Τρίτη 18 Μαΐου 2021

Τιμήθηκαν οἱ ἀγωνιστὲς τοῦ Βορειοηπειρωτικοῦ Αὐτονομιακοῦ Ἀγῶνος (1914) στὸ Δελβινάκι (16.5.2021)

 Τιμήθηκε στο ακριτικό Δελβινάκι η Επέτειος υπογραφής του Πρωτοκόλλου της Κέρκυρας το 1914, που ήρθε ως αποτέλεσμα του ηρωικού αυτονομιακού αγώνα των Βορειοηπειρωτών. Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης κ. Ανδρέας, μετά τη Θ. Λειτουργία, τέλεσε μνημόσυνο για τους πεσόντες στον αγώνα αλλά και για όλους τους Βορειοηπειρώτες που χάθηκαν αργότερα από το σκληρό αθεϊστικό και ανθελληνικό κομμουνιστικό αλβανικό καθεστώς, κάνοντας, ιδιαίτερη αναφορά στον αδίκως αγρίως δολοφονηθέντα Κωνσταντίνο Κατσίφα.

 Στην ομιλία του, ο Σεβασμιώτατος, ανέφερε τα εξής: 

 

 

Ἀγαπητοὶ ἀδελφοί, ΧΡΙΣΤΟΣ  ΑΝΕΣΤΗ !

 

Πέρασαν κιόλας, 107 χρόνια ἀπὸ τὴν κήρυξη τοῦ Αὐτονομιακοῦ Ἀγῶνος καὶ τὴν ὑπογραφὴ τοῦ Πρωτοκόλλου τῆς Κερκύρας, ποὺ ἔδινε τὴν δυνατότητα στὴν Βόρειο Ἤπειρο νὰ ζεῖ αὐτόνομα μέσα στὴν ἐπικράτεια τοῦ Ἀλβανικοῦ κράτους.

Ἦταν ὡραῖα καὶ ἡρωϊκὰ ἐκεῖνα τὰ χρόνια. Εἶχε μόλις λήξει ὁ Β΄Βαλκανικὸς πόλεμος καὶ ἡ Ἑλλάδα, ἔπειτα ἀπὸ τιτάνιο ἀγῶνα,  εἶχε ἐλευθερώσει τὰ Ἰωάννινα καὶ τὸ τμῆμα ἐκεῖνο ποὺ σήμερα ὀνομάζεται Βόρειος Ἤπειρος, μὲ τὴν ἀποφασιστικὴ συμβολὴ τοῦ γενναίου Σπήλιου Σπυρομήλιου, ἀρχηγοῦ τῆς ἡρωϊκῆς Χειμάρρας. Ὅμως, δύο ἀπὸ τὶς τότε Μεγάλες Δυνάμεις, ἡ Ἰταλία καὶ ἡ Αὑστρο-Οὐγγαρία, μὲ τὶς δολοπλοκίες τους καὶ τὸν κυνισμό τους, ὑποχρέωσαν τὴν νικήτρια Ἑλλάδα, νὰ ἀποσύρει τὸν στρατό της ἀπὸ τὰ ἱερὰ ἐδάφη ἐκεῖνα, ποὺ εἶχαν ποτιστεῖ μὲ πλῆθος αἷμα ἑλληνικό.

Μήπως, ἀγαπητοὶ ἀδελφοί, καὶ σήμερα ἴδια περίπου δὲν εἶναι ἡ πολιτικὴ τῶν λεγομένων “Μεγάλων”, ἡ ὁποῖοι, ὅμως ἀποδεικνύονται, ἀτυχῶς, μικροὶ καὶ ἄδικοι ; Ἡ πιὸ κραυγαλέα περίπτωση εἶναι τῆς Κύπρου, ὅπου οἱ Τοῦρκοι συνεχίζουν νὰ ἐποικίζουν τὸ Βόρειο τμῆμα τοῦ νησιοῦ, μὲ ἀνθρώπους ποὺ τοὺς μεταφέρουν ἀπὸ τὰ βάθη τῆς Ἀνατολίας, ἐνῷ παράλληλα ἐξακολουθοῦν νὰ διατηροῦν 40.000 τουρκικοῦ στρατοῦ.    Ἤ μήπως καὶ ἡ περίπτωση τοῦ μορφώματος τῶν Σκοπίων, τὸ ὁποῖο μὲ ἀνέντιμα μέσα καὶ πιέσεις τὸ ὀνόμασαν “Βόρεια Μακεδονία”, μὲ τὴν συναίνεση τῆς τότε Ἑλληνικῆς Κυβερνήσεως ;  

