Πέμπτη 22 Δεκεμβρίου 2016

Χριστουγεννιάτικη Ἐγκύκλιος Μητροπολίτου Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καὶ Κονίτσης κ.κ. Ἀνδρέου









Νύκτα  Γεννήσεως
Ἐν τῷ Ἱερῷ Ἐπισκοπείῳ
Ἀριθ.  Πρωτ. 77

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ   198ῃ

ΘΕΜΑ: «Χριστούγεννα - "Καὶ ἐπὶ γῆς ...",  τί ;

            Ἀγαπητοί μου Χριστιανοί,

-Α-
            "Χριστούγεννα", διαλαλοῦν μὲ τὸν χαρμόσυνο ἦχο τους οἰ καμπάνες. "Χριστούγεννα", ἡ "μητέρα" ὅλων τῶν Ἑορτῶν, ποὺ μᾶς θυμίζει κυρίως τὸν ὕμνο τῶν ἁγίων ἀγγέλων : "... καὶ ἐπὶ γῆς εἰρήνη, ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία". Ἄς δοξάζουν τὸν Θεὸ οἱ ἄγγελοι στὸν Οὐρανό · καὶ στὴν γῆ ὁλόκληρη, ποὺ εἶναι ταραγμένη ἀπὸ τὴν ἁμαρτία καὶ τὰ βίαια πάθη της, ἄς βασιλεύσῃ ἡ θεϊκὴ εἰρήνη · διότι ὁ Θεὸς ἐκδήλωσε τώρα τὴν εὔνοια καὶ τὴν εὐαρέσκειά Του στοὺς ἀνθρώπους μὲ τὴν ἐνανθρώπηση τοῦ Υἱοῦ Του.
            Ὄντως, γεγονὸς μοναδικὸ ἡ Γέννηση τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ Μυστήριο, ποὺ δὲν τὸ χωράει ὁ περιωρισμένος ἀνθρώπινος νοῦς. Πῶς, δηλαδή, "ὁ ἀχώρητος παντί", Αὐτὸς ποὺ δὲν τὸν χωρᾶνε τὰ σύμπαντα, νὰ χωρέσῃ μέσα σὲ ἕνα ἀνθρώπινο σῶμα, ψάλλει ἡ Ἐκκλησία στὸν Ὄρθρο τῆς Ἑορτῆς. Καὶ ἦλθε στὴν γῆ μας γιὰ νὰ φέρῃ τὴν εἰρήνη στὶς καρδιές, αὐτὸ τὸ μεγάλο ἀγαθό, ποὺ ἐπιθυμεῖ τόσο πολὺ ὁ κόσμος.
-Β-
            Ὅμως, ἄν καὶ πέρασαν περισσότερα ἀπὸ δυὸ χιλιάδες χρόνια, ἀπὸ τὴν μοναδικὴ ἐκείνη νύχτα, ποὺ ἀκούστηκε στὴν Βηθλεὲμ ὁ ἀγγελικὸς ὕμνος, δὲν φαίνεται νὰ ἐπικρατῇ ἡ εἰρήνη στὸν κόσμο. Τὸν 20ὸ αἰῶνα, δυὸ παγκόσμιοι πόλεμοι σκόρπισαν τὸν θάνατο καὶ τὴν καταστροφή. Καὶ στὸν 21ο αἰῶνα, πόλεμοι καὶ "ἀκοαὶ πολέμων" συγκλονίζουν πολλὲς περιοχὲς τοῦ πλανήτη μας, ἰδιαίτερα τὴν Μέση Ἀνατολὴ καὶ τὴν εὐρύτερη περιοχή της. Γι' αὐτό, καὶ ὡρισμένοι διερωτῶνται μὲ ἀπογοήτευση : Ποῦ εἶναι, λοιπόν, ἡ εἰρήνη, ποὺ ἦρθε νὰ φέρῃ ὁ Χριστός ; Γιατὶ τόσους αἰῶνες, παραμένει ἕνα ἄπιαστο καὶ ἀπραγματοποίητο ὄνειρο ; Γιατί, παληότερα, ἡ "Κοινωνία τῶν Ἐθνῶν" καί, ἀργότερα, ὁ "Ο.Η.Ε." δὲν πέτυχαν νὰ εἰρηνεύσουν μεταξύ τους τὰ κράτη καὶ τοὺς λαούς ;
-Γ-
