Σάββατο 20 Αυγούστου 2016

"Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός : Ἰσαπόστολος καὶ Ἐθνεγέρτης."









ν Δελβινακί τῇ 8ῃ Αὐγούστου  2016
 ριθ.  Πρωτ.: 74

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ  193η

ΘΕΜΑ: Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός : Ἰσαπόστολος καὶ Ἐθνεγέρτης.
            Ἀγαπητοί μου Χριστιανοί,
-Α-
            Κάποιοι σύγχρονοι Ἕλληνες ἰσχυρίζονται καὶ ἐπιμένουν, ὅτι στὰ χρόνια τῆς τουρκοκρατίας ἡ ζωὴ τῶν ὑποδούλων ρωμηῶν ἦταν περίπου … ἰδεώδης. Καὶ μόνο ποὺ δὲν θρηνοῦν γιὰ τὸ ὅτι μὲ τὴν Ἐπανάσταση τοῦ 1821 βγήκαμε ἀπὸ τὸν τουρκικό ζυγό. Ὅμως, ὅσοι ἔχουν μελετήσει σοβαρὰ καὶ σὲ βάθος τὴν περίοδο τῶν τετρακοσίων (400) ἐτῶν, ἀπὸ τὴν ἅλωση τῆς Κωνσταντινουπόλεως (τὸ 1453) μέχρι τὴν Ἐθνική μας Παλιγγενεσία, συμφωνοῦν στὸ ὅτι ὄχι μόνο δὲν ἦταν «ἰδανική» ἡ ζωὴ τῶν ραγιάδων Ἑλλήνων, ἀλλὰ σκοτάδι βαθὺ εἶχε καλύψει τὴν Ἑλλάδα ἀπ’ ἄκρη σ’ ἄκρη : Ὑπῆρχαν, βέβαια, κάποιες ἀναλαμπές, ὅπου μποροῦσαν οἱ Ἕλληνες νὰ πάρουν μιὰν «ἀνάσα» · γεγονός, ὅμως, μένει, ὅτι αὐτὲς ἦταν μόνο «στιγμές» στοὺς τέσσερις αἰῶνες τῆς βαρειᾶς σκλαβιᾶς.
-Β-
Ἰδιαίτερα, ὁ 18ος αἰώνας ὑπῆρξε ἀπὸ τοὺς πιὸ δύσκολους καὶ σκοτεινούς : Ἡ ἀμάθεια ἐπικρατοῦσε παντοῦ ·  κανένας δὲν εἶχε ἰδιοκτησία, ἀλλὰ δούλευε σὲ χωράφια, ποὺ τὰ εἶχαν κάνει αὐθαίρετα δικά τους οἱ τοῦρκοι, γιὰ ἕνα κομμάτι ψωμί. Γι’ αὐτό, πολλοὶ ποὺ δὲν μποροῦσαν νὰ ἀντέξουν αὐτὸν τὸν βαρὺ ζυγό, ἀναγκάζονταν νὰ ἀλλαξοπιστήσουν, μὲ ἀποτέλεσμα τὸ Γένος νὰ ὑφίσταται μεγάλη αἱμορραγία, χάνοντας τὰ παιδιά του. Οἱ Τοῦρκοι, ποὺ συμπεριφέρονταν σὰν ἀφεντάδες, δὲν ἐδίσταζαν νὰ κόβουν κεφάλια, κάποιων λίγων ἀνυπότακτων. Ἔτσι ὁ ζυγὸς γινόταν ἀνυπόφορος καὶ τὸ καντήλι τῆς ἐλπίδας γιὰ κάποια ὑποφερτή, ἔστω, ἀλλαγὴ τῶν πραγμάτων, τρεμόπαιζε ἕτοιμο νὰ σβύσῃ…
-Γ-
Κατὰ κοινὴ ὁμολογία ὁ 18ος αἰώνας ἦταν ὁ πιὸ βαρὺς γιὰ τοὺς Ἕλληνες. Ἰδιαίτερα δεινοπαθοῦσε  ἡ περιοχὴ τῆς Βορείου Ἠπείρου, ὅπου ὁλόκληρες περιοχὲς ἐξισλαμίζονταν, γιὰ νὰ γλυτώσουν οἱ ἄνθρωποι τὴν ζωή τους ἀπὸ τὸ μαχαίρι τοῦ τούρκου. Φυσικά, δὲν πρέπει νὰ ξεχνᾶμε ὅτι ὑπῆρχαν καὶ τὰ πάθη μεταξὺ τῶν ραγιάδων : οἱ ζήλειες, τὰ μίση, οἱ ἐκδικήσεις, ἐπιβεβαιώνοντας τὴν λαϊκὴ παροιμία : « ὅπου φτώχεια, καὶ γκρίνια».
