Πέμπτη 25 Δεκεμβρίου 2014

Χριστουγεννιάτικη Ἐγκύκλιος Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καὶ Κονίτσης κ.κ. Ἀνδρέου








Νύκτα  Χριστουγέννων 2014
Ἐν τῷ Ἱερῷ Ἐπισκοπείῳ
Ἀριθ.  Πρωτ. 107


ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ   177ῃ

ΘΕΜΑ: «Δεῦτε ἴδωμεν, πιστοί, ποῦ ἐγεννήθη ὁ Χριστός...».

            Ἀγαπητοί μου Χριστιανοί,
-Α-
            Ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία γιορτάζει καὶ πανηγυρίζει τὴν Γέννηση τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Καὶ διὰ τοῦ ἱεροῦ ὑμνογράφου μᾶς καλεῖ νὰ πᾶμε καὶ νὰ δοῦμε ποῦ ἐγεννήθη ὁ Χριστός. Μὲ ὅλα δὲ τὰ τροπάρια καὶ τὰ ἀναγνώσματα τῆς θαυμάσιας Χριστουγεννιάτικης Ἀκολουθίας γίνεται φανερό, ὅτι «ὡς γέγραπται, Χριστὸς ἐτέχθη ἐκ τῆς Παρθένου ἐν Βηθλεὲμ τῆς Ἰουδαίας». Οἱ ἱεροὶ Εὐαγγελιστὲς Ματθαῖος καὶ Λουκᾶς μᾶς παρουσιάζουν μὲ πολλὴ ἁπλότητα ἀρκετὰ ἀπὸ τὰ περιστατικὰ τῆς Γεννήσεως.
            Ἔτσι, ὁ ἱερὸς Ματθαῖος μᾶς πληροφορεῖ γιὰ τοὺς δισταγμοὺς τοῦ μνήστορος  Ἰωσήφ, ὅταν ἀντελήφθη ὅτι ἡ Παρθένος Μαριὰμ ἦταν ἔγκυος. Ὅμως ὁ Θεός, ποὺ ἐγνώριζε τὴν ταπείνωση καὶ τὴν ἀγαθὴ προαίρεση τοῦ ἀνδρός, τοῦ ἔδωσε ἐντολὴ ὄχι μόνο νὰ μὴ τὴν διώξη κρυφά, ὅπως σχεδίαζε, γιὰ νὰ μὴ τὴν διαπομπεύσῃ, ἀλλὰ τοῦ εἶπε, διὰ τοῦ ἀγγέλου, «κατ’ ὄναρ», «μὴ φοβηθῇς παραλαβεῖν Μαριὰμ τὴν γυναῖκά σου · τὸ γὰρ ἐν αὐτῇ γεννηθὲν ἐκ Πνεύματός ἐστιν Ἁγίου · τέξεται δὲ υἱὸν καὶ καλέσεις τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἰησοῦν · αὐτὸς γὰρ σώσει τὸν λαὸν αὐτοῦ ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν αὐτῶν» (Ματθ. α΄ 19-21). Τὸ παιδί, δηλαδή, ποὺ κυοφορεῖ ἡ Μαριὰμ συνελήφθη μὲ τὴν ἐπενέργεια τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Κι’ ὅταν γεννηθῇ θὰ τὸ ὀνομάσῃς Ἰησοῦν - λέξη ἑβραϊκὴ ποὺ ὅταν μεταφρασθῇ στὰ Ἑλληνικὰ σημαίνει αὐτὸν ποὺ σώζει ἀπὸ τὴν ἁμαρτία τοὺς ἀνθρώπους.
-Β-
            Ὁ ἱερὸς Λουκᾶς μᾶς ἱστορεῖ τὰ περιστατικὰ τῆς Γεννήσεως : Ὁ αὐτοκράτορας τῆς Ρώμης Ὀκταβιανὸς Αὔγουστος ἐξέδωσε διάταγμα, ποὺ ὑποχρέωνε ὅλους τοὺς κατοίκους τῆς ἀπέραντης Ρωμαϊκῆς Αὐτοκρατορίας νὰ ἀπογραφοῦν, ἀλλὰ ὁ καθένας στὴν ἰδιαίτερη πατρίδα του. Ἔτσι καὶ ὁ Ἰωσὴφ ξεκίνησε ἀπὸ τὴν Ναζαρέτ, ὅπου διέμενε, γιὰ τὴν Βηθλεὲμ, «διὰ τὸ εἶναι αὐτὸν ἐξ οἴκου καὶ πατριᾶς Δαυΐδ» (Λουκᾶ β΄ 1-4). Μαζί του ἐπῆρε καὶ τὴν Μαριάμ, ποὺ ἦταν ἑτοιμόγεννη. Ἀλλά, ὅταν μετὰ ἀπὸ ἀρκετὰ κοπιαστικὸ ταξίδι φθάσανε στὴν Βηθλεέμ, «οὐκ ἦν αὐτοῖς τόπος ἐν τῷ καταλύματι», δὲν βρέθηκε οὔτε μιὰ μικρὴ γωνιὰ στὸ πανδοχεῖο, ὥστε ἀναγκάστηκαν νὰ καταφύγουν στὸ σπήλαιο, ὅπου σταβλίζονταν τὰ ζῶα, μέσα στὴν βρωμιὰ καὶ τὶς ἄσχημες ἀναθυμιάσεις. Ἐκεῖ ἀκριβῶς ἡ Μαριὰμ «ἔτεκε τὸν υἱὸν αὐτῆς τὸν πρωτότοκον..., καὶ ἀνέκλινεν αὐτὸν ἐν τῇ φάτνῃ» (Λουκᾶ β΄ 5-7). Τὸ παχνὶ τῶν ἀλόγων ζώων, αὐτὸ ἦταν τὸ κρεββατάκι τοῦ μικροῦ Ἰησοῦ !
-Γ-
            Στὴν συνέχει ὁ Λουκᾶς μᾶς περιγράφει τὴν ἐμφάνιση τῆς οὐράνιας στρατιᾶς  τῶν ἁγίων Ἀγγέλων, ποὺ ἔψαλλαν «δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καὶ ἐπὶ γῆς εἰρήνη, ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία», ἐνῷ ἕνας ἀπὸ αὐτοὺς ἔφερε στοὺς τσοπάνηδες ποὺ φύλαγαν τὴν νύχτα  τὰ πρόβατά τους, τὸ μήνυμα «ὅτι ἐτέχθη ὑμῖν σήμερον σωτήρ, ὅς ἐστι Χριστὸς Κύριος, ἐν πόλει Δαυΐδ». Τοὺς εἶπε ἀκόμη ὅτι δὲν θὰ τὸν ἀναζητήσουν στὰ βασιλικὰ ἀνάκτορα οὔτε στὰ πολυτελῆ σπίτια τῶν πλουσίων, ἀλλὰ μέσα στὸν στάβλο «εὑρήσετε βρέφος ἐσπαργανωμένον, κείμενον ἐν φάτνῃ». Κι’ ἐκεῖνοι, ποὺ ἦσαν ἄνθρωποι ἁπλοῖ μέν, ἀλλὰ μὲ βαθειὰ πίστη, ἄφησαν τὰ πρόβατά τους «καὶ ἦλθον σπεύσαντες, καὶ ἀνεῦρον τὴν τε Μαριὰμ καὶ τὸν Ἰωσὴφ καὶ τὸ βρέφος κείμενον ἐν τῇ φάτνῃ». Προσκύνησαν οἱ ποιμένες «καὶ ὑπέστρεψαν δοξάζοντες καὶ αἰνοῦντες τὸν Θεὸν ἐπὶ πᾶσιν οἷς ἤκουσαν καὶ εἶδον καθὼς ἐλαλήθη πρὸς αὐτούς» (Λουκᾶ β΄ 8-20).
-Δ-
            Ἐξ  ἄλλου, ὁ εὐαγγελιστὴς Ματθαῖος ἐξιστορεῖ τὸν ἐρχομὸ ἀπὸ τὰ βάθη τῆς Ἀνατολῆς στὰ Ἱεροσόλυμα τῶν σοφῶν «Μάγων», δηλαδὴ Ἀστρονόμων ἐκείνου τοῦ καιροῦ, οἱ ὁποῖοι εἶχαν ὁδηγηθῆ ἐκεῖ ἀπὸ ἕνα πολὺ φωτεινὸ ἀστέρι, ποὺ τὸ θεώρησαν σὰν θεϊκὸ σημάδι ὅτι γεννήθηκε ὁ Λυτρωτής, ποὺ χρόνια καὶ χρόνια τὸν περίμεναν. Ὁ βασιληᾶς Ἡρώδης, ὁ πονηρὸς καὶ αἱμοβόρος ἐκεῖνος ἡγεμόνας, ζήτησε ἀπὸ τοὺς Μάγους, ὅταν θὰ ἐπιστρέφουν γιὰ τὴν πατρίδα τους νὰ περάσουν πάλι ἀπὸ τὰ Ἱεροσόλυμα γιὰ νὰ τὸν πληροφορήσουν ποῦ ἀκριβῶς βρισκόταν τὸ «παιδίον», ὥστε νὰ πάῃ νὰ τὸ προσκυνήσῃ κι’ αὐτός, μὲ ἀπώτερο σκοπὸ νὰ τὸ φονεύσῃ. Ἀλλὰ οἱ Μάγοι ἀφοῦ πῆγαν στὴν Βηθλεέμ, ὁδηγούμενοι πάντοτε ἀπὸ τὸ ἀστέρι, προσκύνησαν τὸν Ἰησοῦν προσφέροντάς Του τὰ δῶρα τους «χρυσὸν καὶ λίβανον καὶ σμύρναν» (Ματθ. β΄ 1-11). Κατ’ ἐντολήν, ὅμως, τοῦ Θεοῦ ἐπέστρεψαν στὴν πατρίδα τους «δι’ ἄλλης ὁδοῦ». Ὁ δὲ Ἰωσήφ κατ’ ἐντολὴν τοῦ ἀγγέλου ἐπῆρε τὴν Μαριὰμ καὶ τὸ παιδίον καὶ ἔφυγαν βιαστικὰ γιὰ τὴν Αἴγυπτο. Γιατὶ ὁ Ἡρώδης «ἰδὼν ὅτι ἐνεπαίχθη ὑπὸ τῶν Μάγων ἐθυμώθη λίαν» καὶ διέταξε τὴν σφαγὴ τῶν νηπίων τῆς Βηθλεὲμ καὶ τῆς γύρω περιοχῆς ἀπὸ δύο ἐτῶν καὶ κάτω, «κατὰ τὸν χρόνον ὅν ἠκρίβωσε παρὰ τῶν μάγων», προκαλῶντας τὸν ἀβάσταχτο θρῆνο τῶν μητέρων, ποὺ ἔχαναν τόσο ξαφνικὰ καὶ βίαια τὰ παιδιά τους.
-Ε-
            Αὐτὰ τὰ γεγονότα γιορτάζουμε, ἀγαπητοὶ ἀδελφοί. Ἄς τὰ γιορτάσουμε μὲ καθαρὲς καρδιές, μὲ θερμὴ πίστη καὶ μὲ ἀπέραντη ἀγάπη πρὸς τὸν Σωτῆρα Χριστό. Σὲ καιρούς, ὅπου ἐπικρατεῖ ἡ βία καὶ ἡ κακία, ἄς κάνουμε βίωμά μας τὸν ὕμνο τῶν ἀγγέλων «ἐπὶ γῆς εἰρήνη, ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία». Ἄς ἀγαπήσουμε ὁ ἕνας τὸν ἄλλο μὲ ἄδολη χριστιανικὴ ἀγάπη, γιατὶ μόνο ἔτσι θ’ ἀλλάξῃ ὁ κόσμος. Αὐτὴ εἶναι ἡ εὐχὴ καὶ ἡ θερμὴ προσευχή μου.      
Διάπυρος πρὸς Χριστὸν εὐχέτης
Ο   ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
Δρυϊνουπλεως, Πωγωνιανς κα Κοντσης  Α Ν Δ Ρ Ε Α Σ