            Τὴν ἀπάντηση στὰ ἀγωνιώδη αὐτὰ ἐρωτήματα τὴν ἔχει δώσει ὁ ἴδιος ὁ Θεός, πολλοὺς αἰῶνες πρὸ Χριστοῦ : "ἐὰν θέλητε καὶ εἰσακούσητέ μου, τὰ ἀγαθὰ τῆς γῆς φάγεσθε · ἐὰν δὲ μὴ θέλητε, μηδὲ εἰσακούσητέ μου, μάχαιρα ὑμᾶς κατέδεται" (Ἠσ. α΄ 19-20). Ἄν, δηλαδή, ὑπακούετε στὸ θέλημά μου, ποὺ εἶναι εἰρήνη, δικαιοσύνη καὶ ἀγάπη, θὰ ἀπολαμβάνετε τὰ ἀγαθὰ τῆς γῆς. Ἄν, ὅμως, πορεύεσθε ἀντίθετα μὲ τὸν θεϊκὸ νόμο, θὰ παίρνετε τὰ ἐπίχειρα τῆς κακίας σας, ποὺ εἶναι ὁ θάνατος καὶ ἡ καταστροφή. Αὐτὸ ἀκριβῶς, ποὺ ἔζησε καὶ συνεχίζει νὰ ζῇ ἡ ἀνθρωπότητα, ἡ ὁποία ἔχει ἀποστατήσει ἀπὸ τὸν δρόμο τοῦ Θεοῦ.
-Δ-
            Κι' αὐτὰ μὲν γιὰ τὰ συμβαίνοντα ἀνάμεσα στὰ κράτη καὶ στοὺς λαούς. Ἀλλὰ ὁ Ἰησοῦς Χριστός, μίλησε καὶ γιὰ τὴν προσωπικὴ θέση τοῦ καθενός μας μὲ τὸν Θεό. Ὅταν κατέβαινε ἀπὸ τὸ Ὄρος τῶν Ἐλαιῶν καὶ πήγαινε πρὸς τὴν πόλη τῶν Ἱεροσολύμων, ὅπου τοῦ ἔγινε ἡ θριαμβευτικὴ ἐκείνη ὑποδοχὴ τοῦ λαοῦ, βλέποντας τὴν προφητοκτόνο πόλη ἀπὸ ψηλά, "ἔκλαυσεν ἐπ' αὐτῇ, λέγων ὅτι εἰ ἔγνως καὶ σύ, καί γε ἐν τῇ ἡμέρᾳ σου ταύτη, τὰ πρὸς εἰρήνην σου !  νῦν δὲ ἐκρύβη ἀπὸ ὀφθαλμῶν σου" (Λουκᾶ ιθ΄ 41-42). Τὸν κατέλαβαν λυγμοὶ καὶ ἔχυσε ἄφθονα δάκρυα γιὰ τὴν πόλη τῶν Ἱεροσολύμων, λέγοντας ὅτι ἄν ἤξερες ὅτι ἡ πίστη καὶ ἡ ὑπακοὴ σ' ἐμένα θὰ σοῦ ἐξασφάλιζε τὴν εἰρήνη μὲ τὸν Θεό, καὶ συγχρόνως θὰ ἀπέτρεπε τὴν καταστροφή σου καὶ δὲν θὰ χανόσουν. Τώρα, ὅμως, εἶναι τυφλωμένα τὰ μάτια σου καὶ δὲν μπορεῖς νὰ δῇς τὰ δεινὰ ποὺ σὲ περιμένουν.
-Ε-
            Ὅλα αὐτά, ἀγαπητοὶ ἀδελφοί, σημαίνουν ἁπλᾶ, ὅτι ἡ συναίσθηση τῶν ἁμαρτιῶν μας καὶ ἡ εἰλικρινὴς καὶ βαθειὰ μετάνοια φέρνει τὴν ἀληθινὴ εἰρήνη στὶς καρδιὲς καὶ στὸν κόσμο. Διότι, ὅπως θὰ διακηρύξῃ καὶ ὁ ἀπόστολος Παῦλος, ὁ Χριστὸς "ἐστιν ἡ εἰρήνη ἡμῶν" (Ἐφεσ. β΄14). Ὁ Χριστός, καὶ μόνον ὁ Χριστός, εἶναι ἡ πραγματική μας εἰρήνη. Ἄν ὅλοι τὸ καταλάβουμε, τότε καὶ στὶς καρδιὲς καὶ στὴν οἰκογένεια καὶ στὴν κοινωνία καὶ στὸν κόσμο ὁλόκληρο, θὰ ἔλθῃ σίγουρα ἡ πολυπόθητη εἰρήνη, τὴν ὁποία τὴν γεύονται ἤδη οἱ συνειδητοὶ χριστιανοί, ποὺ ἀγωνίζονται τὸν καλὸν ἀγῶνα, "ἄχρις οὗ μορφωθῇ Χριστός" μέσα τους (Γαλ. δ΄ 19), μέχρις ὅτου, δηλαδή, γίνῃ ὁ καθένας τους ἕνας μικρὸς Χριστός, ποὺ θὰ σκορπίζῃ γύρω του, μὲ τὴν ἐνάρετη ζωή του, τὴν χαρὰ καὶ "τὴν εἰρήνη τοῦ Θεοῦ τὴν ὑπερέχουσαν πάντα νοῦν" (Φιλιπ. δ΄ 7). Δηλαδή, τὴν εἰρήνη ποὺ μεταδίδει ὁ Θεὸς στοὺς δικούς Του, καὶ τὴν ὁποία κανένας ἄνθρωπος, ποὺ ζῇ μακριὰ ἀπὸ τὸ θεϊκὸ θέλημα, δὲν μπορεῖ νὰ τὴν νοιώσῃ.
            Χρόνια ἅγια, εἰρηνικὰ καὶ εὐλογημένα γιὰ ὅλους.

