Κυριακή 30 Σεπτεμβρίου 2007

Δελτίον Τύπου: Δηλώσεις Σ/του Μητρ. κ.κ. Ἀνδρέου μὲ ἀφορμή ἕνα «φεστιβὰλ ἀφιερωμένο στὴν Τσαμουριά»


logotypomitro

 






Ἐν Δελβινακίῳ τῇ  30ῇ Σεπτεμβρίου 2007
Ἀριθ. Πρωτ. 101 

 

ΔΕΛΤΙΟΝ  ΤΥΠΟΥ



 Μὲ ἀφορμὴ ἕνα «φεστιβὰλ ἀφιερωμένο στὴν Τσαμουριά», ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καὶ Κονίτσης κ. ΑΝΔΡΕΑΣ, ἔκανε τὶς ἀκόλουθες Δηλώσεις :  
            «Ἐνῷ ἐδῶ, στὴν Ἑλλάδα, δείχνουμε ἕνα περίεργο καί, θὰ ἔλεγα, ἐπικίνδυνο ἐφησυχασμό, οἱ «Τσάμηδες» ἐξακολουθοῦν νὰ προκαλοῦν. Ἔτσι, στὸ κεντρικὸ στάδιο τῆς πόλεως τῶν Ἁγίων Σαράντα, ὠργανώθηκε πρόσφατα ἕνα προκλητικὸ φεστιβάλ. Ὅπως, πληροφορούμεθα ἀπὸ τὴν Ἐφημερίδα τῆς Ἑλληνικῆς Μειονότητος «ΛΑΪΚΟ  ΒΗΜΑ»  (φ.8.9.2007), «ἀπὸ τὶς 31 Αὐγούστου καὶ ἕως τὴν 2α Σεπτεμβρίου, στὸ στάδιο «Α. Ντάϊκος» τῶν Ἁγίων Σαράντα, φορτωμένο μὲ συνθήματα γιὰ τὸ Κόσοβο καὶ τὴν Τσαμουριά, διεξήχθη τὸ πρῶτο φεστιβὰλ μὲ τραγούδια καὶ χορούς, ἀφιερωμένα στὴν Τσαμουριά». Ἐξ’ ἄλλου, «στὴν εἴσοδο τοῦ Μεγάρου Πολιτισμοῦ τῆς πόλης (τῶν Ἁγίων Σαράντα) ἄνοιξε ἔκθεση, ὅπου παρουσιάζονταν χάρτης τῆς Τσαμουριᾶς, μέχρι τὸν Ἀμβρακικὸ κόλπο... μὲ ἀπόψεις καὶ στοιχεῖα ἀπὸ τὴ μεγάλη «γενοκτονία» ποὺ ὑπέστη ὁ Τσάμικος λαὸς κ.ἄ.».
 
            Τὸ πιὸ ἀνησυχητικό - σύμφωνα πάντα μὲ τὸ δημοσίευμα τοῦ «ΛΑΪΚΟΥ  ΒΗΜΑΤΟΣ» - εἶναι ὅτι «τὸ φεστιβὰλ ὀργανώθηκε καὶ χρηματοδοτήθηκε ἀπὸ τὸ Καλλιτεχνικὸ Ἵδρυμα τοῦ Ἀλβανικοῦ Ἔθνους καὶ μὲ τὴ χορηγία τοῦ Δήμου τῶν Ἅγ. Σαράντα» (οἱ ὑπογραμμίσεις, δικές μου).
 