Μακρὰ ὑπῆρξε ἡ πορεία τοῦ Βορειοηπειρωτικοῦ. Οἱ Ἕλληνες Βορειοηπειρῶτες ὑπέστησαν διωγμούς, κλείσιμο τῶν σχολείων τους, ἐνῷ μὲ τὸ ἀπάνθρωπο κομμουνιστικὸ καθεστὼς τῶν Χότζα - Ἀλία, ἡ κατάσταση ἔφθασε στὸ μὴ περεταίρω. Οἱ φυλακές, οἱ ἐξορίες, στέναζαν ἀπὸ τὰ πλήθη τῶν Ἑλλήνων ποὺ ἐθεωροῦντο ἀντικαθεστωτικοί. Καὶ πολλοὶ δὲν γύρισαν στὰ σπίτια τους ποτέ. Δὲν εἶχαν ὅμως κάποια παρηγοριὰ ἀπὸ κάπου, ἀφοῦ καὶ ἡ Ἐκκλησία βρισκόταν σὲ ἀνελέητο διωγμό.  Βέβαια, γιὰ ἕνα διάστημα ὁ Θεὸς ἔστειλε τὸν ἄνθρωπό του, τὸν ἀοίδιμο Ἱεράρχη ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΟ, ὁ ὁποῖος κατόρθωσε μὲ τὴν δύναμη τοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς Παναγίας, νὰ ἀφυπνίσει τὸ ἐνδιαφέρον τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ ἀλλὰ καὶ τῆς διεθνοῦς κοινῆς γνώμης μὲ τὴν παρουσία του σὲ “διεθνῆ φόρα”, ὅπως τὸ Στρασβοῦργο καὶ τὸ Κογκρέσσο τῶν Η.Π.Α..  Καὶ ὅλα αὐτὰ ἔχοντας ἀπέναντί του μιὰ πολιτεία, ὄχι μόνο ἀδιάφορη, ἀλλὰ καὶ ἰδιαιτέρως ἐχθρική, γεγονὸς ποὺ τοῦ δημιουργοῦσε πικρία, ἐνίοτε δὲ καὶ ἱερὴ ἀγανάκτηση, ὅπως φαίνεται καὶ στὴ διαθήκη του.    

Ἀλλὰ ἡ φορὰ τῶν γεγονότων, ἔπειτα ἀπὸ τὴν διάλυση τῆς Σοβιετικῆς Ἑνώσεως, γκρέμισε καὶ τὰ ἠλεκτροφόρα συρματοπλέγματα, ποὺ ἔζωναν ἀπ’ ἄκρη σ’ ἄκρη τὴν Ἀλβανία. Φύσηξε ἀέρας ἐλευθερίας. Καὶ μέσα ἀπὸ πολλὰ σκαμπανεβάσματα ἡ γειτονικὴ χώρα ἔγινε πλέον δημοκρατία, ὅπου μάλιστα διεξάγονται καὶ ἐκλογές, ὅπως ἡ τελευταία ἐκλογικὴ ἀναμέτρηση, ποὺ ἔλαβε χώρα στὶς 25 τοῦ περασμένου Ἀπριλίου. Δυστυχῶς σ’ αὐτὴ τὴν ἐκλογικὴ ἀναμέτρηση ὁ Βορειοηπειρωτικὸς Ἑλληνισμὸς  ἔχασε “πανηγυρικῶς”.  Σ’ αὐτὸ κατὰ τὴν γνώμη μας συνετέλεσαν δύο βασικοὶ παράγοντες. 

Ὁ πρῶτος εἶναι ἡ διάσπασις τῶν Ἑλλήνων καὶ ὁ κατακερματισμός τους σὲ μικρὰ κόμματα, τὰ ὁποῖα δὲν εἶχαν ἐλπίδες γιὰ νίκη. Αὑτὴ ἡ διάσπαση ὀφείλεται στὸ μεγάλο ἁμάρτημα τῆς φυλῆς μας, ποὺ εἶναι ἡ διχόνοια καὶ ὁ διχασμός.  Κοντὰ σ’ αὐτὸν ἡ φιλοδοξία, ἡ ξεσυνέρια, οἱ προσωπικὲς ἀντιθέσεις, ἔπαιξαν κι’ αὐτὰ τὸν καταλυτικὸ ρόλο τους. Αὐτὸ ποὺ ὅλοι ὅσοι ἀγαποῦσαν καὶ πονοῦσαν τὴν Βόρειο Ἤπειρο καὶ ἐπεσήμαναν ἀπὸ χρόνια, οἱ ἀδελφοί μας γιὰ μιὰ ἀκόμα φορά, “τοσαῦτα παθόντες καὶ πάσχοντες” δὲν τὸ ἐπρόσεξαν.  Κι’ ἀκόμη χειρότερα, ἀδιαφόρησαν στὴν ἔκκληση τοῦ μακαριστοῦ ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΟΥ, τὴν ὁποία ἔχει διατυπώσει στὴν διαθήκη του : “ΙΣΧΥΣ ΕΝ ΤΗ ΕΝΩΣΕΙ”.   Ὅσες φορὲς οἰ Ἕλληνες ἀντιμετώπισαν πολυόνυμους ἐχθροὺς  ἑνωμένοι, ἐθριάμβευσαν. Χειροπιαστὸ παράδειγμα εἶναι τὸ Ἔπος τοῦ 1940-41.  Ὁ λαός μας τότε, ἑνωμένος σὰν μιὰ γροθιά, πέρα ἀπὸ κόμματα καὶ παρατάξεις, “νίκησε τὸν ἐξ Ἰταλίας ἀντίθεο “Γολιάθ”, καὶ τὸν ἐκ Γερμανίας “ἑκατόγχειρα Τυφωέα””, ὅπως ἔγραφε στὴν προκήρυξη τῆς Ἱερᾶς Συνόδου ὁ μεγάλος ἐκεῖνος καὶ ἡρωϊκὸς Ἀρχιεπίσκοπος Χρύσανθος, ὁ ἀπὸ Τραπεζοῦντος.