Διάπυρος εὐχέτης ἐν Χριστῷ Γεννηθέντι
Ο   ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

+  Δρυϊνουπλεως, Πωγωνιανς κα Κοντσης  Α Ν Δ Ρ Ε Α Σ

Κυριακή 6 Νοεμβρίου 2016

Δελτίον Τύπου Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Δρυϊνουπόλεως κ.κ. Ἀνδρέου περὶ τῶν προσφάτων γεγονότων στὴν Χειμάρρα



                                                                                                        



 Ἐν Δελβινακίῳ τῇ 4ῃ Νοεμβρίου 2016

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καὶ Κονίτσης κ. ΑΝΔΡΕΑΣ,
ἔκανε τὶς ἀκόλουθες Δηλώσεις :

    «Μὲ περισσότερη θλίψη καὶ λιγότερη ὀργή, εἶδα στὸν Τύπο τὶς ἀλυτρωτικὲς δηλώσεις τοῦ Πρωθυπουργοῦ τῆς Ἀλβανίας κ. Ἔντι Ράμα. Ὁ κ. Ράμα εἶναι φανερό, ὅτι προσπαθεῖ νὰ μιμηθῇ τὸν νεοσουλτάνο τῆς Τουρκίας Ταγὶπ Ἐρντογάν, ὁ ὁποῖος ὀνειρεύεται τὴν Ὀθωμανικὴ «Τουρκία τῆς καρδιᾶς του». Γιατὶ κι’ αὐτὸς ἀναπολεῖ τὴν παλιὰ ... «ἀλβανικὴ Ἀθήνα», ὑποστηρίζοντας, ὅτι «ἕνας Ἀλβανὸς ἔσωσε τὴν Ἀκρόπολη» κι’ ὅτι οἱ κάτοικοι τῆς Ἀττικῆς, ἦσαν ἀλβανόφωνοι, διεκδικῶντας οὐσιαστικὰ ὡς Ἀλβανούς, ὅσους μιλᾶνε τὴν ἀρβανίτικη διάλεκτο !
            Βέβαια, τὸ Ἑλληνικὸ ὑπουργεῖο Ἐξωτερικῶν, μὲ σχετικὴ ἀνακοίνωσή του, ἀπάντησε στὶς ἐμπρηστικὲς αὐτὲς δηλώσεις τοῦ κ. Ράμα. Ὅμως, πίσω ἀπὸ τὸ ἀνιστόρητο παραλήρημα τοῦ ἀλβανοῦ Πρωθυπουργοῦ, κρύβεται τὸ σχέδιο τῶν Ἀλβανῶν γιὰ τὴν ἐξόντωση τῶν Βορειοηπειρωτῶν, ἰδιαίτερα δὲ τῶν κατοίκων τῆς Ἑλληνόψυχης Χειμάρρας, ποὺ ἀπὸ τὸ 1946, ὅταν οἱ Χειμαρραῖοι ἀρνήθηκαν νὰ ἀναγνωρίσουν τὸ ψευτοδημοψήφισμα τοῦ κομμουνιστὴ δικτάτορα Ἐνβὲρ Χότζα, ἔγιναν «κάρφος» στὸ μάτι τοῦ ἀδίστακτου ἐκείνου Ἑλληνομάχου καὶ Χριστιανομάχου. Καὶ τὸ ἀβυσσαλέο μῖσος τῶν Ἀλβανῶν ἐναντίον τῆς Χειμάρρας συνεχίζει νὰ παραμένῃ ἄσβεστο μέχρι σήμερα, ἀφοῦ ἡ ἡρωϊκὴ πόλη καὶ ἡ περιοχή της ἀρνεῖται νὰ ὑποκύψῃ καὶ νὰ δεχθῇ τὸν ἀφελληνισμό της.