Παρασκευή 24 Οκτωβρίου 2014

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 176η: 28η Ὀκτωβρίου 1940 - «... διὰ τοὺς Ἕλληνες ὑπὲρ τὴν νίκην ἡ δόξα» (Ἰω. Μεταξᾶς)








ν Δελβινακί τ 17 Ὀκτωβρίου 2014
ριθ.  Πρωτ. 65


ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ  176η

ΘΕΜΑ:  28η Ὀκτωβρίου 1940 - «... διὰ τοὺς Ἕλληνες ὑπὲρ τὴν νίκην ἡ δόξα» (Ἰω. Μεταξᾶς)


            γαπητοί μου Χριστιανοί,
-Α-
            Ὅταν ξημέρωνε ἡ Δευτέρα, 28η Ὀκτωβρίου 1940, δὲν εἶχε κάτι τὸ ἀσυνήθιστο ἡ ἡμέρα αὐτή. Καὶ παρ’ ὅτι ἦταν προχωρημένο τὸ Φθινόπωρο, ὁ οὐρανὸς ἦταν καταγάλανος καὶ ὁ ἥλιος λαμπρός, ἔλουζε τὰ πάντα μὲ τὸ χρυσό του φῶς. Αἴφνης, ὅμως ἀκούστηκαν οἱ σειρῆνες, ποὺ ἔλεγαν μὲ τὸν διαπεραστικό τους ἦχο ὅτι ἡ γειτονική μας Ἰταλία μᾶς εἶχε κηρύξει τὸν πόλεμο. Βέβαια, ὁ Μουσολίνι διακήρυττε συνεχῶς ὅτι ἡ χώρα του θὰ σεβόταν τὰ σύνορα τῶν γειτόνων της, ἀνεφερόμενος δὲ στὴν Ἑλλάδα ἔλεγε μὲ ἔμφαση ὅτι δὲν ἔπρεπε νὰ φοβᾶται ἰταλικὴ ἐπίθεση καὶ ὅτι τὰ σύνορα ἦταν δεδομένα ...
            Ἡ Ἑλληνικὴ Ἡγεσία ὅμως, ἄκουγε μὲν αὐτὲς τὶς διακηρύξεις, ἀλλὰ δὲν τὶς ἐπίστευε. Γιατὶ οἱ πληροφορίες τοῦ πρεσβευτοῦ μας στὴν Ρώμη σαφέστατα προειδοποιοῦσαν ὅτι ὅπου νἆναι θὰ ἐκδηλωθῆ ἡ Ἰταλικὴ ἐπίθεση. Βέβαια, δὲν ἦταν μόνο οἱ πληροφορίες τοῦ Ἕλληνα διπλωμάτη. Ὁ πνιγμὸς τῆς «Ἕλλης» στὴν Τῆνο, στὶς 15 Αὐγούστου 1940, ἀνήμερα τῆς γιορτῆς τῆς Παναγίας, ἦταν ἕνα σαφέστατο μήνυμα γιὰ τὶς διαθέσεις τῆς Ἰταλίας. Ἡ Ἑλληνικὴ Κυβέρνηση δὲν πανικοβλήθηκε, ὅπως ὑπολόγιζε ὁ δικτάτορας τῆς γείτονος. Καὶ παρὰ τὸ ὅτι εἶχε στὰ χέρια της τὰ θραύσματα τῶν τορπιλῶν ποὺ ἔπληξαν τὴν «Ἕλλη», ἐπίσημα ἐδήλωνε ὅτι τὸ εὔδρομο βυθίστηκε ἀπὸ «ὑποβρύχιο ἀγνώστου ἐθνικότητος», ἐπειδὴ ἤθελε νὰ διατηρήσῃ τὴν οὐδετερότητά της καὶ νὰ μὴν ἐμπλακῇ σὲ πόλεμο μὲ τὴν Ἰταλία ...
-Β-
            Κι’ ἐνῷ ὁ Μουσολίνι διεσάλπιζε , ὅτι ἡ Ἀγγλία εἶχε διαπράξει τὸ ἔγκλημα τῆς βυθίσεως τοῦ πλοίου τοῦ Πολεμικοῦ μας Ναυτικοῦ, ὁ Ἑλληνικὸς Λαὸς μὲ τὸ ἀλάνθαστο ἔνστικτό του ἐγνώριζε ἀπὸ τὴν πρώτη στιγμὴ τὸν δολοφόνο : Ἦταν ἡ φασιστικὴ Ἰταλία. Καὶ πίστευε ἀτράνταχτα ὅτι ἡ Παναγία θὰ τιμωροῦσε τὸ ἔγκλημα, ποὺ ἔγινε ἀνήμερα τῆς γιορτῆς της, ἐνῷ στὴν Τῆνο εἶχαν συρρεύσει χιλιάδες προσκυνητές. Ἔτσι, ὅταν στὶς 28 Ὀκτωβρίου 1940 ἄρχισε ἡ Ἰταλικὴ ἐπίθεση ἐναντίον τῆς Χώρας μας, κοινὴ ἦταν ἡ πεποίθηση γιὰ τὴν νίκη «ὑπὸ τὴν σκέπην τῆς Παναγίας», ὅπως ἔγραφε  ἰδιοχείρως ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν Χρύσανθος πίσω ἀπὸ τὶς μικρὲς εἰκόνες τῆς Μεγαλόχαρης ποὺ εἶχαν μοιρασθῇ σὲ ὅλα τὰ στρατευμένα Ἑλληνόπουλα.
-Γ-
            Χιλιάδες λαοῦ, μὲ πρωτοπόρα  τὰ νειᾶτα πλημμύρισαν τοὺς δρόμους τῆς Ἀθήνας, μὲ σημαῖες, μὲ λάβαρα, μὲ τραγούδια καὶ μὲ παλμὸ πατριωτικό, σὰν νὰ μὴν ἐπρόκειτο γιὰ πόλεμο, ἀλλὰ γιὰ πανηγύρι. Καὶ πραγματικὰ πανηγύρι ἦταν, ὅταν οἱ καμπάνες τῶν Ἐκκλησιῶν ἀνήγγελαν τὶς ἀλλεπάλληλες νῖκες τοῦ Στρατοῦ μας : Ἔπεσε ἡ Κορυτσᾶ, ἔπεσε ἡ Πρεμετῆ, ἔπεσαν οἱ Ἅγιοι Σαράντα, τὸ Ἀργυρόκαστρο καὶ ἡ Χειμάρρα ἔπλεαν στὴ γαλανόλευκη. «Τῇ Ὑπερμάχῳ Στρατηγῷ τὰ νικητήρια ...» ἔψαλλαν μετὰ ἀπὸ κάθε νίκη οἱ Ἕλληνες, μὲ ἐπὶ κεφαλῆς τὸν Ἀρχιεπίσκοπο Χρύσανθο, τὸν ὑπέροχο ἐκεῖνο Πρωθιεράρχη, ποὺ ἀπὸ τὴν πρώτη στιγμὴ βρέθηκε στὶς ἐθνικὲς ἐπάλξεις, συνεχίζοντας ἐπάξια τὴν παράδοση παλαιοτέρων Ἱεραρχῶν. Στὴν Ἑλλάδα ἡ Ἐκκλησία εἶναι ἄρρηκτα συνδεδεμένη μὲ τὸ Ἔθνος. Γι’ αὐτὸ καὶ ματαιοπονοῦν ὅσοι μιλᾶνε γιὰ χωρισμὸ τῆς Ἐκκλησίας ἀπὸ τὸ Κράτος. Ἡ Ἐκκλησία εἶναι δύναμη πνευματικὴ ἀκαταγώνιστη καὶ ξεύρει νὰ ἐνισχύῃ τὸ Ἔθνος, ἀλλὰ καὶ νὰ συγκακουχῆται μαζί του, ὅπως συνέβη ἀργότερα, στὰ χρόνια τῆς τριπλῆς ξενικῆς κατοχῆς  (Γερμανῶν, Ἰταλῶν καὶ Βουλγάρων).
-Δ-
            Ὁ Στρατός μας, παρὰ τὸν βαρὺ χειμῶνα ἐκείνης τῆς χρονιᾶς, τὸ Ναυτικό μας καὶ ἡ Ἀεροπορία μας ἔκαναν κυριολεκτικὰ θαύματα : Στὴν Βόρειο Ἤπειρο, στὴν Ἀδριατική, στὸ Ροῦπελ καὶ στὰ ἄλλα ὀχυρὰ τῆς «Γραμμῆς Μεταξᾶ» καὶ στὴν Κρήτη τὰ Ἑλληνόπουλα, μὲ πίστη στὸν Θεὸ καὶ στὴν προστασία τῆς Παναγίας, ἔγραψαν λαμπρὲς σελίδες δόξας, ὅπως καὶ οἱ ὑπέροχες ἐκεῖνες ἡρωΐδες γυναῖκες τῆς Πίνδου, ἀλλὰ καὶ ὅσες, στὰ μετόπισθεν, ἔπλεκαν κάλτσες καὶ μάλλινες φανέλλες καὶ μπλοῦζες, καὶ ἑτοίμαζαν δέματα γιὰ τοὺς ἥρωες τοῦ Μετώπου. Ὅλοι τὸ παραδέχονταν τότε : Ἡ Ἑλλάδα ἔδωσε πρώτη τὸ σύνθημα τῆς νίκης, ἀφοῦ ἀπέδειξε  ὅτι ὁ «Ἄξονας»  δὲν ἦταν ἀήττητος. Καὶ ὅλοι οἱ ξένοι ἡγέτες μᾶς ἐγκωμίαζαν καὶ μᾶς ἔπλεκαν ὕμνους. Πράγματι !  Ἡ Ἑλλάδα δὲν εἶχε μόνο νικήσει. Τὸ κυριώτερο ἦταν ὅτι εἶχε δοξασθῆ. «Θὰ νικήσωμεν. Ἀλλὰ διὰ τοὺς Ἕλληνας ὑπὲρ τὴν νίκην ἡ δόξα», ἦταν τὸ σύνθημα, ποὺ κυριαρχοῦσε τὴν ἀνεπανάληπτη ἐκείνη ἐποχή.
-Ε-
            Γιορτάζουμε καὶ φέτος τὴν Ἐπέτειο τοῦ Ἔθνους τοῦ 1940. Σὲ ἀτμόσφαιρα, ὅμως, ἡττοπάθειας καὶ ἀπογοητεύσεως, λόγῳ τῆς οἰκονομικῆς κρίσεως. Οἱ καιροὶ εἶναι πράγματι δύσκολοι. Ἀλλὰ ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς καὶ ἡ Παναγία μας δὲν θὰ μᾶς ἀφήσουν. Ὅπως τότε, ἔτσι καὶ τώρα : Μὲ πρωτοπόρα τὰ νειᾶτα, τὰ μαθητικά, τὰ φοιτητικὰ καὶ τὰ στρατευμένα νειᾶτα, ἡ Πατρίδα μας θὰ ξεπεράσῃ τὶς δυσκολίες καὶ τοὺς κινδύνους, καὶ θὰ γίνῃ σεβαστὴ στοὺς φίλους καὶ ὑπολογίσιμη στοὺς ἐχθρούς. Λοιπόν, ψηλὰ οἱ καρδιές. Κι’ οἱ Σημαῖες ψηλά. Ὁ Χριστὸς καὶ ἡ Ἑλλάδα θὰ νικήσουν, ἐφ’ ὅσον τὸ φῶς τοῦ «ΟΧΙ» τοῦ 1940 φωτίζει τὴν ζωή μας. Τιμὴ καὶ δόξα σὲ ὅσους ἔπεσαν ἡρωϊκῶς μαχόμενοι ὑπὲρ Πίστεως καὶ Πατρίδος. Οἱ Ἕλληνες δὲν θὰ τοὺς ξεχάσουν ποτέ.  