Ὁ δεύτερος παράγοντας ὑπῆρξε ἡ συμμετοχὴ κάποιων Βορειοηπειρωτῶν σὲ ἀλβανικὰ κόμματα. Αὐτὸ χαρακτηρίστηκε ὡς ὀλέθριο λάθος, γιατὶ ἔτσι δὲν φάνηκε πουθενὰ ἡ δύναμις τοῦ Ἑλληνισμοῦ. Βέβαια ὁ παμπόνηρος Ἔντι Ράμα  ἔβαλε σὲ καραντίνα τὶς περιοχὲς τῆς Βορείου Ἠπείρου, ὥστε νὰ μὴν ἔλθουν τελικῶς οἱ ἐν Ἑλλάδι διαμένοντες καὶ ἐργαζόμενοι, καὶ φυσικὰ νὰ μὴν ψηφίσουν. Ἔτσι, λοιπόν, ὁ Ράμα ἐπανεξελέγη γιὰ τρίτη φορά, μὲ μεγάλο, μάλιστα, ποσοστό. Καὶ ἐνῷ “τοῦ καταμαρτυροῦσαν τὰ μύρια ὅσα”, ἡ δὲ Κυβέρνησή του χαρακτηριζόταν “λίαν διεφθαρμένη”, ἐν τούτοις, στὸ τέλος, τὸν  ὑπερψήφισαν.  Καί τώρα, ὑψώνοντας τὴν σημαία τῆς ἐπιτυχίας του, ἑτοιμάζεται νὰ “καρατομήσει” τὸν Πρόεδρος τῆς Ἀλβανικῆς Δημοκρατίας  Ἰλίρ Μέτα. Ἔπειτα σειρά, ἀσφαλῶς, θὰ ἔχουν οἱ Βορειοηπειρῶτες. Θὰ ἔχουν ; Θὰ τὸ δοῦμε. Ἄς μὴν ξεχνᾶμε δέ, ὅτι ὁ Ράμα ἔχει ἀναπτύξει στενότατες σχέσεις μὲ τὸν Ἐρντογάν, ὁ ὁποῖος καὶ τὸν καθοδηγεῖ στὴν πολιτική του.  Ἑπομένως, τίποτα δὲν εἶναι ἀπίθανο δεδομένης τῆς μεγάλης ἐχθρότητας τοῦ τούρκου Προέδρου πρὸς τὴν Ἑλλάδα.

 Ἀξιοπερίεργη, ὅμως, καὶ πολὺ ἀνησυχητικὴ  εἶναι ἡ “ἄκρα σιωπή” τῆς Ἑλληνικῆς Κυβερνήσεως, σὲ σχέση μὲ τὶς πρόσφατες ἀλβανικὲς ἐκλογές. Δὲν λέω γιὰ τὴν ἀντιπολίτευση μείζονα καὶ ἐλάσσονα, γιατὶ αὐτὴ ἀσχολεῖται μὲ τὸ “ἄνηθο καὶ μὲ τὸ κύμινο”, δηλαδὴ γιὰ πράγματα εὐτελῆ καὶ ἀσήμαντα. Λέω γιὰ τὴν Κυβέρνηση. Ἡ ἐν προκειμένῳ σιωπή της σχολιάστηκε ποικιλοτρόπως. Ἐλέχθη ὅτι ἡ Ἑλλάδα ἐσιώπησε γιὰ νὰ μὴ τυχὸν ἀλλάξει ἡ ΑΟΖ ποὺ εἶχε χαράξει πρὸ καιροῦ μὲ τὴν γείτονα.  Ἀλλὰ ἄν “ὅ μὴ γένοιτο” συμβαίνει κάτι τέτοιο, τότε ὁ ἐκεῖ Ἑλληνισμὸς θὰ εἶναι ἔρμαιο τῶν ἐκεῖ ἀνθελληνικῶν ἀλβανικῶν σχεδίων,  τὰ ὁποῖα, λίγο - πολὺ μᾶς εἶναι γνωστά. Δὲν μποροῦμε νὰ εἴμαστε αἰσιόδοξοι ἄν σκεφθοῦμε τὸ ἄλλο θέμα, τὸ λεγόμενο “Μακεδονικό”. Προεκλογικῶς, δηλ. πρὶν ἀπὸ δύο περίπου χρόνια, ἡ κυβερνῶσα παράταξη, διεκήρυσσε ὅτι, ὅταν θὰ γίνει Κυβέρνηση, θὰ καταργήσει τὴν “προδοτική”, ὅπως τὴν χαρακτήριζε,  “Συμφωνία τῶν Πρεσπῶν”. Τώρα, ὅμως ; Τώρα δὲν κάνει τίποτα. Ἐνῷ οἰ Σκοπιανοὶ μᾶς ἐμπαίζουν, διότι δὲν χρησιμοποιοῦν τὸν ὅρο “Βόρεια Μακεδονία”, ἀλλὰ σκέτο τὸ ὄνομα “Μακεδονία”. Ἐνῷ καὶ τὰ ἀγάλματα καὶ τὰ ἄλλα ψευδο-μακεδονικὰ σύμβολα ποὺ ἔχουν στὰ Σκόπια καὶ σὲ ἄλλες πόλεις, δὲν τὰ ἔχουν ἀφαιρέσει. Πάντως, γιὰ τὸ γεγονὸς ὅτι ἡ Ἑλλάδα “οὐδὲν σχόλιον διετύπωσε γιὰ τὶς ἀλβανικὲς ἐκλογές”,  μοῦ προκαλεῖ κάποιαν ἀνησυχία. Γιατὶ καὶ οἱ Βορειοηπειρῶτες χρειάζονται ν’ ἀκούσουν ἀπὸ τὴν μητέρα πατρίδα λόγο παρακλήσεως καὶ ἐνισχύσεως, ἰδιαίτερα σ’ αὐτὴν τὴν δύσκολη φάση ποὺ περνοῦν.