            Εἶναι - τὸ λιγώτερο - περίεργο, ἀπὸ τὸ ἕνα μέρος νὰ προσπαθῇ ἡ Ἑλλάδα νὰ καλλιεργῇ σχέσεις φιλίας καὶ καλῆς γειτονίας μὲ τὴν Ἀλβανία, καὶ ἡ γειτονικὴ Χώρα νὰ χρηματοδοτῇ ἐκδηλώσεις τῶν ἐγκληματιῶν «Τσάμηδων», ποὺ στρέφονται εὐθέως ἐναντίον τῆς Πατρίδος μας. Βέβαια, κατ’ ἐπανάληψη καὶ ἀπὸ ἐπίσημα χείλη ἔχει λεχθῆ, ὅτι γιὰ τὴν Ἑλλάδα «Τσάμικο θέμα» δὲν ὑπάρχει. Ὅταν, ὅμως, γίνωνται τέτοιες προκλητικὲς ἐκδηλώσεις καὶ μάλιστα χρηματοδοτούμενες ἀπὸ κρατικοὺς καὶ ἐπίσημους φορεῖς, δὲν θὰ πρέπῃ νὰ ὑπάρξουν διαμαρτυρίες ἀπὸ τὴν Ἑλληνικὴ πλευρά; Γιατὶ ἄν ἀρκούμεθα στὸ ὅτι γιὰ μᾶς εἶναι ἀνύπαρκτο θέμα τὸ «τσάμικο» καὶ ἐφησυχάζουμε, τότε σίγουρα ὑπάρχει ὁ κίνδυνος νὰ πάθουμε ὅτι καὶ μὲ τὸ λεγόμενο «μακεδονικό». Κατὰ καιρούς, κάποιοι ἔκρουαν τὸν κώδωνα τοῦ κινδύνου γιὰ τὴν προπαγάνδα τῶν Σκοπίων. Στὴν Ἑλλάδα, ὅμως, λέγαμε «δὲν εἶναι τίποτε · ἀνύπαρκτο θέμα γιὰ μᾶς». Ἀλλὰ νά, ὅτι τώρα ἔχουμε φθάσει σὲ ἀδιέξοδο : Οἱ Σκοπιανοὶ νὰ προκαλοῦν καὶ μεῖς νὰ εἴμαστε ἀμυνόμενοι !
 
            Φρονοῦμε, ὅτι εἶναι καιρὸς νὰ ἀντιμετωπίσουμε δυναμικὰ τοὺς «Τσάμηδες», θέτοντας τὴν γειτονικὴ Χώρα πρὸ τῶν εὐθυνῶν της, καὶ καλῶντας την νὰ παύσῃ νὰ παίζῃ διπλὸ παιχνίδι. Δηλαδή, ἐμᾶς μὲν νὰ καθησυχάζῃ ὅτι «δὲν τρέχει τίποτε», στοὺς «Τσάμηδες» ὅμως νὰ κλείνῃ τὸ μάτι πονηρά, ὥστε νὰ συνεχίζουν τὶς προκλήσεις τους.
 
            «Θέλει ἀρετὴν καὶ τόλμην ἡ ἐλευθερία», εἶπε ὁ ποιητής. Ἆρά γε, θὰ ἀκούσουν οἱ ὅποιοι ἁρμόδιοι τὴν φωνή του ; »   
 
( Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως )

Παρασκευή 14 Σεπτεμβρίου 2007

Ἐγκύκλιος 118η: Μνήμη Νεομάρτυρος Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ ἐκ Κονίτσης

 
 
 
 
 
 
'Εν Δελβινακίῳ τῇ 13ῃ Σεπτεμβρίου 2007

Ἀριθ. Πρωτ.92  
ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ  118η
 
ΘΕΜΑ: "Μνήμη Νεομάρτυρος Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ ἐκ Κονίτσης"
 
Ἀγαπητοί μου Χριστιανοί,
 -Α-
            Ἱερὴ καύχηση ἀποτελεῖ γιὰ τὴν ἀκριτικὴ Κόνιτσα τὸ γεγονός, ὅτι ἔχει, ἀνάμεσα στοὺς Νεομάρτυρες τῆς Τουρκοκρατίας, τὸν δικό της Ἅγιο. Αὐτὸν ποὺ ἔμεινε γνωστὸς στὴν Ἱστορία ὡς «ὁ Ἰωάννης ὁ ἐκ Κονίτσης καὶ ἐν Ἀγρινίῳ μαρτυρήσας», στὶς 23 Σεπτεμβρίου τοῦ ἔτους 1814.
 