            Ὅταν, πρὸ μηνῶν, ἐπρόκειτο νὰ γίνουν, μέσα, δημοτικὲς ἐκλογές, φάνηκαν καθαρὰ τὰ σχέδια τῶν Ἀλβανῶν νὰ μὴν ἐκλεγῇ Ἕλληνας δήμαρχος στὴν Χειμάρρα, ἀφοῦ συνένωσαν χωριὰ μὲ ἀλβανικὸ πληθυσμό, μὲ τὴν ἀδούλωτη Χειμάρρα. Ἔτσι ἐκλέχθηκε ἕνας Ἕλληνας μὲν τὴν καταγωγή, ἀλλά, ἀτυχῶς, ἀλβανόψυχος, ὁ Γιῶργος Γκόρος. Τότε εἶχα διαμαρτυρηθῆ ἐντόνως. Καὶ ζητοῦσα ἀπὸ τὴν Ἑλληνικὴ Κυβέρνηση νὰ προστατεύσῃ τοὺς Ἕλληνες Χειμαρριῶτες ἀπὸ τὶς σατανικὲς ἀλβανικὲς μεθοδεύσεις. Δυστυχῶς, οὐδεὶς κινήθηκε. Τώρα, βέβαια, ποὺ τὸ μαχαίρι ἔφθασε στὸ κόκκαλο, τὸ Ἑλληνικὸ ΥΠΕΞ προσπαθεῖ νὰ μαζέψῃ τὰ ἀσυμμάζευτα, ἐκδίδοντας, εὐτυχῶς, μιὰ σοβαρὴ ἀνακοίνωση, ὡς ἀπάντηση στὰ φληναφήματα τοῦ κ. Ράμα, ὅπως παραπάνω ἀναφέρθηκε.
            Αὐτὴ τὴ στιγμή, πάντως, οἱ Βορειοηπειρῶτες τῆς Χειμάρρας παραμένουν στοὺς δρόμους, ἐμποδίζοντας τοὺς Ἀλβανοὺς νὰ κατεδαφίσουν τὰ σπίτια τους, δέκα ἐννέα (19) τὸν ἀριθμό, τὸν χῶρο τῶν ὁποίων οἱ Ἀλβανοὶ θέλουν γιὰ τὴν μεταμόρφωση τῆς πόλεως, σύμφωνα, δῆθεν, μὲ τὰ εὐρωπαϊκὰ πρότυπα (τρομάρα τους) !
            Τὸ λέω ξανὰ καὶ τὸ φωνάζω : Ἡ Χειμάρρα καί, γενικώτερα, ἡ Βόρειος Ἤπειρος, κινδυνεύει τὰ ἔσχατα. Ὁ πολιτικὸς κόσμος ἄς ἀφήσῃ τὶς κοκκορομαχίες, γιὰ τὸ ραδιοτηλεοπτικὸ Συμβούλιο κι’ ἄς δῇ τὶ μπορεῖ καὶ τί, ἐν προκειμένῳ, πρέπει νὰ πράξῃ. Γιατὶ ὑπάρχει καὶ τὸ ζήτημα τῶν «Τσάμηδων», ποὺ τὸ βρίσκουμε συνεχῶς μπροστά μας. «Φύλακες, γρηγορεῖτε» ! ».

(Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως).

Τρίτη 25 Οκτωβρίου 2016

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 197η, ΘΕΜΑ: "Ξαφνιάσματα τῆς Φύσης" οἱ ἡρωΐδες Γυναῖκες τοῦ 1940-41.









ν Δελβινακί τῇ 10ῃ Ὀκτωβρίου  2016
ριθ.  Πρωτ.: 76


ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ  197η

ΘΕΜΑ: "Ξαφνιάσματα τῆς Φύσης" οἱ ἡρωΐδες Γυναῖκες τοῦ 1940-41.