Βέβαια, πάνω μας, εἶναι ὁ Θεός. Ἐκεῖνος τὰ ρυθμίζει ὅλα. Ἀλλὰ καὶ ἡ δική μας εὐθύνη δὲν παύει νὰ εἶναι μὲ κανένα τρόπο νὰ εἶναι μεγάλη. Ἄλλο τὸ ἕνα, ἄλλο τὸ ἄλλο.  Τώρα οἱ ἀδελφοί μας, οἰ Βορειοηπειρῶτες, οἱ ἀγαπητοί μας, ἄς κάνουν τὴν αὐτοκριτική τους. Καὶ πάντως, τελικὸς στόχος καὶ ἐκείνων καὶ ἡμῶν πρέπει νὰ εἶναι ἕνας, αὐτὸ ποὺ ἔχουμε πεῖ καὶ ἄλλες φορές :

Η ΕΝΩΣΗ ΤΗΣ ΒΟΡΕΙΟΥ ΗΠΕΙΡΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΜΗΤΕΡΑ ΕΛΛΑΔΑ. ΑΜΗΝ. 


 Ακολούθησε τρισάγιο στο μνήμα του αειμνήστου Μητρ. Δρυϊνουπόλεως Βασιλείου, που βρίσκεται στον αύλειο χώρο του Ι.Ναού, και που υπήρξε ένας από τους πρωτεργάτες του  Αυτονομιακού  αγώνος το 1914, και κατετέθη, τέλος, από τον Μητροπολίτη Ανδρέα στέφανος.

Τετάρτη 5 Μαΐου 2021

ΔΕΝ ΞΕΧΝΟΥΜΕ καὶ ΕΟΡΤΑΖΟΥΜΕ τὴν Ἐπέτειο τῆς Αὐτονομίας τῆς ΒΟΡΕΙΟΥ ΗΠΕΙΡΟΥ (1914)

 

Ἐν Δελβινακίῳ τῇ 5ῃ Μαΐου 2021

 

 

Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Σ Η


Σχετικῶς μὲ τὶς Ἐπετειακὲς Ἐκδηλώσεις γιά :

 

α) Τὸν Αὐτονομιακὸ Ἀγῶνα τῆς Βορείου Ἠπείρου (17 Φεβρουαρίου 1914).

β) Τὸ Πρωτόκολλον τῆς Κερκύρας (17 Μαΐου 1914),

ποὺ γίνονται κάθε χρόνο στὸ ἡρωϊκὸ Δελβινάκι, ἀνακοινώνονται τὰ ἑξῆς :

1) Τὸ πρωΐ τῆς Κυριακῆς, 16ης Μαΐου 2021, θὰ τελεσθῇ Θεία Λειτουργία στὸν Μητροπολιτικὸ Ναὸ Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου, στὸ Δελβινάκι.

2) Στὸ τέλος τῆς Θείας Λειτουργίας, θὰ ψαλῇ τὸ Ἱερὸν Μνημόσυνον γιὰ ὅσους πρωταγωνίστηκαν καὶ γιὰ ὅσους θυσιάστηκαν κατὰ τὸν Αὐτονομιακὸ Ἀγῶνα.

3) Ἀμέσως μετὰ τὸ Μνημόσυνον θὰ ἐκφωνηθῇ ἡ καθιερωμένη ἐπίκαιρη ὁμιλία.

4) Κατὰ τὴν ἔξοδο ἀπὸ τὸν Ἱερὸ Ναό, θὰ ψαλῇ Τρισάγιο στὸν τάφο τοῦ ἀοιδίμου Μητροπολίτου Δρυϊνουπόλεως Βασιλείου, ἐκ τῶν πρωταγωνιστῶν τῆς Αὐτονομίας καὶ θὰ κατατεθῇ στέφανος.

Τὸ παραπάνω πρόγραμμα καθωρίστηκε ἔτσι, λόγῳ τῶν ἰσχυόντων ἐν πολλοῖς, ἀκόμη, μέτρων γιὰ τὴν πανδημία τοῦ Covid-19.

Ὅσοι ἐπιθυμοῦν νὰ τιμήσουν τὸν ἡρωϊκὸ ἐκεῖνο ἀγῶνα, ἄς ἔλθουν στὸ Δελβινάκι, γιὰ νὰ συμπροσευχηθοῦν καὶ γιὰ τὴν σημερινὴ κατάσταση τῆς Βορείου Ἠπείρου.

 

(Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως)

Πέμπτη 25 Μαρτίου 2021

"1821-2021 : Διακόσια χρόνια ἀπὸ τὴν Ἐθνική μας Παλιγγενεσία"

 

Ἀριθ.Πρωτ.:160                                                                    

 Ἐν τῷ Ἱερῷ Ἐπισκοπείῳ

                                                                                                                        

                                   τῇ 25ῃ Μαρτίου 2021

                               

 ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ  233η


ΘΕΜΑ: «1821-2021 : Διακόσια χρόνια ἀπὸ τὴν Ἐθνική μας Παλιγγενεσία”.

 

Ἀγαπητοί μου Χριστιανοί,

-Α-

Διακόσια χρόνια συμπληρώνονται ἐφέτος ἀπὸ τὴν στιγμὴ ποὺ οἱ Ἕλληνες βροντοφώναξαν στὸ Μοναστήρι τῆς Ἁγίας Λαύρας “ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Ἤ  ΘΑΝΑΤΟΣ”, κάτω ἀπὸ τὶς εὐλογίες τοῦ Μητροπολίτου Παλαιῶν Πατρῶν ΓΕΡΜΑΝΟΥ. Ἦταν ἡ 25η Μαρτίου 1821, ἡμέρα κατὰ τὴν ὁποία ἡ Ἐκκλησία γιώρταζε τὸ μεγάλο γεγονὸς τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου.

Θαυμάζει κανείς, πῶς αὐτὸς ὁ λαός, ποὺ ἔμεινε ὑποδουλωμένος 400 ὁλόκληρα χρόνια κάτω ἀπὸ τὸν βαρύτατο ζυγὸ τῆς τουρκικῆς σκλαβιᾶς, πῶς κράτησε ἀλώβητη τὴν Ἑλληνικὴ καὶ τὴν Ὀρθόδοξη Χριστιανική του ταυτότητα. Γιατὶ δὲν εἶναι λίγοι τέσσερις αἰῶνες δουλείας - καὶ τὶ δουλείας, ραγιᾶς στὶς βάρβαρες ἐπιθυμίες καὶ ὁρέξεις τοῦ σκληροῦ τούρκου δυνάστη.

-Β-

Τὸ ἐρώτημα, γιὰ ὅσους μελετοῦν ἀμερόληπτα τὰ ἱστροικὰ γεγονότα, ἔχει τὴν ἀπάντησή του. Ἦταν ἡ Ἐκκλησία, ποὺ σὰν στοργικὴ Μητέρα μάζευε τὰ παιδιά της κάτω ἀπὸ τὶς στοργικές της φροντίδες καὶ ζέσταινε τὴν ἀποσταμένη ἐλπίδα τους μὲ τὴν θερμή της ἀγάπη, αὐτὴ ποὺ ἐδίδαξε ὁ Ἰησοῦς Χριστός, ποὺ “πάντα στέγει, πάντα πιστεύει” καὶ ποὺ “οὐδέποτε ἐκπίπτει”. Ἐπίσκοποι, Ἱερεῖς καὶ καλόγεροι δίδασκαν, φανερὰ ἤ κρυφά, τὴν Ἱστορία τοῦ Γένους, μίλαγαν γιὰ τὸν μαρμαρωμένο βασιληά, τὸν Κωνσταντῖνο ΙΑ΄ τὸν Παλαιολόγο καὶ μάθαιναν, ἰδίως τὰ παιδιά, νὰ διαβάζουν καὶ νὰ γράφουν, μὲ πρότυπα τὰ ἐκκλησιαστικὰ βιβλία.

-Γ-

Πέρα, ὅμως, ἀπὸ αὐτά, ἡ Πρόνοια τοῦ Θεοῦ ἔστελνε, κατὰ καιρούς, ἀνθρώπους φωτισμένους, φλογεροὺς καὶ δυνατοὺς στὴν Ὀρθόδοξη Πίστη, ὅπως, γιὰ παράδειγμα ἦταν ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός, ὁ ὁποῖος δίκαια ὠνομάστηκε “ὁ Ἅγιος τῶν σκλάβων”. Μέσα στὶς μεγάλες δυσκολίες καὶ τοὺς κινδύνους, ποὺ εἶχαν στὰ μαῦρα ἐκεῖνα χρόνια, περιώδευαν κυρίως στὴν ὕπαιθρο, καὶ μὲ τὴν διδασκαλία τους κρατοῦσαν ὄρθιο καὶ τὸ ἐθνικὸ καὶ τὸ χριστιανικὸ φρόνημα τῶν ὑποδούλων Ἑλλήνων. Περίφημος ἔχει γίνει αὐτὸς ὁ λόγος τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ : “Ψυχὴ καὶ Χριστὸς σᾶς χρειάζεται. Τὸ κορμί σας ἄς τὸ κάψουν, ἄς τὸ τηγανίσουν. Αὐτὰ τὰ δύο (δηλαδὴ Ψυχὴ καὶ Χριστός) κανεὶς δὲν μπορεῖ νὰ σᾶς τὰ πάρῃ, ἐκτὸς καὶ τὰ δώσετε μὲ τὸ θέλημά σας”.

Ἀλλὰ καὶ τὸ “κρυφὸ σχολειό”, ποὺ κάποιοι πεισματικὰ τὸ ἀρνοῦνται, πολλά, πάρα πολλὰ πρόσφερε στὰ σκλαβόπουλα. Ἄς εἶναι αἰωνία ἡ μνήμη ὅλων ὅσοι ἐργάστηκαν ἡρωϊκὰ καὶ ταπεινὰ καὶ ἀθόρυβα, γιὰ νὰ φωτίζουν τὰ πυκνὰ σκοτάδια μὲ τὸ φῶς τῆς χριστιανικῆς ἐλπίδας, λέγοντας  : “Μὴ σκιάζεστε στὰ σκότη. Τῆς λευτεριᾶς τὸ φεγγοβόλο ἀστέρι τῆς νύχτας τὸ ξημέρωμα θὰ φέρῃ”.