Ἀλλὰ τότε ἀκριβῶς, μέσα σ’ ἐκεῖνο τὸ ζοφερὸ σκοτάδι ἔλαμψε ἕνα δυνατὸ φῶς. Ξεκίνησε ἀπὸ τὸ Ἅγιο Ὄρος καὶ σιγά – σιγά φώτισε ὁλόκληρο τὸν Ἑλλαδικὸ χῶρο. Κι’ αὐτὸ τὸ Φῶς ἦταν ἕνας ἄνθρωπος, ἕνας καλόγερος, ποὺ τὸν ἔτρωγε τὸ κατάντημα τοῦ Γένους, ἀλλὰ καὶ ὁ πόθος νὰ ξαναπάρῃ τὴν θέση του ἀνάμεσα στοὺς ἐλεύθερους λαούς. Αὐτὸς ὁ ἄνθρωπος ἦταν ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός.
-Δ-
Τὸ εἶχε διαπιστώσει καὶ τὸ ἔλεγε : «Ἀγρίανε τὸ Γένος μας». Ἔτσι, χωρὶς νὰ ὑπολογίσῃ κόπους  καὶ κινδύνους, ἐπραγματοποίησε τέσσερις ἱεραποστολικὲς περιοδεῖες σὲ ὅλη τὴν Ἑλλάδα, ἰδιαίτερα ὅμως στὴν Βόρειο Ἤπειρο. Δέκα ἐννιὰ (19) ὁλόκληρα χρόνια ἔφερνε παντοῦ τὸ φῶς τῆς ὀρθοδοξίας, συμφιλίωνε τοὺς μαλλωμένους, τοὺς δίδασκε νὰ ἱδρύουν σχολεῖα, νὰ μπολιάζουν τὰ δένδρα, ἡμέρευε τὶς ψυχές. Καὶ μὲ τὶς προφητεῖες του ξυπνοῦσε τὴν ἐλπίδα στοὺς ἀποσταμένους, ὅτι ὁπωσδήποτε θάρθῃ «τὸ ποθούμενο», ἡ Ἐθνικὴ ἀποκατάσταση.
Ἀλλὰ το μαρτυρικό του τέλος εἶχε προδιαγραφῆ. Οἱ Τοῦρκοι, μὲ παρακίνηση τῶν ἑβραίων, τὸν ἀπαγχόνισαν στὶς 24 Αὐγούστου 1779. Ὅμως, στὴν συνείδηση τοῦ λαοῦ θεωρήθηκε Ἅγιος. Καὶ κατὰ κοινὴ ὁμολογία, τὸ μεγάλο ἔργο του συνέβαλε ἀποφασιστικὰ στὴν ἔκρηξη τῆς Ἐπαναστάσεως τοῦ 1821.
-Ε-
Ἡ Μητρόπολή μας, ποὺ πολὺ εὐλαβεῖται τὸν Ἅγιο Κοσμᾶ, ὀργανώνει καὶ φέτος τὶς ἀκόλουθες ἑορταστικὲς ἐκδηλώσεις στὸν φερώνυμο Ἱ. Ναό του στὴν Κόνιτσα :
α) Τὴν παραμονή, 23 Αὐγούστου, στὶς 7 μ.μ. θὰ ψαλῇ ὁ πανηγυρικὸς ἑσπερινὸς καὶ στὴ συνέχεια θὰ ἐπακολουθήσῃ ἡ λιτάνευση τῆς Εἰκόνος καὶ τοῦ ἱ. Λειψάνου τοῦ Ἁγίου.
β) Στὶς 24 Αὐγούστου, κυριώνυμη ἡμέρα τῆς ἑορτῆς, οἱ καταβασίες θὰ ἀρχίσουν στὶς 7:30, καὶ γύρω στὶς 10:30 π.μ. θὰ ἔχῃ τελειώσει ἡ Θ. Λειτουργία.
Ἡ συμμετοχὴ ὅλων εἶναι ἀπαραίτητη.   Ἔτη πολλά, ἅγια, εὐλογημένα.   
Διάπυρος πρὸς Χριστὸν εὐχέτης
Ο  ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
+  Ὁ Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καὶ Κονίτσης  Α Ν Δ Ρ Ε Α Σ