            Ἀγαπητοί μου Χριστιανοί,
-Α-
            Στὸ θρυλικὸ Ἔπος τοῦ 1940 - 1941, ἀθόρυβο ἀλλὰ σπουδαῖο ρόλο ἔπαιξαν καὶ οἱ Ἑλληνίδες Γυναῖκες, εἴτε στὶς πόλεις ζοῦσαν, εἴτε στὰ χωριὰ καὶ στὴν ὕπαιθρο. Τὸ πολεμικὸ σάλπισμα, ἐκεῖνο τὸ πρωϊνὸ τῆς 28ης Ὀκτωβρίου 1940, βρῆκε ὅλο τὸ Ἔθνος στὸ πόδι. Καὶ βέβαια, δὲν θὰ μποροῦσαν νὰ λείψουν καὶ οἱ γυναῖκες ἀπὸ αὐτὸν τὸν γενικὸ ξεσηκωμό. Γιατὶ ἀπὸ τὰ πανάρχαια χρόνια, ὅταν οἱ μανάδες ξεπροβόδιζαν τὰ παιδιά τους γιὰ τὸν πόλεμο, δίνοντάς τους τὴν ἀσπίδα ἔλεγαν, γενναῖες καὶ ἀλύγιστες : "Ἤ τὰν ἤ ἐπὶ τᾶς", δηλαδὴ ἤ θὰ φέρῃς πίσω τὴν ἀσπίδα νικητὴς ἤ θὰ σὲ φέρουν ἐπάνω της σκοτωμένο γιὰ τὴν Πατρίδα.
-Β-
Πρῶτες στὴν προσφορὰ πρὸς τὸν μαχόμενο Στρατό μας, οἱ ἡρωΐδες γυναῖκες τῆς Πίνδου. Ζαλωμένες στὴν πλάτη κιβώτια μὲ πυρομαχικά, τρόφιμα, πουλόβερ καὶ "τσουράπια"- κάλτσες, ὅλα μάλλινα, πλεγμένα ἀπὸ τὰ χέρια τους, "τὰ κοφτὰ γκρεμνά ... ἀνέβαιναν", θὰ γράψῃ μὲ θαυμασμὸ σ' ἕνα ποίημά του ὁ Νικηφόρος Βρεττάκος. Καὶ θὰ προσθέσῃ, ὅτι ἐνῷ "τὶς ἀεροτραμπάλιαζε ὁ ἄνεμος φορτωμένες κι' ἔλυνε τὰ τσεμπέρια τους κι' ἔπαιρνε τὰ μαλλιά τους" "αὐτὲς ἀντροπατάγανε ψηλὰ πέτρα τὴν πέτρα κι' ἀνηφορίζαν στὴ γραμμή, ὅσου ποὺ μέσ' στὰ σύννεφα χάνονταν ὀρθομέτωπες ἡ μιὰ πίσω ἀπ' τὴν ἄλλη". Γυναῖκες νέες, ἀλλὰ καὶ ἡλικιωμένες, μέχρι καὶ 88 ἐτῶν (!), ἀψηφώντας τὶς θύελλες, τὸ χιόνι, τὸν πάγο καὶ τὸ τρομερὸ κρύο, ἔφταναν ψηλὰ στὶς ἀετοφωλιὲς τῆς Πίνδου, ἐκεῖ ποὺ ἦταν ἀδύνατο νὰ φθάσουν τὰ μεταγωγικά, δηλαδὴ τὰ μουλάρια, γιὰ νὰ προσφέρουν στοὺς φαντάρους μας ἀγάπη καὶ ζεστασιὰ μὲ τὴν παρουσία τους, καὶ μὲ τὰ τόσο ἀπαραίτητα πυρομαχικά, τὸ καλοζυμωμένο ψωμί, τὰ μάλλινα, τὴν μικρή, ἀλλὰ τεράστια προσφορὰ τῆς καρδιᾶς τους.
-Γ-
Καὶ νὰ ἦταν μόνο αὐτές ! Ἦταν κι' ἐκεῖνες , ποὺ μπῆκαν στὸ νερὸ ὁρμητικῶν καὶ ἄγριων ποταμῶν, καί, πιασμένες σφιχτὰ ἀπὸ τοὺς ὤμους, σχημάτιζαν πρόχωμα, ποὺ ἀνέκοβε  τὴν ὁρμὴ τῶν νερῶν, κι' εὐκόλυνε τοὺς γεφυροποιοὺς τοῦ Στρατοῦ μας γιὰ νὰ δημιουργοῦν γέφυρες, ὥστε νὰ μποροῦν νὰ περνᾶνε οἱ πολεμιστὲς καὶ τὰ μεταγωγικά. Στὸν ποταμὸ Βογιοῦσα, στὸν Καλαμᾶ, στὸν Δρῖνο ἐπαναλήφθηκε αὐτὸ τὸ ἐκπληκτικὸ γεγονός.