-Δ-

Βέβαια, ἐφέτος ὁ ἑορτασμὸς τῆς 25ης Μαρτίου 1821 λόγῳ τῆς πανδημίας τοῦ κορωνοϊοῦ, δὲν θὰ ἔχῃ, ἴσως, τὴν λαμπρότητα ποὺ εἶχε στὰ προηγούμενα χρόνια. Ἀλλά, ὅσοι νοιώθουμε μέσα μας τὴν δύναμη ποὺ δίδουν ὁ Χριστὸς καὶ ἡ Ἑλλάδα, ἄς φροντίσουμε νὰ μὴ παραλείψουμε τὸν ἐκκλησιασμό μας, γιορτάζοντας τὸν Εὐαγγελισμὸ τῆς Θεοτόκου. Κι’ ἀκόμη, ἄς διαβάσουμε ὀρθόδοξα βιβλία καὶ περιοδικά, γιὰ νὰ μποῦμε στὸ πνεῦμα τῆς μεγάλης Ἐπαναστάσεως τοῦ 1821, φέρνοντας στὴν σκέψη μας τὶς μορφὲς τοῦ Κολοκοτρώνη, τοῦ Καραϊσκάκη, τῆς Μπουμπουλίνας, τοῦ Νικηταρᾶ, τοῦ Ἀλεξάνδρου καὶ τοῦ Δημητρίου Ὑψηλάντου, τοῦ Μακρυγιάννη, τοῦ Παλαιῶν Πατρῶν Γερμανοῦ, τοῦ Παπαφλέσσα, τοῦ Ρωγῶν Ἰωσὴφ καὶ ἄλλων πολλῶν, τῶν ὁποίων τὰ ὀνόματα ἔχει γράψει μὲ χρυσᾶ γράμματα ἡ Ἱστορία.

-Ε-

Λοιπόν, ἄς ζήσουμε μὲ ὅλη τὴν ὕπαρξή μας τὴν Ἐκκλησιαστικὴ Ἑορτὴ τοῦ Εὐαγγελισμοῦ καὶ τὴν Ἐπέτειο τῶν 200 ἐτῶν ἀπὸ τὴν ἐθνική μας Παλιγγενεσία. Ὁ κορωνοϊός, ποὺ μᾶς ταλαιπώρησε, θὰ περάσῃ καὶ θὰ ξεχαστῇ. Τὸ Ἔθνος, ὅμως καὶ ἡ Ἐκκλησία θὰ μένουν στὸν αἰῶνα. Καὶ θὰ συνεχίζουν νὰ “κερνᾶνε” καὶ μᾶς καὶ ὅλους τοὺς λαούς, “μὲ τὸ ἀθάνατο κρασὶ τοῦ Εἰκοσιένα”. Χρόνια πολλά, ἅγια εὐλογημένα.

 

Διάπυρος πρὸς Χριστὸν εὐχέτης

      

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

  Ὁ Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς 

καὶ Κονίτσης   Α Ν Δ Ρ Ε Α Σ

 

Παρασκευή 25 Δεκεμβρίου 2020

Χριστούγεννα :«Ἐπὶ γῆς» καὶ “ἐν ἀνθρώποις” τί ;

 

 Χριστούγεννα 2020

                                                                                                                 

  Ἐν τῷ Ἱερῷ Ἐπισκοπείῳ


 Ἀριθ.Πρωτ.:960                                                             

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ  232ᾳ

 


Ἀγαπητοί μου Χριστιανοί,

 

-Α-

Χωρὶς καλά, καλά, νὰ τὸ καταλάβουμε, ἦλθαν καὶ φέτος, ξανὰ τὰ Χριστούγεννα. Μέσα σ’ ἕνα κόσμο, μὲ κυρίαρχο τὸν φόβο γιὰ τὸν κορωνοϊό, μὲ τὰ περιοριστικὰ μέτρα τῆς Πολιτείας, μὲ τὴν ἀνεργία καὶ τὴν φτώχεια, μὲ τὰ Νοσοκομεῖα νὰ στενάζουν ἀπὸ τὸν μεγάλο ἀριθμὸ τῶν νοσηλευομένων μὲ Covid-19, ἀλλὰ καὶ μὲ τὴν ἔξαρση τῆς οἰκογενειακῆς βίας, θὰ ἀκουσθῇ γιὰ ἄλλη μιὰ φορά, τὸ μήνυμα, ὅτι ἐτέχθη ὑμῖν σήμερον ὁ Χριστός, ὁ Σωτὴρ τοῦ κόσμου.

-Β-

Ὅταν τὴν νύχτα τῆς Γεννήσεως ἄνοιξαν οἰ Οὐρανοί, οἱ Ἄγγελοι τὸ διεκήρυξαν χαρούμενα : Ὁ Χριστὸς ἦλθε νὰ χαρίσῃ στὴν γῆ τὴν εἰρήνη Του, ἦλθε νὰ προσφέρῃ στοὺς ἀνθρώπους τὴν εὔνοιά Του καὶ τὴν ἀγάπη Του. Καὶ τὴν εἶχε μεγάλη ἀνάγκη ὁ κόσμος τὴν εἰρήνη καὶ τὴν εὐδοκία τοῦ Χριστοῦ. Γιατί, δυστυχῶς, οἱ ἄνθρωποι μὲ τὸ νὰ παρακούσουν τὴν ἐντολὴ τοῦ Θεοῦ καὶ νὰ περιφρονήσουν τὴν ἐξαιρετικὴ εὐμένεια ποὺ τοὺς εἶχε δείξει, ἀποστάτησαν ἀπὸ τὸν Δημιουργὸ καὶ Εὐεργέτη τους. Καὶ ἔπεσαν σὲ βάραθρο βαθὺ καὶ τραυματίσθηκαν θανάσιμα. Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, στὸ πρῶτο (α΄) κεφάλαιο τῆς πρὸς Ρωμαίους ἐπιστολῆς του διεκτραγωδεῖ τὸ κατάντημα τοῦ κόσμου, ὁ ὁποῖος, ἔχοντας πιαστῆ στὶς παγίδες τοῦ πονηροῦ, εἶχε χάσει καὶ τὴν εὐδοκία καὶ τὴν εἰρήνη τοῦ Θεοῦ : “Διότι γνόντες τὸν Θεὸν οὐχ ὡς Θεὸν ἐδόξασαν ἤ εὐχαρίστησαν, ἀλλ’ ἐματαιώθησαν ἐν τοῖς διαλογισμοῖς αὐτῶν, καὶ ἐσκοτίσθη ἡ ἀσύνετος αὐτῶν καρδία” (Ρωμ. Α΄ 21), σημειώνει μὲ πόνο ὁ Πρωτοκορυφαῖος Ἀπόστολος.