            Καὶ εἶναι ἀπόλυτα δικαιολογημένη ἡ καύχηση τῆς ἱστορικῆς κωμοπόλεως. Γιατὶ ὁ Ἅγιος Ἰωάννης, ποὺ μαρτύρησε γιὰ τὴν πίστη τοῦ Χριστοῦ, στὴν ἀρχὴ δὲν ἦταν οὔτε Ἕλληνας οὔτε Ὀρθόδοξος Χριστιανός. Τοῦρκος ἦταν καὶ μουσουλμάνος. Στὴν περίπτωσή του, ὅμως, βρῆκε πέρα γιὰ πέρα ἐφαρμογὴ ἡ βεβαίωση τοῦ εὐαγγελικοῦ λόγου : «Τὸ πνεῦμα ὅπου θέλει πνεῖ» (Ἰωάν. γ΄8). Ὁ ἄνεμος, δηλαδή, φυσάει ὅπου θέλει. Ἀλλὰ δὲν μπορεῖ κανεὶς νὰ καταλάβῃ ἀπὸ ποῦ ἔρχεται καὶ ποῦ κατευθύνεται. Ἔτσι ἀκριβῶς γίνεται καὶ μὲ τὴν πνοὴ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Φωτίζει καὶ θερμαίνει κάποιες καρδιές ποὺ οὔτε μπορεῖ κανεὶς νὰ τὶς φαντασθῇ. Κι’ αὐτὲς οἱ καρδιές - ἀνεξαρτήτως φυλῆς καὶ ἔθνους - ὄχι ἁπλῶς θερμαίνονται, ἀλλά, κυριολεκτικά, πυρακτώνονται ἀπὸ τὴν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ. Παραμερίζουν τὰ πλούτη, τὴν δόξα, τὰ ἀξιώματα, τὴν φιλήδονη ζωή, ἀκόμη κι’ αὐτὴ τὴν ἀγάπη πρὸς τοὺς γονεῖς. Προτιμοῦν τὴν ἑκούσια φτώχεια, μιμούμενοι τὸ παράδειγμα τοῦ Χριστοῦ, ποὺ εἶπε ὅτι «αἱ ἀλώπεκες φωλεοὺς ἔχουσι καὶ τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ κατασκηνώσεις, ὁ δὲ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου οὐκ ἔχει ποῦ τὴν κεφαλὴν κλίνῃ» (Λουκᾶ θ΄ 58). Οἱ ἀλεποῦδες καὶ τὰ πετεινὰ ἔχουν τὶς φωλιές τους, ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου, ὅμως, δηλαδὴ ὁ Χριστός, δὲν ἔχει ποῦ νὰ γείρῃ τὸ κεφάλι Του.
 
            Κι’ ἀκόμη : Αὐτὲς οἱ καρδιές, ὅταν ἀρχίζουν νὰ βαδίζουν στὸν δρόμο τοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς Ἐκκλησίας, δὲν κοιτᾶνε τὶ καὶ πῶς ἔζησαν τὰ χρόνια ποὺ βρισκόντουσαν στὴν ἄγνοια, ἀλλά, κρατῶντας γερὰ τὸ ἀλέτρι, βλέπουν μπροστὰ καὶ προχωρᾶνε σταθερὰ γιὰ τὴν Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν, ὅπως  ἀκριβῶς τὸ διεκήρυξε ὁ Χριστός : «Οὐδεὶς ἐπιβαλὼν τὴν χεῖρα αὐτοῦ ἐπ’ ἄροτρον καὶ βλέπων εἰς τὰ ὀπίσω εὔθετός ἐστιν εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ» (Λουκᾶ θ΄ 62).
 