Ἀλλὰ καὶ οἱ ἄλλες, στὶς πόλεις, πού, νύχτα - μέρα, ἔπλεκαν γάντια, μπλοῦζες, φανέλλες, κασκόλ · ποὺ ἑτοίμαζαν δέματα, ποὺ ἔγραφαν γράμματα στοὺς ἥρωες, ἐκ μέρους τῶν συγγενῶν τους, οἱ ὁποῖοι ἦταν ἀναλφάβητοι · ποὺ ἔτρεχαν στὰ νοσοκομεῖα γιὰ νὰ ἐπισκεφθοῦν τοὺς τραυματίες μας· ποὺ ἐπισκέπτονταν τὰ σπίτια τῶν πολεμιστῶν, γιὰ νὰ τονώσουν καὶ νὰ ἐνισχύσουν τὶς φτωχὲς οἰκογένειές τους, τὶς ὁποῖες ὁ προστάτης τους, στὸ κάλεσμα τῆς Πατρίδος, τὶς ἄφησε στὰ πεντανέμια ... Κι' ἄν πῇ κανεὶς γιὰ τὶς ἀδελφὲς νοσοκόμες, αὐτὲς ἔγιναν κυριολεκτικὰ θυσία στὴν νοσηλεία τῶν τραυματιῶν ἀπὸ τὰ ἐχθρικὰ πυρά, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τὰ φοβερὰ κρυοπαγήματα.
-Δ-
Ἀκόμη, καὶ ὅσες γυναῖκες ὑπηρετοῦσαν τὸ ἆσμα καὶ τὸ θέαμα, ἐτάχθηκαν ἐθελοντικὰ στὴν ψυχαγωγία τοῦ μαχόμενου Στρατοῦ μας. Κορυφαία, "ἡ τραγουδίστρια τῆς νίκης", ὅπως δίκαια τὴν ἀποκάλεσαν, ἡ θρυλικὴ Σοφία Βέμπο. Μὲ τὰ περίφημα πολεμικὰ τραγούδια της ἐμψύχωνε τὰ "παιδιά, τῆς Ἑλλάδος παιδιά", ἐξευτέλιζε τοὺς Ἰταλοὺς κοκορόφτερους καὶ τὸν γελοῖο "Ντοῦτσε", τὸν Μπενῖτο Μουσολίνι, ἀλλὰ καὶ ἐξέφραζε τὸν πόνο τοῦ Ἔθνους γιὰ τὶς παλινωδίες καὶ τὴν ἀχαριστία τῶν Συμμάχων πρὸς τὴν Ἑλλάδα.
-Ε-
Τέλος, ἀνάμεσα στὶς πολλὲς ἐπώνυμες καὶ ἀνώνυμες Ἑλληνίδες ξεχωρίζουμε δυὸ μανάδες : α) Τὴν μάνα ποὺ ἔγραφε στὸν στρατευμένο γιό της, ὅτι "πρῶτα ἀνήκεις εἰς τὴν Πατρίδα καὶ ὕστερα εἰς ἐμέ · καὶ γενηθήτω τὸ θέλημα τοῦ Κυρίου". Καὶ β) Τὴν χήρα μάνα μὲ τὰ τρία κορίτσια, ποὺ εἶχαν προστάτη τὸν γιό της τὸν Δημητρό, ὁ ὁποῖος "ἔπεσεν ὑπὲρ Πατρίδος · χαλάλι τῆς Πατρίδος ὁ Δημητρός μου. Ζήτω ἡ Πατρίς". Καὶ οἱ δυό τους πρόσφεραν τὰ βλαστάρια τους στὴν Πατρίδα, χωρὶς κρατούμενα καὶ χωρὶς μικροϋπολογισμούς, ὅπως, ἄλλωστε, ἔπραξαν καὶ πάμπολλες ἄλλες Ἑλληνίδες Μητέρες, κατὰ τὸ Ἔπος 1940-1941.
Ὑποκλινόμαστε μὲ σεβασμὸ καὶ θαυμασμὸ στὴν μνήμη ὅλων αὐτῶν τῶν ἡρωΐδων γυναικῶν. Τὸ Ἔθνος δὲν θὰ πάψῃ ποτὲ νὰ τὶς εὐγνωμονῇ.   

Διάπυρος πρὸς Χριστὸν εὐχέτης
Ο  ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
+  Ὁ Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καὶ Κονίτσης  Α Ν Δ Ρ Ε Α Σ


Δευτέρα 19 Σεπτεμβρίου 2016

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 196η: "Ὁ Νεομάρτυρας Ἅγιος Ἰωάννης: Τὸ εὐωδιαστὸ λουλούδι τῆς Κόνιτσας"











ν Δελβινακί τῇ 6ῃ Σεπτεμβρίου  2016
ριθ.  Πρωτ.: 75

 
ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ  196η

ΘΕΜΑ: Ὁ Νεομάρτυρας Ἅγιος Ἰωάννης: Τὸ εὐωδιαστὸ λουλούδι τῆς Κόνιτσας

            Ἀγαπητοί μου Χριστιανοί,
-Α-
            Ἡ Τουρκοκρατία, γιὰ τετρακόσια (400) χρόνια στὴν Νότια Ἑλλάδα, καὶ πεντακόσια (500) στὴν Ἤπειρο, στὴν Μακεδονία καὶ στὴν Θράκη, ἦταν μιὰ ἀπὸ τὶς δυσκολότερες περιόδους τῆς ἐθνικῆς μας Ἱστορίας. Οἱ κατακτητές, βάρβαροι καὶ φανατικοὶ μουσουλμᾶνοι, δὲν ἄφηναν τοὺς χριστιανοὺς νὰ ἐκδηλώνουν τὴν πίστη τους. Κι' ὄχι μόνο αὐτό, ἀλλὰ ἔκαναν καὶ ἐπίμονες προσπάθειες νὰ προσηλυτίσουν στὸν μωαμεθανισμό, κυρίως νέα παιδιά, ἀγόρια καὶ κορίτσια, μὲ τὸ δόλωμα μιᾶς ζωῆς μέσα στὰ πλούτη, στὴ χλιδὴ καὶ τὶς ἀνέσεις. Κάποιοι ἀπὸ τοὺς νέους χριστιανοὺς λύγιζαν καὶ γινόντουσαν ἀρνησίθρησκοι. Ἄλλοι ἔμεναν σταθεροὶ στὴν Ὀρθόδοξη Πίστη, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ ὑποφέρουν βασανιστήρια καὶ θάνατο μαρτυρικό. Καί, φυσικά, οὔτε λόγος ὅτι ἕνας μουσουλμάνος, καί, μάλιστα, νέος στὴν ἡλικία, μποροῦσε νὰ γίνῃ χριστιανός. Τὸ ἀποτέλεσμα θὰ ἦταν ἡ ἄμεση θανάτωσή του.
-Β-
Καὶ ὅμως !  Βρέθηκε στὴν Κόνιτσα ἕνα μουσουλμανόπουλο ποὺ τόλμησε νὰ γυρίσῃ τὴν πλάτη στὸν Μωάμεθ καὶ ν' ἀνοίξῃ τὰ μάτια του στὸν Χριστό. Ποιός, ἀλήθεια, θὰ μποροῦσε νὰ πιστέψῃ, ὅτι ὁ γιὸς τοῦ Σέχη τῆς Κόνιτσας, ὁ νεαρὸς Χασάν, θὰ γινόταν χριστιανός !  Γιατὶ οὔτε ἡ θέση τοῦ πατέρα του, οὔτε ὁ κοινωνικὸς περίγυρος θὰ ἐπέτρεπαν μιὰ τέτοια προσβολή, νὰ γίνῃ ὁ Χασὰν "γκιαούρης", δηλαδὴ "ἄπιστος" ! Ἀλλ' ὁ Θεός, ποὺ "διασκεδάζει βουλὰς ἐθνῶν"καὶ "ἀθετεῖ λογισμοὺς ἀρχόντων", οἰκονόμησε τὰ πράγματα, ὥστε ὁ Χασὰν νὰ βρεθῇ ἀρχικὰ στὰ Γιάννενα καὶ στὴ συνέχεια στὸ Βραχώρι - στὸ σημερινὸ Ἀγρίνιο. Δὲν γνωρίζουμε τὸν λόγο αὐτῆς τῆς μετακινήσεως. Ὅλα, ὅμως, εἶναι μέσα στὰ σοφὰ σχέδια τοῦ Θεοῦ. "Τοῖς ἀγαπῶσιν τὸν Θεὸν πάντα συνεργεῖ εἰς ἀγαθόν" (Ρωμ. η΄ 28).
-Γ-
Ἐκεῖ, στὸ Ἀγρίνιο, ὁ Χασὰν φαίνεται ὅτι ἦλθε σὲ ἐπικοινωνία μὲ εὐσεβεῖς χριστιανούς, τῶν ὁποίων ἡ πίστη καὶ ἡ συνειδητὰ χριστιανικὴ ζωὴ ἐμίλησαν βαθειὰ στὴν ἁγνὴ ψυχὴ τοῦ νεαροῦ μουσουλμάνου. Ἄρχισε, ἔτσι, μιὰ ζύμωση καὶ μιὰ ἁγία  ἀλλοίωση μέσα του. Μιὰ ἕλξη πρὸς τὸν Χριστὸ καὶ τὴν Ἐκκλησία, ποὺ παρὰ τὶς πιέσεις καὶ τοὺς διωγμούς, σκόρπιζε γύρω της τὸ ζωηφόρο φῶς στὶς ψυχές. Ἔτσι, ὁ Χασὰν δήλωσε στοὺς προεστῶτες, πὼς ἐπιθυμοῦσε νὰ γίνῃ χριστιανός. Ἡ δήλωση αὐτὴ προκάλεσε χαρά, ἀφοῦ ἕνας ἀλλόπιστος θὰ γινόταν μέλος τῆς Ὀρθοδοξίας. Παράλληλα, ὅμως, δημιούργησε καὶ ἔντονο προβληματισμό. Γιατὶ οἱ καιροὶ ἦταν δύσκολοι, καὶ μιὰ ἀλλαξοπιστία ἑνὸς μουσουλμάνου θὰ εἶχε σὰν ἀποτέλεσμα ὄχι μόνο τὴν θανάτωσή του, ἀλλὰ καὶ σκληρὰ μέτρα ἐναντίον τῶν χριστιανῶν τοῦ Ἀγρινίου.
-Δ-
Ἀλλά, ἀφοῦ ἡ χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος εἶχε ἀρχίσει τὸ ἔργο της στὴν ψυχὴ τοῦ Χασάν, ποιός, ἀλήθεια, μποροῦσε νὰ τὴν σταματήσῃ ; Ἡ λύση βρέθηκε. Ὁ Χασὰν θὰ πήγαινε στὴν Ἰθάκη, ποὺ βρισκόταν στὴν κυριαρχία τῶν Ἑνετῶν. Ἐκεῖ θὰ γινόταν ἡ Κατήχηση καὶ τὸ Βάπτισμα, καὶ κατόπιν ὁ νεοφώτιστος χριστιανὸς θὰ ἐπέστρεφε στὸ Ἀγρίνιο. Ἔτσι κι' ἔγινε. Μετὰ τὴν ἐπιστροφή του, ὁ Ἰωάννης νυμφεύθηκε μιὰ σεμνὴ Ἑλληνοπούλα καὶ ζοῦσε σὰν ὑποδειγματικὸς χριστιανός, ἐργαζόμενος ὡς ἀγροφύλακας στὸν Μαχαλᾶ (σημερινὲς Φυτεῖες τοῦ Ἀγρινίου).
-Ε-
Ἀλλὰ ὁ σατανᾶς εἶχε φρυάξει, γιατὶ τὸ τρόπαιό του τὸ πῆραν οἱ χριστιανοί. Καὶ ἡ ἐκδίκησή του δὲν ἄργησε νὰ ἔλθῃ. Ὁ Σέχης τῆς Κόνιτσας ἀνακάλυψε, ἄγνωστο πῶς, ὅτι ὁ γιός του εἶχε γίνει χριστιανός. Αὐτὴ ἡ "ντροπή" ἔπρεπε ἀμέσως νὰ διορθωθῇ. Ὁ Ἰωάννης συνελήφθη. Στὸ δικαστήριο ἀρνήθηκε νὰ ξαναγίνῃ μουσουλμᾶνος. Ἀντίθετα, ἔμεινε σταθερὸς στὴν χριστιανική του ὁμολογία, παρὰ τὰ καλοπιάσματα καὶ τὶς ἀπειλές. Ἡ ἀπόφαση, φυσικά, ἦταν νὰ ἀποκεφαλισθῇ. Καὶ πραγματικά, στὶς 23 Σεπτεμβρίου 1814, ἡ ὡραία καὶ δυνατὴ ψυχὴ τοῦ Ἰωάννη πέταξε στὸν Οὐρανὸ καὶ προστέθηκε στὴν στρατιὰ τῶν Νεομαρτύρων.
Αὐτὸ τὸ εὐωδιαστὸ λουλούδι γιορτάζει ἡ Κόνιτσα στὶς 22 καὶ 23 Σεπτεμβρίου.
α) Πέμπτη, 22 Σεπτεμβρίου, ὥρα 7 μ.μ. θὰ ψαλῇ Μέγας Πανηγυρικὸς Ἑσπερινός.
β) Παρασκευή, 23 Σεπτεμβρίου, κυριώνυμη ἡμέρα τῆς ἑορτῆς, ὁ Ὄρθρος καὶ ἡ Θεία Λειτουργία. Ὅλες οἱ Ἀκολουθίες θὰ γίνουν στὸν Ἱ. Ναὸ τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ.
Ὅλοι πρέπει νὰ δώσουμε τὸ "παρὼν" στὴν ἑορτὴ τῆς μνήμης τοῦ συμπολίτη μας Νεομάρτυρος Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ ἐκ Κονίτσης. Μᾶς περιμένει.

Διάπυρος πρὸς Χριστὸν εὐχέτης
Ο  ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
+ Ὁ Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καὶ Κονίτσης  Α Ν Δ Ρ Ε Α Σ