-Γ-

Ἀλλὰ καὶ ἡ εἰρήνη εἶχε φυγαδευθῆ ἀπὸ τὸν κόσμο. Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, ὁ μεγάλος ἀνατόμος τῆς ἀνθρώπινης ψυχῆς, θὰ περιγράψῃ μὲ μελανὰ χρώματα τὴν κατάσταση ποὺ ἐπικρατοῦσε : “Ὀξεῖς οἱ πόδες αὐτῶν ἐκχέαι αἷμα, σύντριμμα καὶ ταλαιπωρία ἐν τοῖς ὁδοῖς αὐτῶν, καὶ ὁδὸν εἰρήνης οὐκ ἔγνωσαν” (Ρωμ. Γ΄ 15-17). Πόλεμοι καὶ ἐπαναστάσεις, δολοφονίες καὶ ἐγκλήματα ἦταν, θὰ ἔλεγε κανείς, στὴν ἡμερήσια διάταξη. Ἦταν, λοιπόν, φυσικό, οἱ ἄνθρωποι νὰ ἀναζητοῦν καὶ τὴν εἰρήνη. Καὶ κυρίως, τὴν εἰρήνη τῆς καρδιᾶς, ποὺ τὴν συντάρασσαν τὰ πάθη τῆς ἁμαρτίας.

-Δ-

Καὶ τότε μέν, ὁ Χριστὸς ἦλθεν “ἐπὶ γῆς εἰρήνη, ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία”. Ὅμως, παρὰ τὸ γεγονός, ὅτι πέρασαν 2.000 καὶ πλέον χρόνια, ἡ εἰρήνη καὶ ἡ θεϊκὴ εὐδοκία φαίνεται, νὰ ἔχουν ἀπομακρυνθῆ ἀπὸ τὸν σημερινὸ ἄνθρωπο. Τὸν περασμένο αἰῶνα ἔγιναν δύο Παγκόσμιοι Πόλεμοι μὲ ἀναρίθμητα ἀνθρώπινα θύματα καὶ ἀνυπολόγιστες ὑλικὲς καταστροφές. Παρὰ ταῦτα, σὰν νὰ μὴ διδάχθηκαν τίποτε οἱ ἄνθρωποι, συνεχίζονται οἱ πολεμικὲς συγκρούσεις πότε ἐδῶ καὶ πότε ἐκεῖ, σὲ διάφορα σημεῖα τοῦ κόσμου. Ἀποκορύφωμα εἶναι ὁ πόλεμος τοῦ κορωνοϊοῦ ποὺ ἔχει ἐξελιχθῆ σὲ παγκόσμιο τρομοκράτη.

-Ε-

Ὅμως, τὰ Χριστούγεννα εἶναι πάλι ἐδῶ. Ἄς καθαρίζουμε τὶς καρδιές μας μὲ τὴν μετάνοια καὶ τὴν ἐξομολόγηση. Κι’ ἄς τὶς ἐνισχύουμε μὲ τὴν Θεία Κοινωνία καὶ τὴν προσευχή. Ἔτσι, νὰ εἰρηνεύουμε βαθειὰ καὶ ἀληθινά, μέσα στὸν ταραγμένο καὶ ἀνήσυχο κόσμο. Ἄς ἀγωνιζώμαστε τὸν ἀγῶνα τὸν καλό, νὰ πραγματοποιῆται στὸν καθένα μας ὁ ἀγγελικὸς ὕμνος : “ἐπὶ γῆς εἰρήνη, ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία”. Εἰρήνη ὑμῖν, λοιπόν, ἀδελφοί, Εἰρήνη πᾶσι. Ὁ Χριστὸς ἐν τῷ μέσῳ ὑμῶν.

 

Εὐχέτης ἐν Χριστῷ Τεχθέντι

 

Ο   ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

 †  Ὁ Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καὶ Κονίτσης  Α Ν Δ Ρ Ε Α Σ

Τετάρτη 11 Νοεμβρίου 2020

"Μή δώσετε τήν χαριστικήν βολήν εἰς τόν τόπον αὐτόν, τόν ποτισμένον μέ πλῆθος αἷμα Ἑλληνικόν".