Σάββατο 13 Αυγούστου 2016

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 192α: "Ὑπεραγία Θεοτόκος, ἡ Μητέρα και Προστασία μας"










ν Δελβινακί τ 1ῃ Αὐγούστου 2016
ριθ.  Πρωτ.: 73

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ  192α

ΘΕΜΑ: Ὑπεραγία Θεοτόκος, ἡ Μητέρα και Προστασία μας.
            Ἀγαπητοί μου Χριστιανοί,
-Α-
            Ὁ Δεκαπενταύγουστος εἶναι ἡ κατ’ ἐξοχὴν ἑορτὴ πρὸς τιμὴν τῆς Παναγίας μας. Οἱ Ὀρθόδοξοι πιστοὶ εὐλαβοῦνται πολὺ τὴν Θεοτόκο. Καὶ σπεύδουν στοὺς Ναοὺς τῶν πόλεων, στὰ ταπεινὰ ἐξωκκλήσια τῆς ὑπαίθρου, στὰ πάμπολλα Μοναστήρια, ποὺ ἔχουν ἱδρυθῆ πρὸς τιμήν της, γιὰ νὰ προσευχηθοῦν καὶ νὰ καταθέσουν στὴν χάρη της τὰ πολλὰ καί, συχνὰ πιεστικά, προβλήματα ποὺ τοὺς ἀπασχολοῦν. Γιατὶ ἡ Παναγία εἶναι ἡ Μητέρα καὶ ἡ θερμὴ Προστάτις καὶ Βοηθὸς ὅλων τῶν Χριστιανῶν.
-Β-
            Ὅμως, ὁ Δεκαπενταύγουστος μᾶς πηγαίνει ἑβδομήντα ἕξη χρόνια πίσω, στὴν Τῆνο, στὸ 1940, στὸ ἔτος – σταθμὸ τῆς νεώτερης Ἱστορίας μας. Στὸ λιμάνι τοῦ νησιοῦ βρίσκεται, ἀνάμεσα στὰ ἄλλα πλοῖα, τὸ ἀντιτορπιλλικὸ «ΕΛΛΗ», ποὺ ἔχει ἔλθει κι’ αὐτὸ γιὰ νὰ ἀποδώσῃ τιμὲς στὴν Παναγία. Οἱ προσκυνητές, κοσμοπλήμμυρα, μὲ φανερὴ τὴν εὐλάβεια στὰ πρόσωπά τους. Ψαλμοὶ καὶ ὕμνοι ἀναπέμπονται, ἐνῷ ἡ εὐωδιαστὴ ὀσμὴ τοῦ θυμιάματος γεμίζει μὲ ἱλαρότητα τὴν ἀτμόσφαιρα.
-Γ-
            Αἴφνης, μιὰ τορπίλλη ἀπὸ ὑποβρύχιο «ἀγνώστου ἐθνικότητος», ὅπως ἀνακοίνωσε ἡ Κυβέρνηση γιὰ λόγους σκοπιμότητος, χτύπησε τὴν «ΕΛΛΗ». Κι’ ἄλλη μιά, χωρὶς νὰ βρῇ τὸν στόχο της, ἐξερράγη στὴν προκυμαία. Ὅλοι οἱ Ἕλληνες διαισθάνθηκαν ὅτι τὸ «ἀγνώστου ἐθνικότητος» ὑποβρύχιο ἦταν Ἱταλικό, καὶ ὅτι ἡ ὕπουλη ἐκείνη ἐπίθεση ἦταν προοίμιο τοῦ πολέμου, ποὺ δὲν θ’ ἀργοῦσε ν’ ἀρχίσῃ. Κι’ ἐνῷ ἡ Ἰταλία θέλησε μ’ αὐτὴ τὴν ἄνανδρη ἐνέργεια νὰ τρομοκρατήσῃ τὸν Ἑλληνικὸ Λαό, ἔγινε τὸ ἀντίθετο : Οἱ Ἕλληνες πίστεψαν ἀκράδαντα, ὅτι ἡ «ὑβρισμένη Παναγία τῆς Τήνου» θὰ τιμωροῦσε τὸν ἄνανδρο δολοφόνο παραδειγματικά.
-Δ-