-Β-
 
            Αὐτό, λοιπόν, συνέβη καὶ μὲ τὸν Ἅγιο Ἰωάννη. Μουσουλμάνος ἦταν κατὰ τὸ θρήσκευμα. Καὶ Τοῦρκος κατὰ τὸ πολίτευμα. Ἐπὶ πλέον δὲ καὶ γιὸς τοῦ ξακουσμένου Σέχη τῆς Κονίτσης, τοῦ ἀρχηγοῦ δηλαδὴ τῶν δερβίσηδων, τῶν μουσουλμάνων «μοναχῶν». Ἄγνωστο γιὰ ποιὸ λόγο, βρέθηκε σὲ ἡλικία 20 ἐτῶν, στὸ Ἀγρίνιο, ποὺ τότε λεγόταν Βραχώρι. Κι’ ἐκεῖ τοῦ ἔγινε ἡ κλήση ἀπὸ τὸν Μεγάλο Ψαρά, τὸν Χριστό. «Ἀκολούθει μοι», τοῦ εἶπε. Κι’ ὁ νεαρὸς Χασάν (ὅπως λεγόταν μέχρι τότε) ἄνοιξε τὴν καρδιά του στὴν Χάρη τοῦ Πνεύματος. Πῆγε στὴν Ἰθάκη, βαπτίσθηκε, παίρνοντας τὸ ὄνομα Ἰωάννης, ὅταν δὲ ἐπέστρεψε στὸ Ἀγρίνιο νυμφεύθηκε μιὰ εὐσεβῆ χριστιανὴ κόρη κι’ ἐργαζόταν ὡς ἀγροφύλακας (τὸ ἄλλοτε ἀρχοντόπουλο) στὸν Μαχαλᾶ, στὶς σημερινὲς Φυτεῖες τοῦ Ἀγρινίου. Ζοῦσε ζωὴ χριστιανική, εὐλογημένη.
 
-Γ-
 
            Ὅμως ... Ὅμως ὁ καιρὸς τῆς γήϊνης χαρᾶς τελείωσε γρήγορα. Γιατὶ ὁ πατέρας τοῦ Ἰωάννη, ψάχνοντας καὶ ρωτῶντας, τὸν βρῆκε τελικά. Τὸν παρακάλεσε. Τὸν ἱκέτεψε. Τοῦ ἔταξε πολλά. Οἱ προσπάθειές του πῆγαν στὰ χαμένα. Γιατὶ ὁ Ἰωάννης κρατοῦσε σταθερὰ τὸ ἀλέτρι κοιτάζοντας μόνο μπροστά. Κι’ ὅταν ὡδηγήθηκε στὸ δικαστήριο καὶ ἡ ποινὴ ποὺ τοῦ ἐπιβλήθηκε ἦταν ὁ θάνατος, ὁ γενναῖος ἀθλητὴς τῆς πίστεως ἄκουγε μόνο τὴν φωνὴ τοῦ Χριστοῦ, ποὺ τοῦ ἔλεγε : «Γίνου πιστὸς ἄχρι θανάτου, καὶ δώσω σοι τὸν στέφανον τῆς ζωῆς» (Ἀποκ. β΄ 10). Ἔτσι, μετὰ ἀπὸ λίγο, τὸ κεφάλι του ἔπεφτε κάτω ἀπὸ τὸ σπαθὶ τοῦ δημίου, ἐκεῖ ποὺ σήμερα εἶναι τὸ παρεκκλήσιό του, δίπλα σχεδὸν στὸν μεγαλοπρεπῆ Ναὸ τοῦ Ἁγίου Δημητρίου στὸ Ἀγρίνιο. Ἦταν ἡ 23η Σεπτεμβρίου τοῦ 1814. Στὸν Οὐρανό, τώρα, γινόταν ὄχι ἁπλῶς χαρά, ἀλλὰ πανηγύρι. Οἱ ἀρχαῖοι καὶ οἱ νεώτεροι μάρτυρες, ἀλλὰ καὶ οἱ Νεομάρτυρες, μὲ ἐπὶ κεφαλῆς τὸν Ἐθνομάρτυρα καὶ Ἰσαπόστολο Κοσμᾶ τὸν Αἰτωλό, ὑποδέχονταν τὸν ἀθλητὴ τοῦ Χριστοῦ «περιβεβλημένοι στολὰς λευκὰς, καὶ φοίνικες ἐν ταῖς χερσὶν αὐτῶν» καὶ κράζοντας «φωνῇ μεγάλῃ λέγοντες · ἡ σωτηρία τῷ Θεῷ ἡμῶν τῷ καθημένῳ ἐπὶ τοῦ θρόνου καὶ τῷ ἀρνίῳ» (Ἀποκ. ζ΄ 9-10). «Διὰ τοῦτο εὐφραίνεσθε οὐρανοὶ καὶ οἱ ἐν αὐτοῖς σκηνοῦντες» (Ἀποκ. ιβ΄ 12).
 
-Δ-
 
            Χαρὰ, λοιπόν, στὸν Οὐρανό, ἀλλὰ καὶ στὴν ἀκριτικὴ Κόνιτσα, χαρὰ καὶ πανηγύρι. Γιορτάζει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης, ὁ συμπολίτης μας, ὁ ὁποῖος μὲ τὸ ἱερὸ λείψανό του, ποὺ κατέχουμε σὰν τὸν πιὸ πολύτιμο θησαυρό, μᾶς εὐλογεῖ, μᾶς ἁγιάζει, καὶ μᾶς προσκαλεῖ στὶς λατρευτικὲς ἐκδηλώσεις, οἱ ὁποῖες θὰ λάβουν χώρα κατὰ τὸ ἀκόλουθο Πρόγραμμα :
 
            Α)  Τὴν παραμονὴ τῆς ἑορτῆς, Σάββατο, 22 Σεπτεμβρίου 2007, στὶς 7 μ.μ., θὰ ψαλῇ Μέγας Ἑσπερινός, μὲ ἀρτοκλασία.
 
            Β) Τὴν κυριώνυμη ἡμέρα, Κυριακή, 23 Σεπτεμβρίου 2007, στὶς 8 τὸ πρωΐ, θὰ σημάνῃ ἡ δεύτερη καμπάνα καὶ θὰ ἀρχίσουν οἱ «Καταβασίες». Στὴν συνέχεια θὰ ὁλοκληρωθῇ ὁ Ὄρθρος καὶ θὰ τελεσθῇ ἀρχιερατικὴ Θεία Λειτουργία.
 
            Τόσον ὁ Ἑσπερινὸς ὅσον καὶ ἡ Θεία Λειτουργία θὰ τελεσθοῦν στὸν Ἱερὸ Ναὸ τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ, ἐν μονοεκκλησίᾳ.
 
            Θὰ σᾶς περιμένω μὲ πολλή χαρά. Χρόνια πολλὰ σὲ ὅλους, ἅγια, πνευματικά, ἀγωνιστικά.
 
Διάπυρος πρὸς Χριστὸν εὐχέτης
       Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
+  Ὁ Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καὶ Κονίτσης   Α Ν Δ Ρ Ε Α Σ

Τετάρτη 5 Σεπτεμβρίου 2007

Δελτίον Τύπου: Ψήψισμα 13ου Γενικοῦ Ἱερατικοῦ Συνεδρίου Ι.Μ.Δ.Π.Κ.


logotypomitro

 





Ἀριθ. Πρωτ. 90
Ἐν Δελβινακίῳ τῇ 5ῃ Σεπτεμβρίου 2007 
ΔΕΛΤΙΟΝ ΤΥΠΟΥ 
        
«Κάτω ἀπὸ τὴν βαρειὰ σκιὰ τῶν τελευταίων καταστροφικῶν πυρκαϊῶν, ποὺ ἔπληξαν ἕνα μεγάλο μέρος τῆς Χώρας μας, πραγματοποιήθηκε τὸ 13ο ἐτήσιο Γενικὸ Ἱερατικὸ Συνέδριο τῆς Ἱερᾶς. Μητροπόλεως Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καὶ Κονίτσης. Οἱ ἐργασίες του, στὶς ὁποῖες συμμετεῖχαν ὅλοι οἱ Ἱερεῖς καὶ τῶν δύο Ἐπαρχιῶν Πωγωνίου καὶ Κονίτσης, διήρκεσαν τὸ τριήμερο ἀπὸ 3 ἕως καὶ 5 Σεπτεμβρίου ἐ.ἔ. Ἀναπτύχθηκαν ἀπὸ ἱκανοὺς εἰσηγητὲς θέματα ἐπίκαιρα καὶ ἰδιαιτέρως ἐνδιαφέροντα γιὰ τὸ ποιμαντικὸ ἔργο τῶν αἰδεσιμωτάτων Ἐφημερίων, οἱ ὁποῖοι εἶχαν καὶ κοινὲς λατρευτικὲς εὐκαιρίες, ἐνῷ παράλληλα «μετελάμβανον τροφῆς ἐν ἀγαλλιάσει καὶ ἀφελότητι καρδίας» (Πράξ. β΄ 46), γεγονὸς ποὺ θύμιζε τοὺς ὡραίους ἀποστολικοὺς χρόνους.
      Μόλις ἐπερατώθηκαν οἱ ἐργασίες τοῦ Συνεδρίου, οἱ αἰδεσιμώτατοι σύνεδροι ἐνέκριναν, διὰ βοῆς , τὸ ἀκόλουθο
ΨΗΦΙΣΜΑ
1) Διαδηλώνουμε τὴν ἀμέριστη συμπαράστασή μας στοὺς πληγέντες συμπολῖτες μας ἀπὸ τὶς τελευταῖες καταστροφικὲς πυρκαϊές.
2) Προσευχόμαστε καὶ παρακαλοῦμε τὸν Θεὸ νὰ μὴν ἐπιτρέψῃ νὰ συμβῇ ξανὰ τέτοια συμφορά. Κι’ ἀκόμη νὰ δίνῃ δύναμη καὶ κουράγιο στοὺς πυροπλήκτους, ὥστε σιγά - σιγά νὰ ξαναστήσουν τὰ σπιτικά τους καὶ τὸ βιός τους, νὰ συγχωρήσῃ δὲ ὅσους ἀπὸ ἀμέλεια ἤ καὶ κακότητα ἔγιναν αἴτιοι ἐμπρησμῶν καὶ καταστροφῆς τῆς φύσεως καὶ τῶν ἀνθρώπων.
3) Ἐκφράζουμε τὴν ἀντίθεσή μας σὲ ὅλους ὅσοι ἐπιχειροῦν (ὅπως γίνεται μὲ τὸ βιβλίο τῆς Ἱστορίας τῆς ΣΤ΄ Δημοτικοῦ) νὰ ἀλλοιώσουν καὶ νὰ παραποιήσουν τὴν ἐθνική μας Ἱστορία. Τὰ ἱστορικὰ γεγονότα δὲν παραγράφονται καὶ δὲν παραποιοῦνται.
4) Ἡ σκέψη μας στρέφεται πρὸς τὸν ἀσθενοῦντα Μακ. Ἀρχιεπίσκοπο κύριο Χριστόδουλο καὶ προσευχόμεθα νὰ τοῦ χαρίσῃ  ὁ Κύριος ταχεῖαν καὶ πλήρη ἀποκατάσταση τῆς ὑγείας του, γιὰ τὴν συνέχιση τῆς διακονίας του στὸ Πηδάλιο τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας.
5) Τὰ τελευταῖα τραγικὰ γεγονότα μᾶς παρακινοῦν νὰ κηρύξουμε μετάνοια στὸν Λαό μας, ὥστε νὰ μᾶς εὐσπλαγχνισθῇ ὁ Κύριος καὶ νὰ «κολοβώσῃ» (Ματθ. κδ΄ 22)  τὶς ἡμέρες τῆς δοκιμασίας τῆς Χώρας μας. Τέλος, 
6) Στέλνουμε ἀδελφικὸ χαιρετισμὸ καὶ ἀσπασμὸ ἀγάπης πρὸς τοὺς χειμαζομένους ἀδελφοὺς τῆς Κύπρου καὶ τῆς Βορείου Ἠπείρου, καθὼς καὶ πρὸς τὸ ἐμπερίστατο Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο, μὲ διάπυρη τὴν εὐχὴ νὰ ἔλθουν σύντομα καιροὶ ἀναψύξεως καὶ ἀγαλλιάσεως ». 
(Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως)