Χριστουγεννιάτικη Ἐγκύκλιος Μητροπολίτου Δρυϊνουπόλεως κ.κ. Ἀνδρέου

                                    ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ

ΔΡYΪΝΟΥΠΟΛΕΩΣ, ΠΩΓΩΝΙΑΝΗΣ & ΚΟΝΙΤΣΗΣ

Ἀριθ. Πρωτ. 1185

Δελβινάκιον,

Χριστούγεννα 2018

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 216^ῃ

Θέμα: «Χριστός Γεννᾶται». Ἀλλ’ «ὁ Ἡρώδης ταράττεται» ...

Ἀγαπητοί μου Χριστιανοί,

-Α-

Τήν εἰρηνική ἀτμόσφαιρα τῶν Χριστουγέννων ἔρχεται νά ταράξῃ ἡ κυβέρνηση τῆς Χώρας, μέ τήν προσπάθειά της νά βάλῃ τήν Ἐκκλησία στό περιθώριο. Τήν Ἐκκλησία, πού ὑπῆρχε προτοῦ λάβῃ ὑπόσταση ἡ Πολιτεία. Ἡ ὁποία, ἀφοῦ ἅρπαξε, κατά καιρούς, τό 96% τῆς ἐκκλησιαστικῆς περιουσίας, θέλει τώρα καί τό ὑπόλοιπο 4%. Ἔτσι, ἡ Ἐκκλησία θά καταντήσῃ ἐπαίτις – ζητιάνα, προκειμένου νά καλύπτῃ τίς στοιχειώδεις ἀνάγκες της, περιφέροντας συνεχῶς τόν «δίσκο τῆς ἐπαιτείας» στήν ἀνάλγητη Πολιτεία ...

-Β-

Ἀλλά, εὐλογητός ὁ Θεός! Σήμερον, «οὐράνιαι Δυνάμεις τεχθέντα τόν Σωτῆρα, Κύριον καί Δεσπότην μηνύουσι τῷ κόσμῳ». Οἱ Οὐράνιες Δυνάμεις, τόν Σωτῆρα Χριστό, πού γεννᾶται, τόν διακηρύσσουν Κύριο καί Δεσπότη, στόν κόσμο. Κι’ ἔχει ἀνάγκη ὁ κόσμος νά γνωρίσῃ τόν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό ὡς Σωτῆρα καί Λυτρωτή του. Διότι, πραγματικά, μπορεῖ ὁ ἄνθρωπος νά ἀναζητῇ σωτῆρες ἐδῶ κι’ ἐκεῖ: Στά γλέντια, στά ξεφαντώματα, στά ξενόφερτα «ρεβεγιόν», στά ταξίδια σέ χῶρες «ὀνειρεμένες», στά φαγοπότια, στίς πολυτελεῖς ἐνδυμασίες καί σέ ὅ,τι «γυαλίζει» στά μάτια ... Ὅμως, σ’ αὐτά δέν ὑπάρχει ἡ ἐωτερική χαρά καί ἡ εἰρήνη, ὅπως πολύ παραστατικά τό τονίζει ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης: «Πᾶν τό ἐν τῷ κόσμῳ, ἡ ἐπιθυμία τῆς σαρκός καί ἡ ἐπιθυμία τῶν ὀφθαλμῶν καί ἡ ἀλαζονεία τοῦ βίου, οὐκ ἐστίν ἐκ τοῦ πατρός, ἀλλ’ ἐκ τοῦ κόσμου ἐστί» (Α΄ Ἰωάν. Β΄ 16). Δηλαδή, κάθε τί πού ὑπάρχει στόν μακριά ἀπό τόν Θεό κόσμο, ὅπως ἡ ἐπιθυμία τῶν σαρκικῶν ἀπολαύσεων, καί ἡ ἐπιθυμία τῶν πραγμάτων πού αἰχμαλωτίζουν τά μάτια μας, καί ἡ ἀλαζονική ἐπίδειξη στήν ὁποία σπρώχνουν τά πλούτη, ὅλα αὐτά δέν εἶναι ἀπό τόν Πατέρα Θεό, ἀλλ’ ἀπό τόν κόσμο πού βρίσκεται μακριά ἀπό τόν Θεό.

-Γ-

Ὁ γλυκόλαλος ἦχος τῆς καμπάνας, τά ὡραῖα ψάλματα καί ἀναγνώσματα, τό εὐωδιαστό θυμίαμα καί, πρό παντός, ἡ Χριστουγεννιάτικη Θεία Λειτουργία, μᾶς πηγαίνουν νοερά στό ταπεινό σπήλαιο τῆς Βηθλεέμ, ἐκεῖ ὅπου «ἐγεννήθη ὁ Χριστός». Ἐκεῖ, μέσα στόν σκοτεινό καί βρώμικο στάβλο, διότι «οὐκ ἦν τόπος ἐν τῷ καταλύματι», δέν ὑπῆρχε οὔτε μιά μικρή γωνιά στό πανδοχεῖο γιά τήν Παναγία καί τόν Ἰωσήφ. Ἐκεῖ μᾶς πηγαίνουν. Γιά νά γιορτάσουμε ταπεινά καί ἁπλᾶ καί μέ ζεστή καρδιά. Καί, ἄν βέβαια, εἴμαστε ἐξομολογημένοι καί καθαροί, νά προσέλθουμε «μετά φόβου Θεοῦ, πίστεως καί ἀγάπης» στό Ποτήρι τῆς Ζωῆς, γιά νά μεταλάβουμε «Σῶμα καί Αἷμα Χριστοῦ», κάνοντας ἔτσι «φάτνη» τήν καρδιά μας.

-Δ-

Μέσα στήν κατανυκτική ἀτμόσφαιρα τῶν Ἱερῶν μας Ναῶν, ἄς προσευχηθοῦμε θερμά γιά τήν

Ἐκκλησία μας, ὥστε νά μή λυγίσῃ ἀπό τίς μανιώδεις ἐπιθέσεις τοῦ «Ἡρώδη» · ἄς προσευχηθοῦμε γιά τόν μαθητόκοσμο καί τόν φοιτητόκοσμο · γιά τόν φιλόχριστο Στρατό μας, γιά τούς ἀνέργους, γιά τούς φτωχούς καί ἐμπερίστατους χριστιανούς, γιά κείνους πού ἔχουν γίνει θύματα τῆς μάστιγας τῶν ναρκωτικῶν καί τοῦ λευκοῦ θανάτου. Ἄς προσευχηθοῦμε γιά τήν Ἑλληνική Μεγαλόνησο Κύπρο, πού γιά μιά ἀκόμη φορά ἀντιμετωπίζει τίς ἀπειλές τῆς Τουρκίας, ἀλλά καί γιά τήν Βόρειο Ἤπειρο ἄς ζητήσουμε ἀπό τόν τεχθέντα Κύριο νά δώση τέρμα στά δεινά της, πού ἔχουν κορυφωθῆ μετά τόν βίαιο θάνατο τοῦ Βορειοηπειρώτη τριανταπεντάχρονου νέου Κωνσταντίνου Κατσίφα, στίς 28 τοῦ περασμένου Ὀκτωβρίου.

Λοιπόν, «Χριστός γεννᾶται, δοξάσατε». Μέ εἰρήνη καί πνευματική χαρά, γιά σᾶς, τίς οἰκογένειές σας, τήν ἀκριτική μας Ἐπαρχία, τήν Ἑλλάδα μας καί ὁλόκληρο τόν κόσμο. Χρόνια ἅγια καί εὐλογημένα.

Διάπυρος πρός Χριστόν εὐχέτης

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

† Ὁ Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καί Κονίτσης ΑΝΔΡΕΑΣ

40ονθήμερο Μνυμόσυνο Βορ/τη Κων. Κατσίφα στὴν Ἠγουμενίτσα (Ν. Σελεύκεια) 9.12.2018

ΜΗΝΥΜΑ

Μητροπολίτου Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καὶ Κονίτσης κ. ΑΝΔΡΕΟΥ

εἰς τὸ 40νθήμερον μνημόσυνον τοῦ

ἥρωος ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΚΑΤΣΙΦΑ
ποὺ ἐκφωνήθηκε στὸν Ἱ. Ναὸ τοῦ Ἁγ. Ἰωάννου
 Ν. Σελεύκειας Ἠγουμενίτσας (9.12.2018)

Στὶς 28 Ὀκτωβρίου 2018, ἀνήμερα τοῦ Ἔπους τοῦ 1940, τότε ποὺ ἡ μικρὴ Ἑλλάδα εἶπε τὸ θρυλικὸ ΟΧΙ στὸν ἰταμὸ Ἰταλὸ εἰσβολέα, ἕνας ἥρωας προστέθηκε ἀκόμη στοὺς περίπου 8.000 Ἕλληνες, ποὺ ἔπεσαν, τότε, ἡρωϊκὰ μαχόμενοι στὴν πολύπαθη Γῆ τῆς Βορείου Ἠπείρου.

Ἕνας ἥρωας, ἕνα γενναῖο Βορειοηπειρωτόπουλο, δυνατὸ στὸ σῶμα, μὰ πιὸ δυνατὸ στὴν ψυχή, ἔπεφτε νεκρὸ ἀπὸ τὶς δολοφόνες σφαῖρες τῶν ἀλβανῶν ἀστυνομικῶν : ὁ Κωνσταντῖνος Κατσίφας. Ἄγνωστος μέχρι τότε, χωρὶς νὰ ἐπιδιώκῃ νὰ γίνῃ διάσημος, χωρὶς νὰ θέλῃ νὰ δρέψῃ ἡρωϊκὲς δάφνες, ἔγινε ξαφνικὰ ἥρωας, σύμβολο τοῦ ἀγῶνος γιὰ τὴν Ἕνωση τῆς Βορείου Ἠπείρου μὲ τὴν Ἑλλάδα.

Γιατί, γιὰ τὸν Κωνσταντῖνο Κατσίφα ἡ Ἑλλάδα ἦταν ἡ μεγάλη ἀγάπη του. Καὶ ἡ Ἑλληνικὴ Σημαία τὸ ἱερὸ σύμβολό του. Αὐτή, τὴν μεγάλων διαστάσεων Σημαία, ποὺ τὴν εἶχε ράψει μόνος του καὶ τὴν ἀνέμιζε στὰ συγκλονιστικὰ συλλαλητήρια τῆς Θεσσαλονίκης καὶ τῶν Ἀθηνῶν γιὰ τὴν Ἑλληνικότητα τῆς Μακεδονίας, ἡ Ὁποία Μακεδονία εἶναι μία καὶ εἶναι Ἑλληνική.

Αὐτὴ τὴ Σημαία, τὴν εἶχε μεταφέρει στὸ χωριό του, τοὺς Βουλιαράτες, χωρὶς νὰ πάρουν εἴδηση οἱ Ἀλβανικὲς Ἀρχές. Αὐτὴ τὴ Σημαία ἔστησε καὶ στὸ κοιμητήριο τῶν Βουλιαρατῶν, ὅπου ἀναπαύονται ἑκατὸ (100) περίπου παλληκάρια τοῦ 1940. Καὶ γι’ αὐτὸ ἀκριβῶς, γι’ αὐτὴ τὴ Σημαία βγῆκε ἡ ἀπόφαση τῆς δολοφονίας του, ἀφοῦ οἱ Ἀλβανοὶ μισοῦν θανάσιμα τὴν Ἑλληνικὴ Σημαία, ἡ ὁποία συμβολίζει τὸν ἀδούλωτο Βορειοηπειρωτικὸ Ἐλληνισμό. Κι’ ὕστερα, στὴν κηδεία τοῦ παλλικαριοῦ, ἡ Σημαία αὐτὴ σκέπαζε τὸ πλῆθος ποὺ πενθοῦσε, καὶ κάτω ἀπ’ αὐτὴν πέρασε ἡ σορὸς τοῦ Κωνσταντίνου Κατσίφα, τὴν ὁποία κρατοῦσαν στὰ δυνατά τους χέρια νεαρὰ Βορειοηπειρωτόπουλα.

Ἄχ ! Αὐτὴ ἡ Σημαία ! Πῶς τὴν χάσανε ἀπ’ τὰ μάτια τους οἱ Ἀλβανοί ; Ψάχνανε σπίτι – σπίτι στοὺς Βουλιαράτες, κάνοντάς τα ὅλα “φύλλο καὶ φτερό”. Μὰ ἐκείνη παραμένει ἄφαντη γι’ αὐτούς. Καὶ ἀσφαλῶς, θὰ περιμένῃ τὴν ὥρα καὶ τὴ στιγμή, ποὺ θὰ ἐμφανισθῇ ξανὰ γιὰ νὰ κηρύξῃ τὴν Ἕνωση τῆς Βορείου Ἠπείρου μὲ τὴν Ἑλλάδα.

Οἱ Ἀλβανοὶ τὸν εἶπαν “τρελλό” τὸν Κατσίφα. Ἀνάλογα ἐξεφράσθησαν καὶ κάποιοι Ἑλλαδῖτες κυβερνητικοί. Καὶ κάποια ΜΜΕ μίλησαν γι’ αὐτὸν ἀπαξιωτικά · καὶ τὸν εἰρωνεύτηκαν ...

Ἀλλά, ἄν στὴν ὑποτονική, ἐθνικά, ἐποχή μας χρειάζεται κάτι, εἶναι ἡ “τρέλλα”, ἡ ἁγία καὶ ἡρωϊκὴ τρέλλα τῶν ὀλίγων. Γιατὶ κι’ οἱ Μαραθωνομάχοι καὶ οἱ πρόμαχοι τῶν Θερμοπυλῶν κι’ οἱ Βουλγαροκτόνοι τοῦ Βυζαντίου καὶ οἱ Κολοκοτρωναῖοι καὶ οἱ Μεσολογγῖτες καὶ οἱ ἡμίθεοι τοῦ 1940-41, ἀλλὰ καὶ ὅσοι ἀντιστάθηκαν στὶς σιδερόφρακτες δυνάμεις τῶν Γερμανῶν καὶ τῶν Βουλγάρων στὰ χρόνια τῆς πικρῆς Κατοχῆς, κι’ αὐτοὶ ποὺ κατέβασαν τὴν μισητὴ σβάστικα ἀπὸ τὸν ἱερὸ βράχο τῆς Ἀκροπόλεως · κι’ ὅσοι ἀνατίναξαν τὴν προδοτικὴ ΕΣΠΟ τὸ 1942 στὴν καρδιὰ τῆς Ἀθήνας, καὶ τὴν Γέφυρα τοῦ Γοργοποτάμου, πάλι τὸ 1942, καὶ τὰ παιδιὰ τῆς ΕΟΚΑ στὴν Κύπρο (1955-59), ὅλοι αὐτοὶ κι’ ἄλλοι πολλοί, γνωστοὶ καὶ ἄγνωστοι, “τρελλοί” ἦσαν, γιατὶ πάνω ἀπ’ ὅλα ἀγαποῦσαν τὸν Χριστὸ καὶ τὴν Ἑλλάδα.

Ὁ Κωνσταντῖνος Κατσίφας ἔγινε πλέον σύμβολο γιὰ τοὺς Ἑλλαδῖτες καὶ τοὺς Βορειοηπειρῶτες. Κι’ ὅπως τονίζουμε παραπάνω, σύμβολο γιὰ τὴν Ἕνωση τῆς Βορείου Ἠπείρου μὲ τὴν Ἑλλάδα. Ὁ Κατσίφας, τώρα, δὲν εἶναι ἕνας. Κάθε νεαρὸς Βορειοηπειρώτης καὶ Ἑλλαδίτης εἶναι ἕνας Κατσίφας. Γιατὶ ἡ Ἑλλάδα (καὶ ἡ Βόρειος Ἤπειρος εἶναι Ἑλλάδα) δὲν πεθαίνει. Καὶ ἡ Ἐλευθερία της εἶναι βγαλμένη καὶ θὰ ἐξακολουθῇ νὰ βγαίνῃ ἀπὸ τὰ κόκκαλα τὰ ἱερὰ ἐκείνων, ποὺ ἔπεσαν ὑπὲρ Πίστεως καὶ Πατρίδος. Ὁ Κωνσταντῖνος Κατσίφας βρίσκεται πλέον στὸ Πάνθεον τῶν Ἡρώων : Ἀθάνατος καὶ Ἐμπνευστὴς νέων ἀγώνων γιὰ τὴν Βόρειο Ἤπειρο, τὴν αἱματοπότιστη αὐτὴ Ἑλληνικὴ Γῆ !

Ὁ Μητροπολίτης

+Ὁ Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καὶ Κονίτσης ΑΝΔΡΕΑΣ