Κι’ ἡ ὥρα ποὺ ὅλοι περίμεναν ἦλθε στὶς 28 Ὀκτωβρίου 1940. Ἡγεσία, Στρατὸς καὶ Λαός, ἑνωμένοι ὅλοι «σὰν μιὰ γροθιά», ἀγωνίστηκαν στὰ βουνὰ τῆς Βορείου Ἠπείρου ὑπὲρ βωμῶν καὶ ἑστιῶν, μὲ πίστη στὸ Θεὸ καὶ στὴν βοήθεια τῆς Παναγίας. Εἶναι δὲ χαρακτηριστικό, ὅτι οἱ φαντάροι μας ἔλεγαν πὼς ἔβλεπαν μιὰ μεγάλη γυναικεία μορφὴ νὰ σκεπάζῃ μὲ τὰ πέπλα της τὸ ἑλληνικὸ Στράτευμα. Γι’ αὐτὸ καὶ ὁ τότε Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν Χρύσανθος, πίσω ἀπὸ τὶς μικρὲς εἰκόνες τῆς Γλυκοφιλούσας, οἱ ὁποῖες μοιράστηκαν στὸ Μέτωπο σὲ ὅλο τὸ Στρατό μας, ἔγραφε ἰδιοχείρως : «Νικηταὶ ὑπὸ τὴν σκέπην τῆς Παναγίας».
-Ε-
«Ὑπὸ τὴν σκέπην τῆς Παναγίας» ὁλόκληρο τὸ Ἔθνος τότε. Ἀλλὰ καὶ σήμερα εἶναι ἀνάγκη νὰ βρισκώμαστε ὅλοι οἱ Ἕλληνες κάτω ἀπὸ τὴν σκέπη καὶ τὴν προστασία τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου. Γιατί, σήμερα, τὸ σκάφος τοῦ Ἔθνους τὸ χτυπᾶνε δυνατοὶ ἄνεμοι καὶ ἰσχυρὲς τρικυμίες ἀπὸ τὸ πνεῦμα τῆς ἀπιστίας, τῆς «ὕβρεως» καὶ τῆς ποικίλης διαφθορᾶς. Ἡ ἀκριτικὴ Μητρόπολή μας, συνεχίζοντας μὲ τὶς μικρές της δυνάμεις, τὸ ἔργο τοῦ ἀειμνήστου Μητροπολίτου κυροῦ ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΟΥ, καλεῖ κι’ ἐφέτος ὅλους τοὺς πιστοὺς σ’ ἕνα στρατόπεδο προσευχῆς, στὴν πανάρχαια Ἱερὰ Μονὴ τῆς Μολυβδοσκέπαστης, στὴν Ἀγρυπνία τοῦ Δεκαπενταυγούστου.
-ΣΤ-
Ἡ Ἀγρυπνία θὰ ἀρχίσῃ στὶς 9 τὸ βράδυ τῆς 14ης Αὐγούστου καὶ θὰ τελειώσῃ τὸ πρωΐ, γύρω στὶς 5.30 τῆς 15ης Αὐγούστου. Ὅλοι πρέπει νὰ δώσουμε τὸ «παρὼν» στὴν ὁλονύχτια αὐτὴ προσευχή. Ἕνας στρατὸς προσευχῆς θὰ γίνῃ δεκτὸς ἀπὸ τὴν Παναγία μας. Κι’ ἐκείνη, σὰν Μητέρα στοργικὴ ποὺ εἶναι, θὰ μεσιτεύῃ πρὸς τὸν Υἱό της, τὸν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό, ὥστε Ἐκεῖνος νὰ δίνῃ λύσεις στὰ προβλήματά μας, ἀφοῦ «πολὺ ἰσχύει δέησις Μητρὸς πρὸς εὐμένειαν Δεσπότου».
Χρόνια πολλὰ καὶ ἅγια. Ἡ Παναγία βοήθειά μας.
Διάπυρος πρὸς Χριστὸν εὐχέτης
Ο  ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
+  Ὁ Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καὶ Κονίτσης  Α Ν Δ Ρ Ε Α Σ