Διάπυρος πρς Χριστν εχέτης
Ο   ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ


†  Δρυϊνουπλεως, Πωγωνιανς κα Κοντσης  Α Ν Δ Ρ Ε Α Σ

Πέμπτη 16 Οκτωβρίου 2014

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ: " Γιὰ μιὰ ἀκόμη φορά, ἡ Ἀλβανία ἔδειξε τὸ ἀληθινὸ πρόσωπό της"


Ἐν Δελβινακίῳ τῇ 16ῃ Ὀκτωβρίου 2014 Ἀριθ. Πρωτ. 78

ΔΕΛΤΙΟ   ΤΥΠΟΥ
           
Ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καί Κονίτσης κύριος ΑΝΔΡΕΑΣ ἔκανε τίς ἀκόλουθες δηλώσεις :

« Γιὰ μιὰ ἀκόμη φορά, ἡ Ἀλβανία ἔδειξε τὸ ἀληθινὸ πρόσωπό της. Τὴν περασμένη Τρίτη (14.10.2014) τὸ βράδυ, στὸν ἀγῶνα γιὰ τὸ Euro 2016, ποὺ ἔγινε στὸ Βελιγράδι, σημειώθηκαν σοβαρὰ ἐπεισόδια μεταξὺ τῶν ποδοσφαιρικῶν ὁμάδων τῶν δύο χωρῶν. Γιατὶ στὸ 42ο λεπτὸ τοῦ ἀγῶνα, ἕνα μικρὸ τηλεκατευθυνόμενο ἀεροπλάνο ἔκανε τὴν ἐμφάνισή του πάνω ἀπὸ τὸν ἀγωνιστικὸ χῶρο, μεταφέροντας τὴν ἀλβανικὴ σημαία καὶ τὸν χάρτη τῆς «Μεγάλης Ἀλβανίας» !
Ὅμως, πέρα ἀπὸ τὴν σύρραξη ποὺ ἔγινε στὸ σερβικὸ γήπεδο, ἀλβανοὶ ἐθνικιστὲς ἐπετέθηκαν στὸ Ἑλληνόψυχο χωριὸ ΔΕΡΒΙΤΣΑΝΗ. Προερχόμενοι ἀπὸ τὸ γειτονικὸ Λαζαράτι, γνωστὸ ἀπὸ τὶς ἐκτεταμένες φυτεῖες χασίς, ποὺ καλλιεργοῦν καὶ διακινοῦν κυρίως στὴν Ἑλλάδα, καὶ φωνάζοντας συνθήματα ὅπως «θὰ σᾶς κάψουμε, χριστιανοί», προπηλάκισαν πολλοὺς Βορειοηπειρῶτες καὶ ἔκαψαν αὐτοκίνητά τους !
Τὸ χειρότερο, ὅμως, ἦταν ὅτι χιλιάδες ἀλβανοὶ ὑποδέχθηκαν τὴν ὁμάδα τους στὰ Τίρανα μὲ τιμὲς ... ἡρώων, ἐνῷ ὁ πρωθυπουργὸς Ἔντι Ράμα συγχάρηκε τοὺς ἀλβανοὺς ποδοσφαιριστές, γιὰ τὴν τιμὴ ποὺ ἔδωσαν στὴν Χώρα τους !
Τὰ ἐθνικιστικὰ σχέδια τῶν Ἀλβανῶν ἀποδείχθηκαν ξεκάθαρα γιὰ μιὰ ἀκόμη φορά, ὅπως φαίνονται καὶ στὰ σχολικὰ βιβλία τῆς Ἱστορίας καὶ Γεωγραφίας, γεγονὸς ποὺ ἐμεῖς πολλὲς φορὲς ἔχουμε καταγγείλει. Μιὰ ἐφημερίδα ἔγραψε : «νύχτα τρόμου στὴν Βόρειο Ἤπειρο». Ἐμεῖς, ὅμως, λέμε ὄχι νύχτα τρόμου, ἀλλὰ ἑκατὸ χρόνια ἀλβανικῆς τρομοκρατίας στὴν Ἑλληνικὴ Βόρειο Ἤπειρο. Καὶ δυστυχῶς , ὅταν ὁ ἀοίδιμος Μητροπολίτης Δρυϊνουπόλεως ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΟΣ πάλευε «μὲ θεοὺς καὶ δαίμονες» γιὰ τὰ δικαιώματα τῶν Βορειοηπειρωτῶν, στὴν Ἑλλάδα ὁ πολιτικὸς καὶ ὁ λεγόμενος πνευματικὸς κόσμος καὶ τὰ ποικίλα συνδικᾶτα καὶ οἱ φοιτητικοὶ σύλλογοι σιωποῦσαν ἐπιδεικτικά. Εἶναι, ὅμως, καιρὸς νὰ ξυπνήσουμε ὅλοι ἀπὸ τὴν ραθυμία καὶ ἀδιαφορία μας, γιὰ νὰ μή, τυχόν, δοῦμε κάποια μέρα νὰ γίνεται πραγματικότητα τὸ ὄνειρο τῶν μισελλήνων ἀλβανῶν γιὰ τὴν ... «Μεγάλη Ἀλβανία», καὶ τὴν Βόρειο Ἤπειρο νὰ ἀποτελῇ μιὰ ἀκόμη ἀλύτρωτη «χαμένη Πατρίδα». Οἱ εὐθῦνες μας θὰ εἶναι, τότε, τεράστιες καὶ ἀνεξόφλητες ἀπέναντι τοῦ Ἔθνους. Ἄς ξυπνήσουμε ἀμέσως τώρα, σήμερα. Γιατὶ αὔριο, φοβόμαστε ὅτι θὰ εἶναι πολὺ ἀργά. Καί, πάντως, ἡ Ἑλλάδα μὲ κανένα τρόπο δὲν πρέπει νὰ συναινέσῃ στὸ νὰ γίνῃ ἡ Ἀλβανία μέλος τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως». 

                                                                                                (Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως)


Πέμπτη 18 Σεπτεμβρίου 2014

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 175η: Διακόσια χρόνια ἀπὸ τὸ μαρτύριο τοῦ Κονιτσιώτη Νεομάρτυρος Ἁγίου Ἰωάννου (1814-2014)







ν Δελβινακί τ 15 Σεπτεμβρίου 2014
ριθ.  Πρωτ. 64

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ  175η

ΘΕΜΑ:  Διακόσια χρόνια ἀπὸ τὸ μαρτύριο τοῦ Κονιτσιώτη Νεομάρτυρος Ἁγίου Ἰωάννου (1814-2014).


            γαπητοί μου Χριστιανοί,
-Α-
            Συμπληρώνονται ἐφέτος διακόσια (200) χρόνια ἀπὸ τὸν μαρτυρικὸ θάνατο τοῦ Νεομάρτυρος Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ ἐκ Κονίτσης (1814-2014). Καὶ μολονότι κύλησαν δύο αἰῶνες ὁλόκληροι ἀπὸ τὶς 23 Σεπτεμβρίου 1814, αὐτὸ τὸ Κονιτσιωτόπουλο δὲν ξεχάστηκε, δὲν χάθηκε στὴν χοάνη τοῦ χρόνου. Πόσοι μεγάλοι καὶ σπουδαῖοι κατὰ κόσμον ζοῦσαν τότε. Σουλτᾶνοι, πασάδες, ἀγάδες, στρατηγοὶ καὶ ναύαρχοι καὶ πλούσιοι καὶ ἰσχυροί, κυριαρχοῦσαν, τότε, στὰ Βαλκάνια καὶ στὴν Ἑλλάδα, σπέρνοντας τὸν φόβο καὶ τὸν τρόμο στοὺς ραγιάδες, στοὺς ὑποδούλους, ποὺ δὲν τολμοῦσαν καλά - καλά οὔτε τὸ ὄνομά τους νὰ ποῦν !  Κι’ ὅμως !  Ὁ νεαρὸς Ἰωάννης, ποὺ ἦταν πρωτύτερα Τοῦρκος καὶ μουσουλμᾶνος, γνωστὸς μὲ τὸ ὄνομα Χασάν, ζῇ μέχρι σήμερα, λαμπρὸς καὶ πάντοτε νέος, στὶς καρδιὲς τῶν χριστιανῶν καί, γενικά, στὴν ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας.
-Β-
            Τὸ ποιὸς ἦταν ὁ Ἰωάννης τὸ ἔχουμε πῆ πολλὲς φορές. Ἄς τὸ ξαναποῦμε, ὅμως, ἄλλη μιὰ φορὰ γιὰ ὅσους ἴσως δὲν ἔχουν μέχρι τώρα ἀκούσει γι’ αὐτόν. Χασὰν ἦταν τὸ τούρκικο ὄνομά του. Πατέρας του ὁ Σέχης τῆς Κονίτσης. Εἶχε, λοιπόν, οἰκογένεια καλοστεκούμενη, ἐνῷ τὸ μέλλον ἀνοιγόταν μπροστά του λαμπρό. Εἰκοσάχρονος ἦταν τότε. Καὶ θὰ ἔλεγε κανείς, ὅτι ὁ νεαρὸς Χασὰν εἶχε ἐξασφαλισμένη τὴν ζωή του. Ὅμως, τὴν νεανικὴ ψυχή του δὲν τὴν ἱκανοποιοῦσαν οὔτε τὰ πλούτη καὶ ἡ κοσμικὴ δόξα, οὔτε, πρὸ παντός, ἡ ψεύτικη θρησκεία τοῦ Μωάμεθ.  Γι’ αὐτὸ καὶ ζητοῦσε κάτι καλλίτερο, κάτι ἀνώτερο. Καὶ χωρίς, βέβαια, νὰ γνωρίζῃ τὸν ἱερὸ Αὐγουστῖνο, τὸν μεγάλο αὐτὸν Πατέρα τῆς Ἐκκλησίας, ἔνοιωθε αὐτὸ ποὺ ἐκεῖνος ἐτόνιζε : «Κύριε, ἡ ψυχή μου εἶναι ἀνήσυχη μέχρις ὅτου συναντήσῃ Ἐσένα».
-Γ-
            Ἔτσι, ὅταν ἀργότερα βρέθηκε στὸ Ἀγρίνιο (ποὺ τότε λεγόταν Βραχώρι) καὶ γνώρισε τοὺς ἐκεῖ χριστιανούς, κληρικοὺς καὶ λαϊκούς, ἑλκύσθηκε πρὸς τὴν χριστιανικὴ Θρησκεία. Ὅταν, ὅμως, ἐξεδήλωσε τὴν ἐπιθυμία νὰ γίνῃ χριστιανός,  οἱ  Ἱερεῖς  ἐδίστασαν  νὰ  τὸν  βαπτίσουν,  γιατὶ  ἦταν σίγουρο πὼς θὰ ἔπεφτε πάνω τους βαρειὰ ἡ τιμωρία. Ἔτσι, ὁ Χασὰν πῆγε στὴν Ἰθάκη, ἡ ὁποία ἦταν Ἑνετοκρατούμενη, κι’ ἀφοῦ κατηχήθηκε συστηματικά, βαπτίσθηκε καὶ πῆρε τὸ ὄνομα Ἰωάννης. Ὅταν ξαναγύρισε στὸ Ἀγρίνιο, νυμφεύτηκε καὶ ἐργαζόταν σὰν ἀγροφύλακας στὸ χωριὸ Μαχαλᾶς, ποὺ σήμερα ὀνομάζεται Φυτεῖες. Πίστευε ὅτι τὰ ἴχνη του εἶχαν χαθῆ. Ἀλλὰ ὁ ἀντίδικος διάβολος ὡδήγησε τοὺς ἀνθρώπους, ποὺ μὲ ἐντολὴ τοῦ πατέρα του τὸν ἔψαχναν, καὶ τελικῶς τὸν βρῆκαν. Δέχθηκε ὑποσχέσεις γιὰ πλούτη καὶ τιμὲς ἄν ξαναγύριζε στὸν μωαμεθανισμό. Ἀρνήθηκε κατηγορηματικά. Ἀκολούθησαν ἀπειλὲς καὶ φοβέρες. Καὶ τὸ τέλος δὲν ἄργησε νὰ ἔλθη. Τὸν ἀποκεφάλισαν κοντὰ στὴν Ἐκκλησία τοῦ Ἁγίου Δημητρίου ἡ ὁποία μετέπειτα  κατεδαφίσθη καὶ ἀνεγέρθηκε στὴν θέση της ὁ νέος μεγαλοπρεπὴς Ναός. Ἐνταφιάσθηκε ὄχι μακριὰ ἀπὸ τὸν Ναὸ τὴν ἡμέρα ποὺ ἐμαρτύρησε, δηλαδὴ στὶς 23 Σεπτεμβρίου 1814. Μετὰ ἀπὸ πέντε χρόνια, τὸ 1819, ἔγινε ἀνακομιδὴ τῶν λειψάνων του · μεταφέρθηκαν στὴν Μονὴ τοῦ Προυσσοῦ, ὅπου τὸ 1974 ἀνεκαλύφθησαν, ἕνα δὲ τμῆμα ἱεροῦ λειψάνου εἶναι θησαυρισμένο στὸν Ἱερὸ Ναὸ τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ, στὴν Κόνιτσα.
-Δ-
            Σπουδαῖο πρότυπο ὁ Ἅγιος Ἰωάννης, ἰδιαίτερα γιὰ τοὺς νέους μας, ποὺ ἀντιμετωπίζουν πειρασμοὺς καὶ δυσκολίες στὴν πορεία τῆς ζωῆς τους. Ὅταν, ὅμως βάλουν θεμέλιο τὸν Χριστό, θὰ κατορθώσουν νὰ ξεπεράσουν τὰ ὁποιαδήποτε ἐμπόδια παρουσιάζει μπροστά τους ὁ πονηρός. Ἔτσι πραγματοποιεῖται ὁ λόγος τοῦ ἱεροῦ εὐαγγελιστοῦ Ἰωάννου : «Νεανίσκοι, ἰσχυροὶ ἐστε καὶ ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ ἐν ὑμῖν μένει καὶ νενικήκατε τὸν πονηρόν ... Ὁ κόσμος παράγεται καὶ ἡ ἐπιθυμία αὐτοῦ · ὁ δὲ ποιῶν τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ μένει εἰς τὸν αἰῶνα» (Α΄ Ἰωάν. β΄ 14,17).
-Ε-
            Ἡ ἀκριτικὴ Μητρόπολή  μας θὰ τιμήσῃ καὶ φέτος τὴν μνήμη τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου. Τὴν παραμονὴ τῆς ἑορτῆς, Δευτέρα, 22 Σεπτεμβρίου 2014, θὰ ψαλῇ Μέγας Ἀρχιερατικὸς Ἑσπερινός, ὁ ὁποῖος θὰ ἀρχίσῃ στὶς 7 μ.μ. Τὴν ἑπομένη, Τρίτη 23 Σεπτεμβρίου 2014, κυριώνυμη ἡμέρα τῆς ἑορτῆς, στὶς 7.30 τὸ πρωΐ θὰ ἀρχίσουν οἱ καταβασίες (δεύτερη καμπάνα), μετὰ δὲ τὸ πέρας τοῦ Ὄρθρου θὰ τελεσθῇ Ἀρχιερατικὴ Θεία Λειτουργία. Καὶ ὁ Ἑσπερινὸς καὶ ἡ Θ. Λειτουργία θὰ γίνουν ἐν μονοεκκλησίᾳ στὸν Ἱ. Ναὸ τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ, στὴν Κόνιτσα. Ἐλᾶτε ὅλοι νὰ τιμήσουμε τὸν Νεομάρτυρα Ἅγιο συμπολίτη μας. Χρόνια πολλά, ἅγια, εὐλογημένα.
  
Διάπυρος πρς Χριστν εχέτης
Ο   ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
†  Δρυϊνουπλεως, Πωγωνιανς κα Κοντσης  Α Ν Δ Ρ Ε Α Σ




Τετάρτη 17 Σεπτεμβρίου 2014

Ψήφισμα Γενικοῦ Ἱερατικοῦ Συνεδρίου ΙΜΔΠΚ








                                                            Ἐν Δελβινακίῳ τῇ 16ῃ Σεπτεμβρίου 2014
Ἀριθ. Πρωτ.:  58

ΔΕΛΤΙΟ  ΤΥΠΟΥ

Μὲ τὴν χάρη τοῦ Θεοῦ, πραγματοποιήθηκε καὶ φέτος τὸ Γενικὸ Ἱερατικὸ Συνέδριο      (20ὸ στὴν σειρά) τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καὶ Κονίτσης. Οἱ ὡραῖες καὶ ἄνετες ἐγκαταστάσεις τῆς Ἱ. Μονῆς Ταξιαρχῶν («Γκούρας») κοντὰ στὸ Ἀηδονοχώρι, φιλοξένησαν τοὺς Συνέδρους Ἱερεῖς, οἱ ὁποῖοι, μέσα στὸ ὄμορφο περιβάλλον μέσα κι’ ἔξω ἀπὸ τὸ Μοναστήρι, εἶχαν τὴν εὐκαιρία γιὰ ἕνα διήμερο (15 καὶ 16 Σεπτεμβρίου) νὰ συμπνευματιστοῦν, νὰ ἀκούσουν ἐμπεριστατωμένες Εἰσηγήσεις, νὰ συντρώγουν «ἐν ἀφελότητι καρδίας» στὴν κοινὴ τράπεζα, νὰ χαροῦν τὴν Θεία Λειτουργία καὶ νὰ συζητήσουν ἀδελφικὰ τὰ προβλήματα ποὺ ἀπασχολοῦν τὴν Ἐκκλησία καὶ τὸ Ἔθνος μας. Τὸ Συνέδριο, ὑπὸ τὴν προεδρία τοῦ Μητροπολίτου κ. ΑΝΔΡΕΟΥ, εἶχε σὰν Γενικὸ Θέμα τοὺς συγχρόνους ἁγίους  καὶ ἐναρέτους Γέροντες. Στὸ τέλος, ὅλοι οἱ Σύνεδροι ἐπῆραν ὡς εὐλογία τὴν Καινὴ Διαθήκη μὲ σύντομη ἑρμηνεία καὶ ἕνα μικρὸ τεῦχος μὲ ἀποφθέγματα Γερόντων τῆς ἐποχῆς μας, ἐνῷ ἐνέκριναν καὶ τὸ ἀκόλουθο
Ψ Η Φ Ι Σ Μ Α
«1) Ζητοῦμε εὐλαβῶς ἀπὸ τὴν Ἱερὰ Σύνοδο τῆς Ἐκκλησίας μας νὰ ξεκαθαρίσῃ τὸ ζήτημα τῶν διαλόγων μὲ τοὺς αἱρετικοὺς παπικοὺς καὶ προτεστάντες, καθὼς καὶ μὲ τοὺς λεγομένους ἀγγλικανούς. Ἡ σιωπὴ ἤ οἱ ἀοριστολογίες προκαλοῦν ἐρωτήματα καὶ σκανδαλισμὸ καὶ σὲ μᾶς καὶ στὸν λαό μας.
2) Ζητοῦμε νὰ μεριμνήσῃ ἡ σεπτὴ Ἱεραρχία, ὥστε νὰ σταματήσῃ τὸ φαινόμενο τῆς ἐρημώσεως τῶν ἐνοριῶν τῆς ὑπαίθρου ἐξ αἰτίας τῆς ἀρνήσεως τῆς Πολιτείας νὰ διορίζωνται Ἐφημέριοι στὰ πολλὰ καὶ μεγάλα κενὰ ποὺ παρατηροῦνται. Νὰ ληφθῇ ὑπ’ ὄψη ὅτι στὴν ὕπαιθρο μόνο ὁ παπὰς δίνει τὴν παρουσία του, γιατὶ οὔτε πρόεδροι τῶν χωριῶν ὑπάρχουν πιά, οὔτε καὶ δάσκαλοι, ἀφοῦ πλεῖστα ὅσα Σχολεῖα ἔχουν κλείσει λόγῳ τῆς ἀνυπαρξίας μαθητῶν.
3) Ζητοῦμε ἀπὸ τὴν Πολιτεία νὰ σέβεται τὴν Ὀρθόδοξη Πίστη τῶν Ἑλλήνων καὶ νὰ μὴ ψηφίζῃ ἀντιχριστιανικοὺς νόμους, κυρίως δὲ νὰ μὴν εὐνοῇ τὸ βδελυρὸ ἁμάρτημα τῆς ὁμοφυλοφιλίας. Εἶναι - τὸ λιγώτερο- ντροπὴ νὰ προβάλλεται ἀπὸ ὡρισμένους κύκλους ἡ ἀνωμαλία ὡς φυσιολογικὴ πράξῃ. Κι’ ἄς μὴ ξεχνᾶμε τὴν τιμωρία τοῦ Θεοῦ στὰ Σόδομα καὶ στὰ Γόμορρα ...
4) Ζητοῦμε, ἀκόμη, ἀπὸ τὴν Πολιτεία νὰ θωρακίσῃ τὴν ἀκριτική μας Ἐπαρχία, τὴν ὁποία, τὸν τελευταῖο καιρό, λυμαίνονται ἀθεόφοβοι ἱερόσυλοι καὶ κλέφτες, προερχόμενοι κυρίως ἀπὸ τὴν γειτονικὴ Ἀλβανία.
5) Στὴν ἀρχὴ τοῦ νέου σχολικοῦ ἔτους, ποὺ βρισκόμαστε, ζητοῦμε ἀπὸ τοὺς ἐκπαιδευτικούς μας, παράλληλα πρὸς τὰ μαθήματα ποὺ διδάσκουν, νὰ καλλιεργοῦν στὸν μαθητόκοσμο καὶ τὸ ὀρθόδοξο χριστιανικὸ ἦθος, ὥστε, καὶ μὲ τὴν ἀξιόλογη προσφορὰ τῶν Κατηχητικῶν Σχολείων, νὰ γίνῃ ἡ νέα γενεὰ «γενεὰ ζητούντων τὸν Κύριον». Γι’ αὐτό, καὶ τὸ μάθημα τῶν θρησκευτικῶν φρονοῦμε, ὅτι μὲ κανένα τρόπο δὲν πρέπει νὰ μεταβληθῇ σὲ θρησκειολογικό. Οἱ ἁρμόδιοι ἄς προσέξουν πολύ.
6) Ἀγωνιοῦμε γιὰ τοὺς πολέμους ποὺ γίνονται σὲ πολλὲς περιοχὲς τοῦ πλανήτη μας καθὼς καὶ γιὰ τὴν ἀνθρωποσφαγή, ποὺ σημειώνεται στὴν Μέση Ἀνατολή, στὴν Λιβύη, στὴν Οὐκρανία, στὴν Κένυα καὶ σὲ ἄλλες χῶρες, ὅπου πρὸ παντὸς ἡ χριστιανικὴ πίστη διώκεται ἀμείλικτα, λόγῳ τοῦ φανατισμοῦ τῶν διωκτῶν. Προσευχόμαστε θερμὰ στὸν Κύριο νὰ εἰρηνεύσῃ τὸν κόσμο, νὰ σταματήσῃ τὸ μῖσος καὶ νὰ κυριαρχήσῃ ἡ χριστιανικὴ ἀγάπη σὲ ὅλους τοὺς λαούς.    Τέλος,
7) Στέλνουμε ἀδελφικὸ ἐν Χριστῶ χαιρετισμὸ στοὺς Βορειοηπειρῶτες καὶ στοὺς Κυπρίους ἀδελφούς. Θερμὴ εὐχὴ καὶ προσευχή μας εἶναι νὰ ἔλθῃ γρήγορα ἡ ἐθνική τους ἀποκατάσταση».
                                                                                   


             (Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως)  

Πέμπτη 21 Αυγούστου 2014

Δηλώσεις Μητροπολίτου Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καί Κονίτσης κ.κ. Ἀνδρεου περὶ τοῦ “ἀντιρατσιστικοῦ νομοσχεδίου”


Ἐν Δελβινακίῳ τῇ 21ῃ Αὐγούστου 2014
Ἀριθ. Πρωτ. 63
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
           
Ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καί Κονίτσης κύριος ΑΝΔΡΕΑΣ ἔκανε τίς ἀκόλουθες δηλώσεις :

«Μέ ὀδυνηρή ἔκπληξη πληροφορήθηκα ὅτι αὔριο κατατίθεται κατεπειγόντως, στό θερινό τμῆμα τῆς Βουλῆς, τό περιβόητο “ἀντιρατσιστικό νομοσχέδιο” γιά νά ψηφισθῇ αὐθημερόν καί νά γίνῃ, ἔτσι, νόμος τοῦ Κράτους.
Ἐάν κάποιος συνέλληνας ἀρνηθῇ, ἄς ποῦμε, τό ἑβραϊκό ὁλοκαύτωμα, ὁ ἀριθμός τοῦ ὁποίου ἀμφιλέγεται, διατρέχει τόν κίνδυνο νά τοῦ ὑποβληθοῦν μηνύσεις ἀπό ἐνδιαφερόμενους Ἑβραίους! Ὅμως, μέ τό ὁλοκαύτωμα τῶν Ἑλλήνων τῆς Μικρᾶς Ἀσίας καί τοῦ Πόντου, τί γίνεται; Μπορεῖ ὁ ὁποιοσδήποτε νά τό ἀρνῆται; Καί δέν σκέπτεται κάποιος ἀπό τούς ἁρμοδίους τήν θύελλα τῶν ἀντιδράσεων, πού θά ξεσηκωθῆ ἀπό μέρους τῶν μικρασιατικῶν καί ποντιακῶν σωματείων; Ἀλλ’ ἐπειδή ὑπάρχει σοβαρή ἀντίδραση καί ἐκ μέρους ἱκανοῦ ἀριθμοῦ βουλευτῶν τῆς συμπολιτεύσεως, πρέπει τό “πονηρό” αὐτό νομοσχέδιο νά ἀποσυρθῇ ἄνευ ἑτέρου, καί διά τόν ἐπί πλέον λόγο ὅτι θέλει νά καλύψῃ καί τήν διαστροφή τῆς ὁμοφυλοφιλίας.
Προσωπικῶς δηλώνω, ὅτι καί ἄν - ὅ μή γένοιτο - ψηφισθῇ τό ἐν λόγῳ νομοσχέδιο, θά συνεχίσω νά ὁμιλῶ καί νά στηλιτεύω τήν γενοκτονία Μικρασιατῶν καί Ποντίων, ὅπως ἐπίσης νά ἀρνοῦμαι οἱανδήποτε σεξουαλική διαστροφή, ἀκολουθῶντας τό ἱερό Εὐαγγέλιο καί τό ἱερό Πηδάλιο, γιά τήν προάσπιση τῶν ὁποίων ἡ Ἐκκλησία μέ κατέστησε Ἐπίσκοπο. Συμβιβασμούς μέ τήν ἀρχιερατική μου συνείδηση δέν ἔκανα μέχρι τώρα καί, σύν Θεῷ, δέν θά κάνω καί στό μέλλον».

(Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως)  

Τρίτη 19 Αυγούστου 2014

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 174η: «Ἀγρίανε τὸ Γένος μας» (Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός)








ν Δελβινακί τ 16 Αὐγούστου 2014
ριθ.  Πρωτ. 47

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ  174η

ΘΕΜΑ: «Ἀγρίανε τὸ Γένος μας»  (Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός)


            γαπητοί μου Χριστιανοί,
-Α-
            Ἔχουν περάσει περισσότερα ἀπὸ διακόσια (200) χρόνια ἀπὸ τὸν μαρτυρικὸ θάνατο τοῦ Ἐθνοϊερομάρτυρος καὶ Ἰσαποστόλου Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ. Παρὰ ταῦτα ἡ μνήμη του, οἱ Διδαχές του, οἱ προφητεῖες καὶ οἱ ὁμιλίες του ὅλο καὶ πιὸ πολὺ ζοῦν στὴν μνήμη καὶ στὴν ψυχὴ τῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν. Ἔζησε καὶ ἔδρασε σὲ δύσκολους καιροὺς καὶ σὲ χρόνια δίσεκτα, ὅταν ὁ Τοῦρκος κυριαρχοῦσε στὰ Βαλκάνια. Ἡ καταπίεση τῶν χριστιανῶν, μεγάλη, κυρίως μὲ τὶς βαρειὲς φορολογίες. Γι' αὐτό, καὶ ἀρκετοὶ χριστιανοί, μὴ ἀντέχοντας αὐτὴν τὴν τυραννία, ἀλλαξοπιστοῦσαν καὶ γινόντουσαν μουσουλμᾶνοι, γιὰ νὰ περισώσουν τὴν περιουσία τους καί, κάποτε, καὶ τὴν ζωή τους.
-Β-
            Τὸ Γένος τῶν Ἑλλήνων ἦταν βυθισμένο στὴν ἀμάθεια. Τὰ ἤθη εἶχαν πολὺ χαλαρώσει. Καὶ ἡ κοινωνία ἔδινε τὴν ἐντύπωση ὅτι εἶχε γίνει ἕνας τόπος, ὅπου κυριαρχοῦσε ἡ κακία, ἡ ἀγριότητα καὶ ἡ βία. Γι' αὐτό, ὁ ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ ἔλεγε συχνὰ κι' ἐπαναλάμβανε : "Ἀγρίανε τὸ Γένος μας". Δηλαδὴ ἀγρίεψε τὸ Γένος μας. Ξέφυγε ἀπ' τὸν δρόμο τοῦ Θεοῦ και δουλεύει στὰ πάθη τῆς ἁμαρτίας, τὰ ὁποῖα ἀπομακρύνουν τὸν ἄνθρωπο ἀπὸ τὸν εὐαγγελικὸ νόμο καὶ τὸν ἐξαγριώνουν. Ἔτσι, σὲ κάποια χωριά, πάντως ὄχι πολλά, δὲν τὸν δέχονταν τὸν Ἅγιο καὶ μᾶλλον τὸν ἔδιωχναν, φοβούμενοι ἴσως τοὺς Τούρκους, μὲ τοὺς ὁποίους ἤθελαν νὰ τἄχουν καλά. Γιὰ παράδειγμα, σὲ κάποιο χωριὸ μὲ ἀνάλογη συμπεριφορά, εἶπε στοὺς κατοίκους νὰ φορᾶτε πάντοτε τσόκαρα ! Καὶ σὲ ἄλλο, ὅπου οἱ χριστιανοὶ περιφρόνησαν τὴν πρόσκλησή του, ρώτησε : Πόσοι μένουν ἐδῶ ; Ὅταν τοῦ εἶπαν ἕνα ἀριθμό, ἀποκρίθηκε : Τόσοι νὰ μείνετε καὶ νὰ μὴν αὐξηθῆτε. Τέλος - γιὰ νὰ παραλείψουμε ἄλλα παραδείγματα - σ' ἕνα χωριό, ὅπου τὸν κυνήγησαν οἱ χριστιανοί, προφήτευσε ὅτι πολλὰ δεινὰ θὰ ὑποστοῦν ἀπὸ τοὺς Τούρκους, ὅπως καὶ ἔγινε.
-Γ-
            Πράγματι, εἶχε ἀγριέψει τὸ Γένος μας ἐκεῖνα τὰ χρόνια. Καὶ χρειάστηκε νὰ περιοδεύσῃ ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς εἴκοσι (20) σχεδὸν χρόνια, διδάσκοντας τὸν λαό, ὥστε νὰ ξαναβρῇ τὸν δρόμο τῆς

ἀρετῆς. Εἴκοσι χρόνια, μὲ ὑποτυπώδεις δρόμους, μὲ κινδύνους ἀπὸ Τούρκους καὶ ληστές, μὲ λιοπύρια, μὲ βροχὲς καὶ χιόνια καὶ φουσκωμένα καὶ ἀγριεμένα ποτάμια, εἶναι πραγματικὰ ἕνας ἆθλος. Γιατί, βέβαια, δὲν διέθετε μέσα μεταφορᾶς, οὔτε ... τηλέφωνα, οὔτε εὕρισκε ξενοδοχεῖα ὕπνου καὶ φαγητοῦ, ἀλλὰ περπατῶντας συνεχῶς καὶ πηγαίνοντας ἀπὸ χωριὸ σὲ χωριό, πότε ἐδῶ καὶ πότε ἐκεῖ, προσπαθοῦσε νὰ ἡμερέψῃ τοὺς Ἕλληνες, ποὺ ὑπέφεραν ἀπὸ τὸν Τοῦρκο, τὴν φτώχεια καὶ τὴν κακομοιριά. Καί, τελικά, φαίνεται ὅτι τὸ πέτυχε, μὲ τὴν χάρη, βέβαια τοῦ Θεοῦ.
-Δ-
            Μετὰ ἀπὸ λίγες δεκαετίες ἀπὸ τὸ μαρτυρικό του τέλος, ἡ Ἑλλάδα κατάφερε νὰ ἐλευθερώσῃ τὴν Πελοπόννησο, τὴν Στερεὰ καὶ τὶς Κυκλάδες νήσους. Ἀργότερα, σ' αὐτὸ τὸ μικρὸ κράτος προστέθηκαν ἡ Θεσσαλία, ἡ Ἄρτα καὶ τὰ Ἰόνια νησιά, ἐνῷ κατὰ τὸν πόλεμο τοῦ 1912-13 μέχρι καὶ τὸ 1920, ἡ Κρήτη, ἡ Σάμος, ὅλα τὰ νησιὰ τοῦ Αἰγαίου, ἡ Θράκη, ἡ Μακεδονία καὶ ἡ Ἤπειρος ἐνσωματώθηκαν στὸν ἐθνικὸ κορμό. Καὶ σήμερα, ἡ Πατρίδα μας εἶναι ἰσότιμο μέλος στὴν Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση καὶ στὸν Ὀργανισμὸ Ἡνωμένων Ἐθνῶν. Παρὰ ταῦτα ὅμως, ἄν ξαναρχόταν σήμερα ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς θὰ ξανάλεγε ὅτι «ἀγρίανε τὸ Γένος μας». Γιατί, πράγματι, βλέπουμε μιὰ ἐκτροπὴ τῆς κοινωνίας μας πρὸς τὴν λεηλασία τοῦ δημοσίου χρήματος, πρὸς τὴν βία, τὸ ἔγκλημα καί, γενικῶς, σὲ παραβατικὲς συμπεριφορές, ποὺ προκαλοῦν μεγάλη ἀνησυχία καὶ ἀβεβαιότητα γιὰ τὸ μέλλον αὐτοῦ τοῦ Τόπου.
-Ε-
            Εἶναι, ἑπομένως, ἀνάγκη νὰ ξανακούσουμε τὴν φωνὴ τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ νὰ μᾶς καλῇ σὲ μετάνοια. Αὐτό, ἀκριβῶς, θὰ μᾶς ὑπενθυμίση καὶ ὁ ἑορτασμὸς τῆς μνήμης του στὴν Κόνιτσα, ὅπου καὶ ὁ περικαλλὴς Ναός του. Ἔτσι, τὴν παραμονή, Σάββατο, 23 Αὐγούστου 2014 στὶς 7 μ.μ. θὰ ψαλῆ Μέγας Ἀρχιερατικὸς Ἑσπερινὸς καὶ θὰ ἐπακολουθήσῃ ἡ λιτάνευση τῆς Εἰκόνος καὶ τοῦ Ἱεροῦ Λειψάνου τοῦ Ἁγίου. Στὶς 24 Αὐγούστου, Κυριακή, ἡμέρα τῆς μνήμης τοῦ Ἁγίου, θὰ τελεσθῇ πολυαρχιερατικὴ Θεία Λειτουργία. Οἱ καταβασίες (δεύτερη καμπάνα) θὰ ἀρχίσουν στὶς 7.30 τὸ πρωΐ.
            Θὰ σᾶς περιμένω ὅλους. Πολλὰ τὰ ἔτη σας, ἅγια, εὐλογημένα καὶ ἀγωνιστικά.

Διάπυρος πρς Χριστν εχέτης
Ο   ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ


†  Δρυϊνουπλεως, Πωγωνιανς κα Κοντσης  Α Ν Δ Ρ Ε Α Σ

Δευτέρα 4 Αυγούστου 2014

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 173η: «Αὔγουστος: Ὁ μήνας τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου»







ν Δελβινακί τ 4 Αὐγούστου 2014
ριθ.  Πρωτ. 46

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ  173η

ΘΕΜΑ: «Αὔγουστος :  Ὁ μήνας τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου»


            γαπητοί μου Χριστιανοί,
-Α-
            Ὅλοι οἱ μῆνες τοῦ χρόνου ἔχουν τὶς ὀμορφιές τους καὶ τὰ καλά τους. Ὅμως, ὁ Αὔγουστος, ἡ καρδιὰ τοῦ καλοκαιριοῦ, ἔχει μιὰ ἰδιαίτερη χάρη καὶ εὐλογία. Γιατὶ ὁλόκληρο τὸν μῆνα αὐτό, ἰδιαιτέρως δὲ τὶς δέκα πέντε πρῶτες ἡμέρες, τιμᾶται τὸ σεπτὸ πρόσωπο τῆς Παναγίας μας. Μὲ τὴν μεγάλη καὶ τὴν μικρὴ  Παράκληση, ποὺ ψάλλονται ἐναλλάξ τὰ βράδυα τοῦ Δεκαπενταυγούστου, ἡ Ἐκκλησία καλεῖ τοὺς πιστοὺς νὰ προσφύγουν στὴν Ὑπεραγία Θεοτόκο γιὰ ὅλα ὅσα τοὺς ἀπασχολοῦν. Καὶ Ἐκείνη ὅλους τοὺς ἀκούει, γιὰ ὅλους δέεται στὸν Υἱό Της τὸν Κύριο Ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστό, καὶ ὅταν κρίνῃ, προσφέρει "τὸ δώρημα πρὸς τὸ συμφέρον τῆς αἰτήσεως". Νὰ σημειώσουμε ἐδῶ, πὼς ἡ Ἱερὰ Παράκληση δὲν ψάλλεται τὴν παραμονὴ τῆς ἑορτῆς τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος (5 Αὐγούστου), ὅπως ἐπίσης καὶ τὴν παραμονὴ τῆς ἑορτῆς τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου (14 Αὐγούστου).
-Β-
            Εἶναι πολὺ συγκινητικὸ νὰ βλέπῃ κανεὶς τοὺς χριστιανοὺς νὰ συμμετέχουν στὶς "Παρακλήσεις". Ἄνδρες καὶ γυναῖκες ἡλικιωμένοι καὶ νεώτεροι, νέοι, νεάνιδες καὶ παιδιά, προσεύχονται καὶ πολλοὶ συμψάλλουν τὰ ὡραῖα καὶ κατανυκτικὰ τροπάρια τῶν κανόνων τῆς Μεγάλης καὶ τῆς Μικρῆς Παρακλήσεως. Ὅλοι νοιώθουν μεγάλη οἰκειότητα πρὸς τὸ πρόσωπο τῆς Παναγίας, ἐπειδὴ εἶναι ἡ στοργικὴ Μητέρα, ἡ Προστάτις καὶ βοηθὸς στὶς δυσκολίες καὶ στὰ προβλήματα τῆς ἀνθρώπινης ζωῆς. Ἀλλὰ καὶ γιατὶ ἀξιώθηκε ἀπὸ τὸν Θεὸ νὰ δεχθῇ τὸ μήνυμα ὅτι θὰ γινόταν ἡ Μητέρα τοῦ Υἱοῦ τοῦ Οὐρανίου Πατρός. Καὶ παρὰ τὸ ὅτι ὁ Ἀρχάγγελος Γαβριὴλ τὴν ἡμέρα τοῦ Εὐαγγελισμοῦ της τὴν ἐχαρακτήρισε "Κεχαριτωμένη", δηλαδή προικισμένη ἀπὸ τὸν Θεὸ μὲ πολλὲς καὶ ἐξαιρετικὲς χάρες, καὶ ὡς "εὐλογημένη ἐν γυναιξί", δηλαδὴ εὐλογημένη ὅσο καμία ἄλλη γυναῖκα, ἡ Παναγία παρέμεινε ταπεινή, ἕτοιμη πάντοτε ν' ἀκούῃ τοὺς ταπεινοὺς καὶ πονεμένους ἀνθρώπους.
-Γ-
            Ναοὶ μεγαλοπρεπεῖς καὶ φτωχὰ ἐξωκκλήσια καὶ Ἱερὰ Μοναστήρια δέχονται πάντοτε, ἰδιαιτέρως τώρα τὸν Δεκαπενταύγουστο, πλήθη ἀνθρώπων. Ἡ Παναγία τῆς Τήνου, ἡ Ἑκατονταπυλιανὴ τῆς Πάρου, ἡ Παναγία ἡ Σουμελιώτισσα στὸ Βέρμιο, ἡ Τρυπητὴ στὸ Αἴγιο, ἡ Γηροκομίτισσα στὴν Πάτρα, ἡ Παναγία στὸ Μέγα Σπήλαιο καὶ στὴν Ἁγία Λαύρα καὶ στὴν Μονὴ Εἰκοσιφίνισσας, εἶναι μερικὰ ἀπὸ τὰ πάμπολλα ἱερὰ σεβάσματα τοῦ Ὀρθοδόξου Ἑλληνισμοῦ, ὅπως ἐπίσης καὶ ἡ Παναγία στὴν Μονὴ Μπαλουκλῆ καὶ τῶν Βλαχερνῶν στὴν Πόλη τῶν ὀνείρων μας, στὴν Κωνσταντινούπολη. Δὲν γνωρίζω γιατί, ἀλλὰ ὅλοι νοιώθουμε μιὰ σιγουριὰ καὶ μιὰ γαλήνη ψυχική, ὅταν εἴμαστε κοντὰ σ' ἕνα ἱερὸ Προσκύνημα τῆς Παναγίας μας. Εἶναι χάρη καὶ εὐλογία Θεοῦ !
-Δ-
            Αὐτὴ τὴν σιγουριὰ καὶ τὴν γαλήνη νοιώθουμε ὅταν βρισκώμαστε στὸ πανάρχαιο αὐτὸ Μοναστήρι τῆς Παναγίας τῆς Μολυβδοσκέπαστης, ποὺ τὰ τελευταῖα κυρίως χρόνια παρουσιάζει μιὰ θαυμαστὴ ἄνθηση. Μὲ τὴν θαυματουργὴ Εἰκόνα τῆς Θεοτόκου, μὲ τὸν τάφον τοῦ ἀοιδίμου Μητροπολίτου ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΟΥ, μὲ τὴν κατανυκτικὴ ἀτμόσφαιρα καὶ τὸ ὄμορφο καὶ ἥμερο περιβάλλον προσελκύει πολλοὺς χριστιανούς, τόσο ἀπὸ τὸν Ἑλλαδικὸ χῶρο, ὅσο καὶ ἀπὸ τὴν περιοχὴ τῆς Βορείου Ἠπείρου. Εἶναι, θὰ λέγαμε, ἕνα Πανελλήνιο προσκύνημα στὴν παραμεθόριο τῆς Ἑλληνικῆς μας Πατρίδος. Μέχρι τώρα ἔχει δεχθῆ τὰ πλήγματα ξένων ἐπιδρομέων, μὲ τελευταίους τὰ ναζιστικὰ στρατεύματα τῆς Γερμανικῆς Κατοχῆς, ποὺ ἔκαψαν τὰ κελλιά, ἐκτὸς ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία. Μὲ τὴν χάρη, ὅμως, τῆς Παναγίας, τὸ Μοναστήρι ξαναγεννήθηκε ἀπὸ τὴν τέφρα του. Δόξα τῷ Θεῷ !
-Ε-
            Ἐδῶ, λοιπόν, κάθε χρόνο τελεῖται Ἱερὰ Ἀγρυπνία, τὴν ὁποία ἔχει καθιερώσει ὁ μακαριστὸς Ἱεράρχης ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΟΣ. Σὺν Θεῷ, θὰ γίνῃ καὶ ἐφέτος. Ἔτσι, τὴν παραμονή, Πέμπτη, 14 Αὐγούστου 2014, θὰ ἀρχίσῃ ἡ Ἀγρυπνία στὶς ἐννέα (9) τὸ βράδυ, ἀφοῦ προηγουμένως θὰ ψαλῆ τρισάγιον ἐπὶ τοῦ τάφου τοῦ ἀοιδίμου ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΟΥ. Ἡ Ἀγρυπνία θὰ τελειώσῃ τὸ πρωῒ τῆς 15ης Αὐγούστου, γύρω στὶς 5.30 π.μ. Ἀργότερα θὰ τελεσθῆ καὶ Δεύτερη Θεία Λειτουργία.
            Ἐλᾶτε νὰ συμπροσευχηθοῦμε καὶ νὰ συμπαρακληθοῦμε. Χρόνια πολλὰ σὲ ὅλους. Ἡ Παναγία Σκέπη μας καὶ Βοηθός. 
Διάπυρος πρς Χριστν εχέτης
Ο   ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

†  Δρυϊνουπλεως, Πωγωνιανς κα Κοντσης  Α Ν Δ Ρ Ε Α Σ

Παρασκευή 25 Ιουλίου 2014

Δελτίο Τύπου περὶ διοικητικῶν μεταρρυθμίσεων στὴ Βόρειο Ἤπειρο







Ἐν Δελβινακίῳ τῇ 24ῃ Ἰουλίου 2014
Ἀριθ. Πρωτ.:  61
ΔΕΛΤΙΟ  ΤΥΠΟΥ
Ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καί Κονίτσης κύριος ΑΝΔΡΕΑΣ ἔκανε τίς ἀκόλουθες δηλώσεις :

«Ὡς πρόεδρος τοῦ «Πανελληνίου Συνδέσμου Βορειοηπειρωτικοῦ Ἀγῶνος» (ΠΑ.ΣΥ.Β.Α.) καὶ πνευματικὸς Ἀρχηγὸς τῆς «Συντονιστικῆς Φοιτητικῆς Ἑνώσεως Βορειοηπειρωτικοῦ Ἀγῶνος» (Σ.Φ.Ε.Β.Α.) , παρακολουθῶ μὲ πολλὴ ἀγωνία τὰ ὅσα συμβαίνουν, τελευταῖα, στὴν Ἑλληνικὴ Κοινότητα τῆς Βορείου Ἠπείρου. Ἡ Ἀλβανία, ποὺ δὲν εἶχε οὔτε ἔχει πραγματικὲς φιλικὲς σχέσεις μὲ τὴν Ἑλλάδα, ἀφοῦ μέχρι τώρα δὲν πέτυχε νὰ ἀφελληνίσῃ τοὺς Βορειοηπειρῶτες μὲ τὶς διάφορες δόλιες μεθοδεύσεις της, θέλει τώρα - μὲ πρόσχημα διοικητικὲς μεταρρυθμίσεις στὴν Τοπικὴ Αὐτοδιοίκηση - νὰ ἐξουθενώσῃ τὴν ἑλληνόψυχη Χειμάρρα, τοὺς Ἑλληνοβλάχους καὶ ἀρκετὰ Ἑλληνικὰ χωριά, στὴν παραμεθόριο μὲ τὴν Ἑλλάδα περιοχή.
Συγκεκριμένα, ἡ Χειμάρρα πρόκειται νὰ ἑνωθῇ μὲ τὸν ἀμιγῶς ἀλβανικὸ δῆμο Vranisht, στὸ βόρειο μέρος τῆς ἱστορικῆς καὶ ἀδούλωτης πόλεως, προφανῶς γιὰ νὰ πετύχῃ ἡ Ἀλβανία τὸν ἐξαλβανισμό της, παρὰ τὴν ἀντίδραση τῶν Χειμαρριωτῶν, ἐνῷ ὑπάρχει σχέδιο νὰ ἀλλάξουν τὰ ὅρια μειονοτικῶν ἐπαρχιῶν, ὥστε κάποια χωριά τους νὰ περιλαμβάνωνται σὲ ἄλλους μὴ μειονοτικοὺς δήμους, πάντοτε γιὰ τὸν ἴδιο σκοπό. Τέλος, τὸ κόμμα τῶν «Τσάμηδων», ποὺ ἔχει πέντε (5) βουλευτὲς στὴν ἀλβανικὴ Βουλή, ζητάει ὁ νέος δῆμος Κονίσπολης, ποὺ πρόκειται νὰ δημιουργηθῇ, νὰ μετονομασθῇ σὲ «Δῆμο Τσαμουριᾶς», στὸν ὁποῖο θὰ ἐνταχθοῦν καὶ ὡρισμένα ἀμιγῶς Βορειοηπειρωτικὰ χωριά. Καὶ ὅλα αὐτὰ τώρα, ποὺ ἡ Ἀλβανία μὲ τὶς ἐνέργειες τῆς Ἑλλάδας, ἔχει ἀποκτήσει τὸ καθεστὼς τῆς ὑποψήφιας πρὸς ἔνταξη στὴν Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση χώρας.
Γιὰ ὅλες αὐτές τὶς, αὐτόχρημα ἀπαράδεκτες καὶ ἐχθρικὲς πρὸς τοὺς Βορειοηπειρῶτες καὶ τὴν Ἑλλάδα, μεθοδεύσεις, διαμαρτύρομαι ἐντονότατα. Εἶναι, βέβαια, ἐλπιδοφόρο τὸ γεγονός, ὅτι σύσσωμη ἡ ἡγεσία τῆς Βορείου Ἠπείρου διαμαρτύρεται γιὰ τὶς ἀλβανικὲς δολιχοδρομίες. Καὶ μακάρι νὰ καταλάβῃ ὅτι «ἡ ἰσχὺς ἐν τῇ ἑνώσει», παραμερίζοντας τὶς ὁποιεσδήποτε ἀντιθέσεις, ἀφοῦ ὁ κίνδυνος βρίσκεται «ante portas». Ἔχει, ὅμως, χρέος ἐθνικὸ καὶ ἡ Ἑλληνικὴ Κυβέρνηση καί, μάλιστα, τὸ Ἑλληνικὸ Ὑπουργεῖο Ἐξωτερικῶν, νὰ ἀντιδράσῃ ἀποφασιστικὰ καὶ μεθοδικά, ὥστε νὰ μὴν περάσῃ ἡ ἀφόρητη καὶ μισελληνικὴ αὐτὴ ἀπόφαση τῆς γείτονος. Τὰ γεγονότα, ποὺ τρέχουν σὰν χιονοστιβάδα δὲν ἐπιτρέπουν κανένα ἐφησυχασμό, ὁ ὁποῖος ἰσοδυναμεῖ μὲ προδοσία. Πάνω καὶ πέρα ἀπὸ τὰ οἰκονομικὰ ζητήματα, προέχει ἡ σωτηρία τοῦ Βορειοηπειρωτικοῦ Ἑλληνισμοῦ»

(Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως)