὸ τὸ πρόσωπο τῆς γῆς.
    Μά, ἀνέκαθεν, οἱ ρόλοι Ἐκκλησίας καὶ Πολιτείας ἦσαν καὶ εἶναι διακριτοί, Ἀλλ’ αὐτὸ δὲν σημαίνει ὅτι ἡ Ἐκκλησία δὲν ἔχει λόγο στὰ δρώμενα τοῦ Ἔθνους. Ἄν αὐτὸ ἐννοοῦν, δηλώνω εὐθέως ὅτι διαφωνῶ ριζικά. Γιατί, ἐν τοιαύτῃ περιπτώσει, θὰ πρέπῃ νὰ διαγράψουμε τὸν Παλαιῶν Πατρῶν Γερμανό, τὸν Παπαφλέσσα, τὸν Ἀρχιεπίσκοπο Ἀθηνῶν Χρύσανθο, πού, περιφρονῶντας τὴν ἐπηρμένη ὀφρῦ τῶν Γερμανῶν Ναζιστῶν, τοὺς πέταξε κατάμουτρα τὴν ἄρνησή του νὰ ὁρκίσῃ τὴν γερμανοπρόβλητη κατοχικὴ κυβέρνηση τοῦ Τσολάκογλου. Νὰ διαγράψουμε τὸν Ἀρχιεπίσκοπο Δαμασκηνό, ποὺ στὰ χρόνια τῆς Κατοχῆς στάθηκε τὸ γερὸ ἀντιστύλι γιὰ τὸν λαό μας, ὅταν ὁ πολιτικὸς κόσμος εἶχε κυριολεκτικὰ ἐξαφανισθῆ, καὶ ποὺ στὸ τέλος τῆς Κατοχῆς κρίθηκε ὡς ὁ μόνος κατάλληλος γιὰ ν’ ἀναλάβῃ τὴν Ἀντιβασιλεία.
    Νὰ διαγράψουμε τὸν Πρωθιεράρχη Σπυρίδωνα Βλάχο, ποὺ ἔλεγε, ὅτι «δὲν ὑπάρχει ζήτημα ποὺ νὰ ἀπασχολῇ τὸν λαὸ καὶ νὰ μὴν ἐνδιαφέρῃ τὴν Ἐκκλησία».
    Νὰ διαγράψουμε τὸν ἀοίδιμο Προκάτοχό μου, Μητροπολίτη Σεβαστιανό, ποὺ ἔφερε τὸ Βορειοηπειρωτικὸ στὴν ἐπιφάνεια καὶ τὸ ἔκανε πρῶτο ἐθνικὸ θέμα. Τὸν κατηγόρησαν κάποτε, ὅτι κάνει ἐξωτερικὴ πολιτική. Ἀπάντησε, ὅτι τὴν ἐξωτερικὴ πολιτικὴ τὴν ἀσκεῖ ἡ ἑκάστοτε Κυβέρνηση, καὶ ὅτι ὁ ἴδιος , ἔχοντας ἄμεση γνώση τοῦ Βορειοηπειρωτικοῦ, ὑπεδείκνυε, κατὰ χρέος, τὰ δέοντα. Ἄλλο θέμα, βέβαια, ὅτι, κατὰ κανόνα, ἡ Πολιτεία ἐκώφευε στὶς ὑποδείξεις τοῦ συνετοῦ Ἱεράρχη καὶ τὸ Βορειοηπειρωτικὸ ἔχει σήμερα δεινῶς περιπλακῆ.
    Νὰ τοὺς διαγράψουμε, λοιπόν, ὅλους αὐτούς ; Μὰ δὲν γνωρίζουν οἱ κρατοῦντες, ὅτι ἡ Ἐκκλησία ὑπῆρξε φρουρὸς καὶ τροφὸς τοῦ Ἔθνους ; Δὲν γνωρίζουν, ὅτι τὸ Γένος τῶν Ἑλλήνων ἄν διασώθηκε κατὰ τὴν περίοδο τῆς τουρκοκρατίας, τὸ ὀφείλει στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία; Κάποιοι τὰ ἀγνοοῦν αὐτά. Κάποιοι ἄλλοι προσποιοῦνται ὅτι τὰ ἀγνοοῦν. Ὅπως, ὅμως, καὶ νὰ ἔχῃ τὸ πρᾶγμα, ἡ Ἐκκλησία δὲν πρόκειται νὰ φιμωθῇ ἤ «νὰ χορεύῃ ὅπως θὰ τραγουδάῃ» ἡ Πολιτεία. Μὲ τὸ Εὐαγγέλιο καὶ τὸν Τίμιο Σταυρό, μὲ τὸ Πηδάλιο τῶν Ἱερῶν Κανόνων καὶ μὲ τὶς ἱστορικές της περγαμηνές, ἡ Ἐκκλησία θὰ ἀγωνίζεται «τὸν ἀγῶνα τὸν καλόν» καὶ θὰ ὑπερμαχῇ τῶν δικαίων τοῦ Ἔθνους. Διότι ἄν δὲν τὸ κάνῃ αὐτό, θὰ ἔχῃ ξεφύγει ἀπὸ τὸν προορισμό της, θὰ μοιάζῃ σὰν τὰ ἄψυχα «μπιμπελό», ποὺ οἱ ἄνθρωποι τὰ βάζουν γιὰ στολίδια στὰ σαλόνια τους.
    Λοιπόν, γιὰ μᾶς τὰ πράγματα εἶναι ξεκάθαρα. Μὲ τὶς μικρές μας δυνάμεις θὰ ἀγωνιζώμαστε γιὰ τὰ δίκαια τῆς Ἐκκλησιαστικῆς μας Ἐπαρχίας, ἀλλὰ καὶ τοῦ Βορειοηπειρωτικοῦ Ἑλληνισμοῦ. Θὰ φωνάζουμε πρὸς πᾶσαν κατεύθυνσιν, ὥστε νὰ ξυπνοῦν ὅσοι καὶ ὅποιοι ἁρμόδιοι κοιμοῦνται βαρούχειον ὕπνον. Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, τοὐλάχιστον στὴν περιοχή μας, δὲν θὰ μπῇ στὸ περιθώριο. Μὲ τὴν βοήθεια τοῦ Θεοῦ, τὶς πρεσβεῖες τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου καὶ τὶς εὐχὲς τῶν ἀοιδίμων προμάχων τῆς Ὀρθοδοξίας, θὰ μένουμε ἄγρυπνοι στὶς ἐπάλξεις τοῦ χρέους. Γιὰ τὸ Ἔθνος, γιὰ τὸν χιλιοπροδομένο λαό μας, γιὰ τὰ νειᾶτα. Καὶ εἰ ὁ Θεὸς μεθ’ ἡμῶν, οὐδεὶς καθ’ ἡμῶν. ΑΜΗΝ».
(Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως )

Τετάρτη 12 Μαρτίου 2008

Συλλαλητήριο γιά τήν Μακεδονία





Πρὸς
Τὴν Ἐπιτροπὴν Μακεδονικοῦ Ἀγῶνος
Εἰς Θεσσαλονίκην

             Ἀγαπητοὶ συνέλληνες ἀδελφοί,
            Χαίρω καὶ συγχαίρω ἀπὸ τὰ βάθη τῆς καρδιᾶς μου γιὰ τὸ σημερινὸ συλλαλητήριο ποὺ ὀργανώνετε στὴν Θεσσαλονίκη, γιὰ τὴνΜακεδονία μας.

            Στοὺς δίσεκτους καιρούς μας, ποὺ ἡ δειλία καὶ ἡ ἀνικανότητα ὀνομάζεται «σύνεση», ἐνέργειες ὅπως ἡ δική σας, δίνουν κουράγιο στὸν χιλιοπροδομένο Ἑλληνικό Λαό, ἀλλὰ καὶ φρόνημα ἀγωνιστικὸ στὰ Ἑλληνικὰ Νειᾶτα.

            Θερμότατα συγχαρητήρια στὸν Παναγιώτατο Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης κύριο Ἄνθιμο, γιατὶ σὲ πεῖσμα τῆς ἐναντίον του πολεμικῆς, θὰ εἶναι ὁμιλητὴς στὸ συλλαλητήριο.

            Ἔτσι, γιὰ μιὰ ἀκόμη φορά, ἡ Ἐκκλησία ἀποδεικνύεται ὅτι εἶναι φρουρὸς καὶ τροφὸς τοῦ Ἔθνους.

            Ἄς μὴ λησμονοῦμε ἀκόμη, τὴν Κύπρο καὶ τὴν Βόρειο Ἤπειρό μας, ποὺ περιμένουν τὴν ἐθνική τους δικαίωση. Μὲ κανένα τρόπο δὲν πρέπει νὰ προστεθοῦν στὶς «χαμένες πατρίδες».

            Συμμετέχοντας νοερὰ στὸ συλλαλητήριό σας γιὰ τὴν ἀγαπημένη μας Μακεδονία, μὲ ὅλη τὴν δύναμη τῆς ψυχῆς μου ἀναφωνῶ : Ζήτω ἡ Μακεδονία - Ζήτω ἡ Κύπρος - Ζὴτω ἡ Βόρειος Ἤπειρος.
             Ὁ Ἅγιος Θεὸς νὰ σᾶς δυναμώνῃ καὶ νὰ σᾶς εὐλογῇ.
 Μὲ ὁλόθερμες πατρικὲς καὶ πατριωτικὲς εὐχές 
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ 
+ Ὁ  Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καί Κονίτσης   Α Ν Δ Ρ Ε Α Σ