Τετάρτη 26 Δεκεμβρίου 2007

Ἐγκύκλιος 120η: Χριστουγέννων 2007

 






Ἀριθ. Πρωτ. 106
Νύκτα Χριστουγέννων  2007
Ἐν τῷ Ἱερῷ Ἐπισκοπείῳ 
ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ  120ή
ΘΕΜΑ: «Εὐφραίνεσθε δίκαιοι, οὐρανοὶ ἀγαλλιᾶσθε, σκιρτήσατε τὰ ὄρη, Χριστοῦ γεννηθέντος.
Ἀγαπητοί μου Χριστιανοί,
-Α-
Ἡ Γέννηση τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ποὺ γιορτάζουμε σήμερα, ἔρχεται σὰν μιὰ ἀκτίνα χαρᾶς καὶ ψυχικῆς ἀγαλλιάσεως στὸν ταραγμένο μας κόσμο. Γιατί, πραγματικά, ἄν ρίξῃ κανεὶς γύρω του ἐρευνητικὴ τὴν ματιά του, θὰ διαπιστώσῃ ὅτι σ' ὅλα τὰ μήκη καὶ τὰ πλάτη τῆς γῆς κυριαρχεῖ, ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον, τὸ κάθε λογῆς κακό, ἡ βία, τὸ ἔγκλημα, οἱ πόλεμοι ἐδῶ κι' ἐκεῖ... Κι' ἀκόμη, ἡ πεῖνα, ἡ ἔλλειψη πόσιμου νεροῦ, οἱ μεγάλες καὶ θανατηφόρες ἀσθένειες, οἱ σεισμοί, οἱ πλημμῦρες καὶ οἱ φοβεροὶ τυφῶνες. Ἀλλὰ καὶ ἡ σπατάλη καὶ ἡ προκλητικὴ ἐπίδειξη πλούτου καὶ χλιδῆς ἀπὸ τὸ ἕνα μέρος, καθὼς καὶ ἡ ἀπέραντη φτώχεια, ἀπὸ τὸ ἄλλο, μέσα στὴν ὁποία ζοῦν ἑκατομμύρια ἄνθρωποι στὸν πλανήτη μας, κάνουν, συνεχῶς καὶ περισσότερο, πιὸ βαθὺ τὸ χάσμα ἀνάμεσα στοὺς λαούς. Ἄν σ' αὐτὰ προστεθῇ καὶ ἡ διεθνὴς τρομοκρατία, ποὺ ἐπιτείνει καὶ αὐξάνει συνεχῶς τὴν ἀνασφάλεια κυβερνήσεων καὶ κρατῶν, καθὼς καὶ ἡ σκληρότητα καὶ ἀναλγησία πολλῶν δικτατορικῶν καὶ αὐταρχικῶν καθεστώτων σὲ διάφορες χῶρες, κυρίως τοῦ τρίτου λεγομένου κόσμου, τότε ἔχει κανεὶς τὸ σύνολο περίπου τῆς ζοφερῆς καταστάσεως, στὴν ὁποία βρίσκεται ὁ σύγχρονος κόσμος ...
-Β-
Εἶναι γεγονός, ὅτι οἱ ἄνθρωποι - κυρίως κατὰ τὸν εἰκοστὸ αἰῶνα - ἐπρόβαλαν πολὺ καὶ διεφήμισαν ὑπέρμετρα τὶς ἀνακαλύψεις τῆς ἐπιστήμης καὶ τὰ ἐπιτεύγματα τοῦ τεχνικοῦ πολιτισμοῦ. Καὶ δὲν ἦσαν λίγοι οἱ διάφοροι «προφῆτες», ποὺ ἔλεγαν ὅτι μὲ τὴν ἁλματώδη πρόοδο τῆς ἐπιστημονικῆς ἔρευνας, ἡ ἀνθρωπότητα θὰ μπορῇ νὰ ζῇ, στὸ ἑξῆς, ἀπόλυτα εὐτυχισμένη, χωρὶς νὰ ἐξαρτᾶται ἀπὸ τὸν Θεὸ καὶ τὸ θέλημά Του.
Ἔτσι, ἄρχισε ἕνας ξέφρενος «χορὸς» γιὰ τὴν ἀπόκτηση πλούτου καὶ τὴν ἀπόλαυση τῶν σαρκικῶν ἡδονῶν καὶ ἀπολαύσεων. Ὅμως, κρατιέται στὰ δάχτυλα τὸ νερὸ καὶ ἡ ἄμμος ; Ἄλλο τόσο μποροῦσε ὁ ἄνθρωπος νὰ βρῇ τὴν χαρὰ καὶ τὴν εὐτυχία χωρὶς τὸν Χριστό. Κι' αὐτὸ δὲν εἶναι λόγος κενός. Γιατὶ καὶ μόνο οἱ δύο Παγκόσμιοι Πόλεμοι, μὲ τὰ ἑκατομμύρια τῶν νεκρῶν, τὴν φρίκη τῶν στρατοπέδων συγκεντρώσεως, τὴν σκληρότητα τῶν δολοφονικῶν ἐκτελέσεων καὶ τὶς ποικίλες καὶ ἀναρίθμητες καταστροφὲς σὲ πόλεις καὶ χωριά, ἀποδεικνύουν ἀβίαστα πόσο βαρὺ εἶναι τὸ τίμημα, ποὺ πληρώνει ὁ ἄνθρωπος ὅταν ζῇ χωρὶς Χριστό.
Ἀλλὰ καὶ ἡ τεράστια οἰκολογικὴ καταστροφὴ ὄχι μόνο τοῦ πλανήτη μας, μὰ καὶ τῆς Πατρίδος μας μὲ τὶς τρομακτικὲς πυρκαϊές, ποὺ ἔπληξαν κυρίως τὴν νότιο Ἑλλάδα τὸ περασμένο καλοκαίρι, δείχνουν ξεκάθαρα μέχρι ποῦ μποροῦν νὰ φθάσουν οἱ ψυχὲς ἐκεῖνες, ποὺ μὲ τὴν θέλησή τους ξεκόβουν ἀπὸ τὸν δρόμο τοῦ Θεοῦ. Δὲν ὑπολογίζουν οὔτε τὸν δασικὸ πλοῦτο, οὔτε τὶς καλλιέργειες, οὔτε τὸ πλῆθος τῶν ἐλαιοδένδρων, οὔτε τὸ ζωϊκὸ κεφάλαιο, μὰ οὔτε καὶ τὶς ἀνθρώπινες ζωές, ποὺ χάθηκαν μέσα στὴν λαίλαπα τῶν πυρκαϊῶν. Πόσο δίκιο εἶχε ὁ διάσημος Ρῶσος λογοτέχνης, ὁ Ντοστογιέφσκυ, ποὺ ἔλεγε :  «Δίχως Θεό, ὅλα ἐπιτρέπονται». Δίχως Θεὸ ὁ ἄνθρωπος εἶναι ἱκανὸς καὶ τὰ μεγαλύτερα κακουργήματα νὰ διαπράξῃ.
-Γ-
Ὅμως, δόξα τῷ Θεῷ ! Ἦλθαν τὰ Χριστούγεννα. Ἡ ἡμέρα ποὺ ὁ Μονογενὴς Υἱὸς καὶ Λόγος τοῦ Θεοῦ, ὁ Ἰησοῦς Χριστός, τὸ δεύτερο πρόσωπο τῆς Ἁγίας Τριάδος, κατέβηκε στὴν φτωχή μας τὴ γῆ κι' ἔγινε ἄνθρωπος, κατὰ πάντα ὅμοιος μὲ μᾶς, ἀλλὰ χωρὶς ἁμαρτία. Ἦλθε ἀθόρυβα καὶ ταπεινά. Καὶ γεννήθηκε μέσα στὴν ἔσχατη φτώχεια, στὸ ὑγρὸ καὶ σκοτεινὸ σπήλαιο τῆς Βηθλεέμ, ποὺ χρησίμευε γιὰ σταῦλος τῶν ἀλόγων ζώων. Οἱ ἄνθρωποι καὶ οἱ ἄρχοντές τους δὲν ἔλαβαν γνώση τοῦ βαρυσήμαντου αὐτοῦ γεγονότος. Μόνο οἱ φτωχοὶ ποιμένες καὶ οἱ σοφοὶ Μάγοι τῆς Ἀνατολῆς ἀξιώθηκαν νὰ τὸ πληροφορηθοῦν καὶ νὰ προσκυνήσουν τὸ Θεῖο Βρέφος. Καὶ βέβαια, κι' ὁ Οὐρανὸς πανηγύρισε, ἀφοῦ ἄγγελοι ἀνέβαιναν καὶ κατέβαιναν κι' ἔψελναν τὸν θεσπέσιο ὕμνο : «Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καὶ ἐπὶ γῆς εἰρήνη, ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία» (Λουκᾶ β΄ 14).
-Δ-
Ἐπίγεια, λοιπόν, καὶ ἐπουράνια πανηγύρισαν τὴν Γέννηση τοῦ Χριστοῦ. Κι' ἀπὸ κείνη τὴν Ἅγια καὶ μοναδικὴ Νύχτα, κάθε χρόνο ἀναρίθμητα πλήθη Χριστιανῶν στρέφουν τὴν σκέψη τους νοσταλγικὰ στὴν κωμόπολη τῆς Βηθλεὲμ καὶ προσκυνοῦν νοερὰ στὸν τόπο, ὅπου γιὰ πρώτη φορά, ὡς ἄνθρωπος, ἄνοιξε τὰ μάτια Του ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ. Εἶναι ἀλήθεια, πὼς ἡ μεγάλη αὐτὴ γιορτὴ τῆς χριστιανωσύνης μαλακώνει τὶς καρδιές, τὶς γαληνεύει, τὶς εἰρηνεύει, τὶς κάνει πιὸ ἀνθρώπινες. Τὰ κάλαντα τῶν μικρῶν, ἀθώων παιδιῶν, ὁ γλυκόλαλος ἦχος τῆς καμπάνας, ἡ λαμπρὰ καὶ πανηγυρικὴ χριστουγεννιάτικη Θεία Λειτουργία, δίνουν μιὰν ἄλλη διάσταση στὴν ζωή μας. Ἀκόμη καὶ οἱ εὐχὲς ποὺ ἀνταλλάσουμε καὶ τὸ οἰκογενειακὸ τραπέζι, ὅλα μὰ ὅλα λένε καὶ ἐπαναλαμβάνουν μὲ τὸν ἱερὸ ψαλμωδὸ τῆς Ἐκκλησίας : «Εὐφραίνεσθε δίκαιοι, οὐρανοὶ ἀγαλλιᾶσθε, σκιρτήσατε τὰ ὄρη Χριστοῦ γεννηθέντος». 
-Ε-
Εἶναι, ὅμως, νὰ λυπᾶται κανεὶς μὲ κάποιους παράγοντες τῆς Χώρας μας, ποὺ πολεμᾶνε συστηματικὰ τὸν Χριστό, τὴν Ἐκκλησία καί, γενικά, κάθε τι τὸ χριστιανικό, μὲ σκοπὸ νὰ ἀποχριστιανίσουν τὴν Ἑλλάδα. Δυστυχῶς δὲν ἀκοῦνε ἤ δὲν θέλουν  ν' ἀκούσουν τὴν φωνὴ τῆς ἀλήθειας καὶ τὴς Ἱστορίας : Ὁ Χριστός «βασιλεύσει ... εἰς τοὺς αἰῶνας, καὶ τῆς βασιλείας αὐτοῦ οὐκ ἔσται τέλος» (Λουκᾶ α΄ 33), τονίζει ἡ Ἁγία Γραφή. Καὶ ἀπὸ τὸ μαντεῖο τῶν Δελφῶν θὰ σταλῇ τὸ συνταρακτικὸ μήνυμα στὸν ἀποστάτη αὐτοκράτορα Ἰουλιανό, ἀλλὰ καὶ στοὺς Ἰουλιανοὺς ὅλων τῶν ἐποχῶν : «... Οὐκέτι Φοῖβος ἔχει καλύβην οὐ μάντιδα δάφνην, οὐ παγὰν λαλέουσαν · ἀπέσβετο καὶ λάλον ὕδωρ». Τὰ εἴδωλα καὶ τὰ διάφορα «Μαντεῖα» ἔσβησαν, χάθηκαν. Ἀντίθετα, ὁ Χριστὸς βασιλεύει καὶ κυριαρχεῖ αἰώνια στὴν Ἱστορία τοῦ κόσμου καὶ στὶς ἀνθρώπινες καρδιές.
-ΣΤ-
Χριστούγεννα, λοιπόν ! Γιορτὴ χαρᾶς καὶ ἐλπίδας. Χριστούγεννα στὴν Ἑλλάδα, στὴν Κύπρο καὶ στὴν Βόρειο Ἤπειρο. Χριστούγεννα στὴν Κωνσταντινούπολη, τὴν Βασιλίδα τῶν Πόλεων. Χριστούγεννα στὸν ὅπου γῆς ἀπόδημο Ἑλληνισμό. Χριστούγεννα σ' ὅλο τὸν κόσμο.
Χριστούγεννα ! Ἡ ἐλπίδα γιὰ ἕνα καλλίτερο αὔριο δὲν ἔσβησε. Ἡ ἀπαντοχὴ γιὰ ἕνα κόσμο δικαιότερο, γιὰ μιὰ κοινωνία ἀγάπης, ἀδελφωσύνης καὶ ἀνθρωπιᾶς χριστιανικῆς, δὲν χάθηκε. Ἂς γιορτάσουμε ὅλοι μὲ καθαρὲς καρδιές, ἄδολα, μὲ ἁπλότητα καὶ μὲ βαθειὰ χαρά. Χρόνια πολλά, ἅγια, εὐλογημένα. Χριστούγεννα μὲ τὸν Χριστό, μέσα στὴν ζεστὴ ἀγκαλιὰ τῆς Ἁγίας μας Ἐκκλησίας. Αὐτὴ εἶναι ἡ ἐγκάρδια εὐχὴ καὶ ἡ ὁλόθερμη προσευχή μου.
Διάπυρος πρὸς Κύριον εὐχέτης
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
+ Ὁ Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καί Κονίτσης   Α Ν Δ Ρ Ε Α Σ