 

Ἐν Δελβινακίῳ τῇ 11 Νοεμβρίου 2020

 

ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ

 

Ἀξιότιμον

κ. Κωνσταντῖνον Μιχαηλίδην

Πρόεδρον Δ.Σ. (Μή ἐκτελεστικόν Μέλος)

Τῆς Ἐθνικῆς Τραπέζης τῆς Ἑλλάδος

 

Ἀξιότιμον

κ. Παῦλον Μυλωνᾶν

Διευθύνοντα Σύμβουλον - CEO

Τῆς Ἐθνικῆς Τραπέζης τῆς Ἑλλάδος

Αἰόλου 93

105 51 ΑΘΗΝΑΣ

Ἀξιότιμον

κ. Γεώργιον Χατζηνικολάου

Πρόεδρον Δ.Σ. (Μή ἐκτελεστικόν Μέλος)

Τῆς Τραπέζης Πειραιῶς

 

 

Ἀξιότιμον

κ. Χρῆστον Μεγάλου

Διευθύνοντα Σύμβουλον - CEO

Τῆς Τραπέζης Πειραιῶς

Ἀμερικῆς 4

105 64 ΑΘΗΝΑΣ

 

 

Κύριοι Πρόεδροι, Κύριοι Διευθύνοντες Σύμβουλοι,

Μέ ὀδυνηράν ἔκπληξιν καί βαθεῖαν ἀγανάκτησιν, ἐπληροφορήθην, μόλις αὐτήν τήν στιγμήν, ὅτι οἱ Ὅμιλοί σας προτίθενται (διά λόγους ὑποτίθεται οἰκονομίας) νά κλείσουν καί τά καταστήματα Παρακαλάμου (τῆς Τραπέζης Πειραιῶς) καί Κονίτσης (τῆς Ἐθνικῆς Τραπέζης), ἀνήκοντα καί τά δύο εἰς τήν ἀκριτικήν καί ἐξόχως ἐμπερίστατον Μητροπολιτικήν Ἐπαρχίαν Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καί Κονίτσης, εἰς ἥν καί Ἀρχιερατεύω.

Ἡ ἀπόφασίς σας αὐτή ἔρχεται εἰς στιγμήν, καθ’ ἥν ὁ ἀκριτικός πληθυσμός (ὅσος ἔχει ἀπομείνει …) εὑρίσκεται κλεισμένος εἰς τάς οἰκίας του, λόγῳ τῶν κυβερνητικῶν μέτρων πρός περιορισμόν τῶν κρουσμάτων τοῦ κορωνοϊοῦ, ὁ ὁποῖος, ὡς ἄλλη «πανούκλα» ταλαιπωρεῖ τήν Πατρίδα μας, ἀλλά καί ὁλόκληρον τόν κόσμον. Ἔτσι, οἱ ἀκρῖται μας ἀδυνατοῦν νά διακηρύξουν εἰς τούς δρόμους τήν πλήρη ἀντίθεσίν των εἰς τήν αὐτόχρημα ἀντεθνικήν αὐτήν ἐνέργειάν σας …

Αὐτό, ὅμως, τό ὁποῖον δέν εἶναι εἰς θέσιν νά πράξῃ ὁ λαός μας, τό πράττω ἤδη ἐγώ, ὁ Ποιμενάρχης καί Πνευματικός των Πατέρας. Καί σᾶς τό λέγω μέ πόνον καί μέ ἀγάπην, χωρίς τό παράπαν νά ἀμφισβητῶ οὐδενός τήν ἀγάπην διά τήν Ἑλλάδα καί δή καί τήν ἀκριτικήν Ἐπαρχίαν Πωγωνίου καί Κονίτσης.

Σᾶς θερμοπαρακαλῶ καί σᾶς ἱκετεύω: Μή δώσετε τήν χαριστικήν βολήν εἰς τόν τόπον αὐτόν, τόν ποτισμένον μέ πλῆθος αἷμα Ἑλληνικόν. Διακονῶ ἐδῶ, ἐπί πεντήκοντα τρία (53) καί πλέον χρόνια. Καί γνωρίζω καλῶς τά βάσανα αὐτοῦ τοῦ λαοῦ, ὁ ὁποῖος, σέ πεῖσμα τῶν κατά καιρούς ἀθλίων μεθοδεύσεων, ἐπιμένει νά ζῇ ἐδῶ καί νά περιμένῃ τήν στοργικήν μέριμναν τοῦ Ἐθνικοῦ Κέντρου, ἡ ὁποία, ὅμως, δέν ἔχει φανῆ ἄχρι τοῦδε εἰς τόν ὁρίζοντα …

Τήν διαμαρτυρίαν μου αὐτήν, θά γνωστοποιήσω α) εἰς τόν Πρόεδρον τῆς Βουλῆς τῶν Ἑλλήνων, Ἠπειρώτην κ. Κωνσταντῖνον Τασούλαν, καί β) εἰς τόν κ. Ἐλευθέριον Οἰκονόμου, ὡσαύτως Ἠπειρώτην, Ὑφυπουργόν «Προστασίας τοῦ Πολίτη». Καί οἱ δύο ἀγαποῦν τήν Ἐπαρχίαν μας, μάλιστα δέ ὁ κ. Οἰκονόμου κατάγεται ἀπό χωρίον τῆς Ἐπαρχίας Κονίτσης.

Ἀφῆστε μας νά ζήσουμε. Μή μᾶς «σπρώχνετε» νά κατέλθωμεν εἰς τά Ἰωάννινα. Δηλώνω πρός ὑμᾶς, ὅτι, πάντως δέν προτίθεμαι νά γίνω νεκροθάπτης τῆς ἀκριτικῆς μου Ἐπαρχίας. Τό Πωγώνι καί ἡ Κόνιτσα πρέπει νά ζήσουν. Καί, σύν Θεῷ, θά ζήσουν, ἀφοῦ ὑμεῖς ἀναθεωρήσητε τήν ὡς ἄνω ἀπαράδεκτον ἀπόφασίν σας.

 Εὐχέτης ἐν Χριστῷ

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

 †  Ὁ Δρυϊνουπόλεως , Πωγωνιανῆς καί Κονίτσης ΑΝΔΡΕΑΣ